Samodzielne lokale mieszkalne wyodrębnione w budynku rozbudowanym po obowiązującej dacie nie podlegają wyłączeniu zgodnie z art. 2 ust. 1b i 1c ustawy o własności lokali, wymagając spełnienia aktualnych przepisów.

Błędne przyjęcie frontu terenu i wadliwe wyznaczenie obszaru analizy narusza art. 61 ust. 5a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, co skutkuje koniecznością uchylenia decyzji o warunkach zabudowy ze względu na brak podstaw do prawidłowego zastosowania zasady dobrego sąsiedztwa.

Przekroczenie granicy przez cudzoziemca w czasie obowiązywania wpisu do wykazu jako niepożądanego skutkuje zastosowaniem art. 302 ust. 1 pkt 10 u.o.c., niezależnie od późniejszej legalizacji pobytu. Tym samym decyzja o zobowiązaniu do powrotu była uzasadniona.

W postępowaniu o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją administracyjną określającą pozwolenie na budowę, dla uznania legitymacji strony należy wykazać interes prawny oparty na przepisach prawa materialnego, wpływających na realne możliwości zagospodarowania nieruchomości.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. w sprawie wstrzymania robót budowlanych na placu przeładunkowym została oddalona, uznając obiekt za samowolę budowlaną wymagającą pozwolenia zgodnie z Prawem budowlanym.

Przewoźnik drogowy posiadający licencję na przewóz osób samochodem osobowym zobowiązany jest spełniać ustawowe warunki przewozu okazjonalnego pojazdami niespełniającymi kryterium konstrukcyjnego, pod rygorem sankcji określonych w załączniku do ustawy o transporcie drogowym.

Oddalenie skargi kasacyjnej wskazuje, że organ administracyjny powinien dokładnie zidentyfikować i uzasadnić skład osobowy osób odpowiedzialnych solidarnie za zaległości publicznoprawne, uwzględniając całość okoliczności faktycznych sprawy i regulacje dotyczące odpowiedzialności członków zarządu.

Samo uchylanie się od służby wojskowej oraz hipotetyczna obawa przed wcieleniem do armii nie uzasadniają przyznania cudzoziemcowi statusu uchodźcy ani ochrony uzupełniającej, gdy brak jest szczególnych okoliczności świadczących o ryzyku prześladowania.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, ponieważ zarzuty nie korespondowały z podstawą prawną decyzji, tj. art. 22 § 2a O.p., co uniemożliwiało merytoryczną ocenę jej zasadności przez Naczelny Sąd Administracyjny.

NSA stwierdza, że obowiązek szczepień ochronnych był wymagalny na podstawie obowiązujących przepisów, wykluczając naruszenie prawa materialnego i procesowego. Skarga na WSA została oddalona, a związane z nią postanowienia organów administracyjnych były zgodne z prawem.