Pokrycie dachowe w postaci blachy na rąbek stojący stanowi materiał imitujący dachówkę zgodnie z mpzp. Przestrzeń pod dachem budynku mieszkalnego wielorodzinnego jest zgodna z lokalnym planem jako poddasze użytkowe. Zaskarżone decyzje administracyjne, w części dotyczącej infrastruktury postojowej, nie wykazały naruszenia prawa.

Wydatki banku na Fundusz Pomocowy SGB są ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a więc mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

NSA utrzymuje, że dla przyznania pomocy społecznej posiadaczowi gospodarstwa rolnego przypisuje się dochód określony art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, niezależnie od faktycznych przychodów. Zatem dochód z gospodarstwa wpływa na ocenę sytuacji dochodowej w ramach przywołanych przepisów.

Skarga kasacyjna M.P. od wyroku WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Kr 1058/22, dotycząca przyznania zasiłku celowego, oddalona. Organy prawidłowo ustaliły sytuację finansową Skarżącej, przyjmując dochód z posiadania 1,64 ha przeliczeniowego, zgodnie z art. 8 ust. 9 u.p.s., legalnie ograniczając przekazane wsparcie.

Dochód przypisywany samoistnemu posiadaczowi gospodarstwa rolnego, określony na podstawie art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, stanowi obligatoryjną przesłankę oceny prawa do świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od rzeczywistego korzystania z gruntu.

W sytuacji przekroczenia kryterium dochodowego, przyznanie specjalnego zasiłku celowego wymaga wykazania szczególnie uzasadnionego przypadku, uzasadniającego udzielenie wsparcia pomocy społecznej, co nie zostało dowiedzione przez skarżącą.

Umorzenie postępowania administracyjnego po 30 latach od ogłoszenia decyzji na podstawie nowelizacji KPA z 2021 r. jest zgodne z Konstytucją RP, nie narusza zasady zaufania do prawa oraz nie wymaga rozproszonej kontroli konstytucyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż spółka, w której Skarb Państwa posiada pozycję dominującą, jest zobowiązana do udostępniania informacji publicznej, bez względu na tajemnicę przedsiębiorstwa, a wnioski o informację publiczną muszą być rozpatrywane zgodnie z ustawowymi procedurami.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że ocena legalności decyzji administracyjnej dokonana przez sąd pierwszej instancji była prawidłowa, a w sprawie nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności tej decyzji ani podstaw do jej uchylenia.

Świadczenia powierzone wspólnikowi w trybie art. 176 KSH, cechujące się ciągłością, a nie powtarzalnością, mogą być traktowane jako umowa o świadczenie usług, prowadząc do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia odsetek od nadpłaty, organy ARiMR oraz sądy obu instancji błędnie zastosowały art. 61a §1 k.p.a. Zobowiązuje się organy do merytorycznej analizy przepisów intertemporalnych, których brak nie powinien ograniczać ochrony prawnej strony.

Umowa zawarta między skarżącym a uczestnikiem postępowania, mimo nazwania jej "umową o dzieło", jest w rzeczywistości umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, uzasadniając obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Otrzymanie przez funkcjonariusza Policji pomocy finansowej na pozyskanie lokalu mieszkalnego powoduje utratę prawa do równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego, niezależnie od faktycznego zamieszkania w nabytym lokalu.

Dla zaistnienia bezczynności organu konieczne jest złożenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej przez osobę skarżącą. Skarga kasacyjna niespełniająca wymogów formalnych i materialnych podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną D.W., uznając merytoryczną poprawność decyzji o solidarnej odpowiedzialności wobec braku aktywności skarżącego w postępowaniu oraz zgodność z prawem doręczenia decyzji wymiarowej spółce.

Umowy o przygotowanie i przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, pozbawione zdefiniowanego rezultatu charakteryzującego umowy o dzieło, stanowią umowy o świadczenie usług, co stanowi podstawę do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) uśoz.

Umowy dotyczące przygotowania i przeprowadzenia wykładów uznaje się za umowy o świadczenie usług, podlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, ze względu na brak cech twórczego, indywidualnego dzieła.

Umowy o prowadzenie zajęć dydaktycznych, wykłady, pełnienie funkcji promotora, jako umowy o świadczenie usług, objęte są obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, gdyż nie stanowią umów o dzieło.

Umowa cywilnoprawna o przeprowadzenie wykładów nie spełnia przesłanek umowy o dzieło, a zatem uczestnik podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy zawarte przez skarżącego z uczestnikiem postępowania, mające na celu świadczenie usług dydaktycznych, są umowami o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Nie podlegają one klasyfikacji jako umowy o dzieło, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego według art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

Oznaczenie słowne nie spełnia przesłanek do uzyskania prawa ochronnego jako znak towarowy, z uwagi na jego opisowość i brak cech dystynktywnych, co powoduje niemożność jego identyfikacji jako pochodzącego od konkretnego przedsiębiorcy.

NSA uznał, że brak uchybień proceduralnych ze strony organu podatkowego oraz odpowiedniość zastosowanego prawa wykluczały zasadność skargi kasacyjnej; oddalenie skargi potwierdza prawomocność decyzji podatkowej.

Uchwała rady gminy o nieudzieleniu wotum zaufania wójtowi nie narusza interesu prawnego osoby piastującej to stanowisko, gdyż ma jedynie charakter politycznej oceny działalności wykonawczej gminy. Skarga wójta na taką uchwałę, jako że nie narusza jego prawnie chronionego interesu, podlega odrzuceniu.

Udostępnienie informacji publicznej w postaci uzasadnienia sądowego podlega ograniczeniom wynikającym z ochrony tajemnicy postępowania przygotowawczego, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 241 § 1 Kodeksu karnego.