Skarżąca kasacyjnie P. sp. z o.o. niewłaściwie realizowała obowiązki pomiarowe wynikające z pozwolenia wodnoprawnego, co uzasadniało nałożenie administracyjnej kary pieniężnej, pomimo braku wykazania znikomej wagi naruszenia prawa. NSA oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji organów administracyjnych.

Spółka K. S.A., realizując zadania publiczne na zlecenie Skarbu Państwa, nie mogła skutecznie powołać się na tajemnicę przedsiębiorcy jako podstawę odmowy udostępnienia informacji publicznej dotyczącej kosztów transportu maseczek i certyfikatów, gdzie zadania te były poza zakresem jej działalności gospodarczej.

Nieruchomości pozostające w faktycznym posiadaniu PKP bez tytułu prawnego nie wyłączają ich z komunalizacji ex lege, zgodnie z art. 5 ust. 1 przepisów wprowadzających ustawę o samorządzie terytorialnym.

Uchwała rady gminy wyrażająca zgodę na zbycie nieruchomości bez przetargu jest nieważna, jeśli narusza interes prawny strony zgłaszającej roszczenie restytucyjne na gruncie ustawy o gospodarce nieruchomościami, o czym rozstrzyga wyłącznie organ właściwy.

Odwołanie podatkowe, które nie spełnia wymogów art. 222 Ordynacji podatkowej w zakresie określenia zarzutów, istoty i zakresu żądania oraz dowodów, może zostać pozostawione bez rozpatrzenia po wezwaniu do uzupełnienia braków i w przypadku ich nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie przez organ odwoławczy.

Wstrzymanie robót budowlanych na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane jest możliwe jedynie w przypadku, gdy roboty te są faktycznie wykonywane w momencie wydania postanowienia. Jeśli roboty zostały zakończone, postanowienie jest zbędne.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA oraz postanowienia organu administracyjnego z uwagi na naruszenie przepisów dotyczących interesu prawnego i błędne zastosowanie znowelizowanych przepisów K.p.a., co wymaga ponownego rozpoznania sprawy.

Wydanie decyzji o czasowym zajęciu nieruchomości wymaga ostatecznego rozstrzygnięcia niezależnie od wykonania decyzji, co oznacza brak podstaw do bezprzedmiotowości postępowania w wyniku zmiany stanu faktycznego. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną G.G., uznając przekazanie danych osobowych zgodnie z prawem wynikającym z RODO oraz art. 156a k.p.k., a także potwierdzając zgodność działania organów z wcześniejszymi wytycznymi dotyczącymi ustaleń dowodowych.

Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej uzyskując ocenę dostateczną w opinii służbowej, zważając na interes publiczny (art. 228 ust. 1 pkt 4 ustawy o obronie Ojczyzny), co podlega ograniczonej kontroli sądowej.

Dla skutecznego wykazania interesu prawnego koniecznego do uzyskania dostępu do akt administracyjnych, podmiot musi przedstawić prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, co wyklucza opieranie się wyłącznie na faktycznych powiązaniach rodzinnych lub toczącym się postępowaniu spadkowym.

Odpowiedzialność podatkowa osoby trzeciej za zaległości podatkowe spółki musi być orzekana przez organ podatkowy właściwy miejscowo i rzeczowo, z należytym uwzględnieniem pełnych praw do obrony, w tym możliwości efektywnego podważania ustaleń wymiarowych.

Nałożenie na M. sp. z o.o. administracyjnej kary pieniężnej za niezgodne z zezwoleniem gospodarowanie odpadami nie narusza przepisów prawa, gdyż decyzja ta ma charakter obligatoryjny, wynikający z obiektywnej odpowiedzialności za delikt administracyjny przewidzianej w ustawie o odpadach.

W sprawach dotyczących odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki, organ podatkowy właściwy według art. 17a Ordynacji podatkowej musi rozstrzygać zgodnie z przepisami, bez konieczności ustalania nowej miejscowej właściwości na podstawie miejsca wykonywania czynności opodatkowanych.

Właściwość miejscową organu podatkowego w sprawach odpowiedzialności osób trzecich określa art. 17a ordynacji podatkowej jako ogólną, nie akcyjną. NSA uznał za uzasadnione oddalenie skarg kasacyjnych, potwierdzając prawidłowość uchylenia przez WSA decyzji organu odwoławczego.

Procedura administracyjna dotycząca zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę musi uwzględniać ścisłe spełnienie norm przewidzianych w § 12 ust. 3-4 rozporządzenia o warunkach technicznych, zwłaszcza w kontekście usytuowania budynku względem granicy działki sąsiedniej.

Przeniesienie odpowiedzialności podatkowej w stosunku do osób trzecich powinno być orzekane przez właściwy organ podatkowy, a właściwość miejscową określa się z uwzględnieniem specyficznego podatku oraz intencjonalności wszczęcia postępowań karnych-skarbowych jako czynnika zawieszającego termin przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż organy administracyjne są zobowiązane do pełnego poinformowania strony o formalnych wymogach zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego przy ocenie wniosków o świadczenia pielęgnacyjne. Wadliwe pouczenia mogą skutkować uchyleniem decyzji o odmowie przyznania świadczenia.

W postępowaniu o odpowiedzialność podatkową osób trzecich wymagane jest uwzględnienie prawa do obrony, w tym możliwości kwestionowania ustaleń z postępowania wymiarowego oraz zapewnienie prawidłowego doręczenia postanowień wszczynających takie postępowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną M.P., potwierdzając, że działalność skarżącego nosiła cechy prowadzenia transportu drogowego wymagającego spełnienia ustawowych wymogów dotyczących badań lekarskich i psychologicznych.

Nie można wykluczyć możliwości przyznania świadczenia na podstawie art. 15zzb ustawy o COVID-19, nawet jeśli wcześniejsze dofinansowanie przyznano na podstawie art. 15gg, o ile różnią się one okresem rozliczeniowym. Wadliwe działanie organu nie powinno negatywnie wpływać na sytuację prawną wnioskodawcy.

Na podstawie art. 60 ust. 1 rozporządzenia nr 2017/891, zawieszenie płatności dla organizacji producentów owoców i warzyw w przypadku prowadzonego dochodzenia dotyczącego zarzutów oszustwa jest uzasadnione jako środek zabezpieczający interesy finansowe Unii Europejskiej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną W. J., podtrzymując decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu na przedsiębiorcę kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportowych, uznając, że nie spełniono przesłanek wyłączających odpowiedzialność z art. 92c ust. 1 ustawy o transporcie drogowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził zgodność z prawem uchwały Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia dotyczącą negatywnego wyniku egzaminu radcowskiego skarżącej, uznając prawidłowość oceny zgodnej z normami ius cogens oraz odrzucając konieczność porównawczej analizy ocen.