Sprzeczność w formułowaniu orzeczenia między zapisem cyfrowym a słownym wysokości nawiązki stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, gdyż uniemożliwia to wykonanie wyroku.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 180a k.k. konieczne jest, aby w chwili czynu obowiązywała decyzja administracyjna o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami; brak tej przesłanki może skutkować zakwalifikowaniem czynu jako wykroczenia z art. 94 § 1 k.w.

Nowelizacja Kodeksu wykroczeń podwyższająca próg wartości mienia dla przestępstwa kradzieży do 800 zł, powoduje, że czyny kwalifikowane wcześniej jako przestępstwo mogą obecnie wypełniać znamiona wykroczenia, co sąd musi uwzględnić przy orzekaniu po zmianach prawnych.

Działalność organów władzy publicznej za pośrednictwem mediów społecznościowych może stanowić informację publiczną, jeżeli odnosi się do realizacji zadań publicznych, w tym komunikowania się z mieszkańcami w sprawach należących do właściwości organu. Teza od Redakcji

Decyzja o przyznaniu zasiłku okresowego na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej jest uznaniowa, a jej obligatoryjność uzależniona jest od faktycznego wystąpienia potrzeby, której osoba nie jest w stanie przezwyciężyć mimo spełnienia przesłanek dochodowych i uzasadnionych okoliczności.

Przekroczenie ustawowych terminów załatwiania sprawy przez organ administracji publicznej nie jest samo w sobie wystarczające do stwierdzenia rażącego naruszenia prawa, jeśli opóźnienie wynikało z błędnej interpretacji przepisów, a działanie organu nie było celowe lub zamierzone.

W sytuacji skazania za przestępstwa z art. 202 § 4a k.k., sędzia jest zobligowany do obligatoryjnego orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, zgodnie z art. 43a § 3 k.k., nawet jeśli orzeczenie wyroku następuje na podstawie art. 387 k.p.k., bez przeprowadzania rozprawy.

Sąd przy rozpatrywaniu wniosku o skazanie bez przeprowadzania postępowania dowodowego powinien zapewnić, że wniosek ten uwzględnia wszystkie obligatoryjne środki karne przewidziane przez prawo materialne, a ich pominięcie stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie wyroku.

Decyzja o skierowaniu sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym w kontekście przepisów dotyczących pandemii COVID-19 jest uzasadniona, gdy zagrożenie zdrowia publicznego towarzyszy brak możliwości przeprowadzenia rozprawy z bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Realizacja celu wywłaszczenia zgodnego z decyzją wywłaszczeniową wyklucza możliwość zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Substancja wytworzona w procesie produkcyjnym, która nie została jednoznacznie uznana w uregulowaniach prawnych jako produkt, a która była ewidencjonowana jako odpad, jest traktowana jako odpad do czasu uzyskania formalnego potwierdzenia zmiany jej statusu.

W przypadku gdy czyn wyczerpuje znamiona dwóch wykroczeń, sąd zobowiązany jest orzec karę zgodnie z przepisem przewidującym najsurowszą sankcję oraz obligatoryjny środek karny, nawet w postępowaniu nakazowym, nie ograniczając się tylko do jednego z wykroczeń.

Wszelkie niejasności i sprzeczności w treści wyroku dotyczące wymiaru kary pozbawienia wolności, uniemożliwiające jego wykonanie, stanowią bezwzględne podstawy odwoławcze i wymagają uchylenia wyroku oraz jego ponownego rozpoznania.

Kara łączna nie może być surowsza niż suma kar jednostkowych orzeczonych za poszczególne przestępstwa, zgodnie z art. 86 § 1 k.k., co stanowi normatywny limit dla orzekania kary łącznej.

Wydanie wyroku nakazowego w postępowaniu o wykroczenia jest niedopuszczalne, jeśli okoliczności czynu i wina obwinionego budzą wątpliwości i wymagają wyjaśnienia w toku postępowania dowodowego, co wynika z naruszenia art. 93 § 2 k.p.s.w.