Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził zgodność z prawem, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie ustanawia barier dla stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym od 1 października 2020 r., eliminując zasadę proporcjonalności w odniesieniu do ekwiwalentów za okresy po 6 listopada 2018 r.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop przed dniem 6 listopada 2018 r. należy obliczać według zasad wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., przy zastosowaniu współczynnika 1/21, nie zaś dotychczasowego 1/30, co obowiązuje wszystkie organy, w tym organ Policji.

W przypadku stwierdzenia niezgodności jakości paliwa z wymogami prawnymi, właściwy organ ma obowiązek nałożenia kosztów badań na przedsiębiorcę, a wynik badań pełni rolę opinii biegłego, której prawidłowość musi być wykazana kontrdowodami, aby zakwestonować nałożony obowiązek.

Decyzja Komendanta pozostaje w zgodzie z obowiązującym stanem prawnym, a wykładnia przepisów dotyczących ekwiwalentu nie stanowi rażącego naruszenia prawa, co wyklucza eliminację decyzji z obrotu prawnego.

W sprawie zachodziła potrzeba ponownego rozpoznania wniosku o wpis parku do rejestru zabytków, z uwagi na błędne ustalenia co do niespełnienia przesłanek interesu społecznego oraz celów statutowych, uzasadniających wszczęcie postępowania administracyjnego.

Skarga kasacyjna Komendanta Stołecznego Policji zostaje oddalona; zaskarżony wyrok odpowiada prawu pomimo wadliwego uzasadnienia w zakresie interpretacji ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop.

Rada gminy ma obowiązek zapewnić w drodze uchwały kompleksowy odbiór wszystkich rodzajów odpadów komunalnych bezpośrednio z nieruchomości zamieszkałych, spełniając wymogi wynikające z przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając, że organ administracyjny prawidłowo odmówił przyznania pomocy mieszkaniowej, a zarzuty proceduralne dotyczące obowiązku informacyjnego nie mają wpływu na wynik postępowania.

Agregat prądotwórczy zlokalizowany na nieruchomości inwestora nie stanowi "wolnostojącego urządzenia technicznego" w rozumieniu Prawa budowlanego, co wyklucza jego klasyfikację jako budowli. Organy nadzoru budowlanego działają na podstawie materiału dowodowego odpowiadającego rzeczywistemu stanowi faktycznemu.