Na podstawie przepisów przejściowych ustawy o reformie administracyjnej, Minister jest właściwy do rozpatrzenia odwołań od decyzji wojewodów z okresu przed wprowadzeniem tych zmian, co wyklucza umorzenie postępowania na podstawie braku właściwości organu.

Obowiązek zaszczepienia dziecka nie ulega odroczeniu w przypadku braku dowodów na istnienie długotrwałych przeciwwskazań medycznych. Dokumentacja medyczna nie zawierająca aktualnych zaświadczeń o przeciwwskazaniach uzasadnia działania egzekucyjne ze strony organów administracji.

Decyzja o naliczeniu opłat za zarząd, wydana państwowym osobom prawnym przed dniem 5 grudnia 1990 r., może samoistnie stanowić dowód posiadania zarządu, nie wymagając odwołania do aktu ustanowienia tego prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że skarga kasacyjna Spółdzielni D. nie wykazała zasadności zarzutów naruszenia zarówno przepisów materialnych, jak i procesowych, co skutkowało oddaleniem skargi dotyczącej wtórnej zdolności odróżniającej znaku "TWAROŻEK W.".

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 2025 r. orzekł, że decyzja organu o zwrocie dofinansowania przez P.P. "B." Sp. z o.o. była zgodna z prawem, a zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszeń proceduralnych w postępowaniu administracyjnym są nieuzasadnione.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, niewykazujący przesłanek zwalniających z odpowiedzialności nałożonych na niego przepisami art. 116 O.p., ponosi solidarną odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeżeli egzekucja z majątku spółki była bezskuteczna.

Organ administracyjny zobowiązany jest do wezwania strony do wyjaśnienia sprzeczności między treścią wniosku a jego załącznikiem, jeżeli z ustalonych faktów wynika możliwość uzyskania pomocy na mocy innego aktu prawnego. Obowiązek ten wynika z zasad pogłębiania zaufania do organów administracji (art. 8 KPA) oraz powinności właściwego wyjaśnienia rzeczywistej woli strony w postępowaniu administracyjnym

Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganych zezwoleń oraz niespełnianie kryteriów formalno-prawnych przewozu okazjonalnego uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, a skargi co do interpretacji przepisów w tym zakresie są bezzasadne.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że właściwe stosowanie zasady dwuinstancyjności w postępowaniu administracyjnym w sprawach o nałożenie kar pieniężnych jest kluczowe i uchyla się odciąganie wniosków bez ich odniesienia do decyzji właściwego organu pierwszej instancji.

Faktura może stanowić dowód podatkowy jedynie wtedy, gdy odzwierciedla rzeczywisty przebieg operacji gospodarczej; dokument, którego rzetelność została podważona, nie wywołuje skutków w podatku dochodowym i nie może stanowić podstawy ustalania ani przychodu, ani kosztu.

Na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego nie przysługuje zażalenie, zgodnie z art. 101 § 3 K.p.a., który przewiduje zaskarżalność wyłącznie na postanowienia o zawieszeniu postępowania i o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania.

Oddalenie skargi kasacyjnej T.C., która zarzucała nieprawidłowe odmówienie świadczenia pielęgnacyjnego na rzecz pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, potwierdzając niewystąpienie przesłanek naruszenia przepisów prawa materialnego ani procesowego.

Decyzja Prezydenta Miasta Gliwice z dnia 7 lutego 2019 r. przyznająca odszkodowanie w przedmiocie już rozstrzygniętym ostateczną decyzją z dnia 13 listopada 1965 r., podlega stwierdzeniu nieważności jako pozostająca w sprzeczności z zasadą trwałości decyzji administracyjnych.

Skarga kasacyjna dotycząca ustalenia warunków zabudowy została oddalona, gdyż spełnione zostały wymagania art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a proceduralne uchybienia nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy.

Wydanie decyzji o warunkach zabudowy warunkującej legalizację samowoli budowlanej, która nie spełnia wymogów dobrego sąsiedztwa, narusza zasady planowania przestrzennego i urbanistycznego ładu, dlatego taka decyzja powinna być odmówiona.

Dla skutecznego wznowienia postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 O.p., nowe okoliczności faktyczne lub dowody muszą być nieznane organowi wydającemu decyzję, ale niekoniecznie podatnikowi, jeśli ich wcześniejsze ujawnienie mogłoby wpłynąć na odmienną treść decyzji.

Uchwały organów samorządu terytorialnego ustalające opłaty za usługi komunalne muszą opierać się na wyraźnej podstawie prawnej, a niejednoznaczność w przepisach kompetencyjnych skutkuje ich nieważnością.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził obowiązek ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ I instancji celem uzupełnienia materiału dowodowego dotyczącego zwolnienia skarżącego z opłat za pobyt ojca w DPS, wskazując na naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania.

Rozbudowa i modernizacja istniejącej drogi, która nie koliduje z przepisami o ochronie ujęć wód podziemnych, jest dopuszczalna. Prawidłowo oceniono raporty środowiskowe, a skarga kasacyjna Fundacji J. została oddalona z braku zasadności zarzutów.

Decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego o zatwierdzeniu projektu i udzieleniu pozwolenia na budowę terminalu LNG, zgodna z wymaganiami specustawy gazowej i Prawa budowlanego, jest prawnie uzasadniona. Priorytet interesu publicznego nad indywidualnym nie naruszył praw proceduralnych stron postępowania.

Gmina, która przekazuje infrastrukturę służącą zadaniom własnym swojej jednostce organizacyjnej za symboliczny czynsz wyłącznie w celu uzyskania pełnego odliczenia VAT, nie działa jako podatnik w rozumieniu ustawy o VAT, a taki schemat stanowi nadużycie prawa.

Właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej, na podstawie rozporządzenia nr 2017/625, mogą pobierać opłaty za nadzór weterynaryjny, nawet w przypadku braku faktycznego wykonania czynności kontrolnych, o ile przepisy krajowe nie sprzeciwiają się takim działaniom. Oddalenie skargi kasacyjnej K. S.A. przez NSA potwierdza prawidłowość tej interpretacji.

Oddala się skargę kasacyjną Polskich Kolei Państwowych S.A., uznając, że warunki nabycia prawa użytkowania wieczystego określone w art. 34 ustawy z dnia 8 września 2000 r. nie zostały spełnione, ponieważ nieruchomość nie była własnością Skarbu Państwa na dzień 5 grudnia 1990 r.