Termin płatności podatku od czynności cywilnoprawnych pobieranego przez płatnika jest datą pobrania podatku, nie zaś datą jego przekazania przez płatnika do urzędu skarbowego, co determinuje bieg terminu przedawnienia zobowiązania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia, gdy brak formalny, jakim jest brak pełnomocnictwa, nie został usunięty zgodnie z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej. Wadliwe dopełnienie formalności prawnych obciąża stronę.

Złożenie pełnomocnictwa jest obowiązkowe przy wnoszeniu odwołania w postępowaniu administracyjnym; brak jego dołączenia uzasadnia pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia.

Skarga kasacyjna jest dopuszczalna tylko w granicach wskazanych zarzutów; brak usunięcia formalnych braków odwołania skutkuje jego pozostawieniem bez rozpoznania zgodnie z art. 169 § 1 i 4 Ordynacji podatkowej.

Epidemia COVID-19 oraz problemy zdrowotne, które nie są wystarczająco udokumentowane jako uniemożliwiające dochowanie terminu, nie uzasadniają przywrócenia terminu do zgłoszenia nabycia spadku.

Postanowienia uchwały Rady Miasta Mińsk Mazowiecki z dnia 26 marca 2018 r., dotyczące trybu rozliczania dotacji dla jednostek oświatowych, są zgodne z prawem. Terminy i wymagania związane z rozliczeniem dotacji mieszczą się w delegacji ustawowej i wykonawczej rady gminy.

Decyzja organów podatkowych dotycząca odmowy zaliczenia wydatków na badania rynku i opłaty licencyjne do kosztów uzyskania przychodów była zasadna, sąd I instancji musi zweryfikować przydatność dowodów w kontekście umowy i podjętych działań.

Skarga kasacyjna Gminy K. od wyroku WSA, dotycząca zwrotu nienależnej subwencji oświatowej, została oddalona; brak było podstaw do uznania prawidłowości naliczenia subwencji wobec niespełnienia wymogów liczebności uczniów niepełnosprawnych.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej prawidłowo wyjaśnił opodatkowanie VAT użytkowania służbowych telefonów do celów prywatnych. Interpretacja indywidualna spełnia wymogi formalne Ordynacji podatkowej, a jej uzasadnienie prawne było wystarczające i trafne.

W sprawach dotyczących ustalania odszkodowania za nieruchomości przejmowane na podstawie specustawy drogowej, jeżeli nieruchomość nie była planistycznie przeznaczona na cele drogowe, nie można stosować „zasady korzyści” z art. 134 ust. 4 u.g.n.; wartość powinna być określana zgodnie z § 36 ust. 3 rozporządzenia.

Organ podatkowy nie naruszył przepisów o doręczeniach, kierując korespondencję na adres widniejący w ewidencji, który skarżący sam potwierdził jako adres zamieszkania w dokumentach, co potwierdza prawidłowość doręczenia i skuteczność decyzji.

Operator publicznego transportu zbiorowego jest zobligowany do uzyskania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania takich przewozów, co weryfikowane jest przez organy kontrolne, a jego brak uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Brak okazania wymaganej dokumentacji w trakcie kontroli przez przedsiębiorcę transportowego, obowiązanego do rejestrowania czasu pracy kierowców w przypadku przewozów przekraczających 50 km, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, o ile uniemożliwia to przeprowadzenie efektywnej kontroli zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Z uzgodnieniem decyzji o warunkach zabudowy wszczętej przed nowelizacją, należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych w brzmieniu sprzed nowelizacji, biorąc pod uwagę ich powiązanie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w poprzednim brzmieniu.

Sąd kasacyjny uznał, że brak jest podstaw dla oceny nieruchomości w kontekście norm dekretu o reformie rolnej, gdy przejęcie nastąpiło na podstawie innych przepisów. Skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa, zatem została oddalona.