Zgodność projektu budowlanego z dokumentami geodezyjnymi jest kluczowa przy udzielaniu pozwoleń na budowę. Ewentualne roszczenia dotyczące poprawności granic działek winny być rozstrzygane w osobnych postępowaniach, niezależnych od postępowania administracyjnego o pozwolenie na budowę, które winno opierać się na aktualnych danych geodezyjnych.

Termin dla złożenia podania o wznowienie postępowania, wynikający z art. 148 § 2 K.p.a., rozpoczyna bieg z dniem, gdy strona dowiedziała się o istnieniu decyzji, a nie z dniem zapoznania się z jej pełną treścią. Pełna znajomość warunków inwestycji nie determinuje biegu terminu do wznowienia postępowania.

Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego na części działki rolnej, która nie wymaga zgody na zmianę przeznaczenia, jest prawnie dopuszczalne. Brak okoliczności wskazujących na konieczność uzyskania zgody Marszałka Województwa wyklucza ingerencję sądu administracyjnego w wydaną decyzję lokalizacyjną.

Faktura zakupowa daje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko wtedy, gdy odzwierciedla rzeczywistą transakcję między wskazanymi w niej podmiotami.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Wspólnoty, stwierdzając brak podstaw do zmiany rozstrzygnięcia w zakresie zasadności decyzji o przywróceniu poprzedniego sposobu użytkowania budynku. Sąd orzeka, że braki dowodowe wskazują na konieczność dalszych ustaleń faktycznych.

NSA oddalił skargę kasacyjną Wspólnoty, uznając za prawidłowe decyzje organów dotyczące konieczności dodatkowych ustaleń ws. przekształcenia funkcji użytkowych budynku i zgodności z przepisami budowlanymi, pozostawiając zasadność kasatoryjnego trybu postępowania.

W sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 3017/24, przy ustaleniu nieprawidłowego wykorzystywania budynku, sąd podkreśla konieczność pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prawidłowego ustalenia stron. Organ odwoławczy słusznie uchylił decyzję I instancji, podtrzymując zasadność dodatkowego postępowania wyjaśniającego.

Zatwierdzenie zmienionego projektu budowlanego, który nie spełnia wymogów dotyczących formy dachu oraz intensywności zabudowy określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, stanowi rażące naruszenie Prawa budowlanego uzasadniające stwierdzenie nieważności zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę.

Obiekt budowlany trwale związany z gruntem, mimo formalnej tymczasowej konstrukcji, wymaga pozwolenia na budowę. Zamierzenie inwestycyjne musi bowiem spełniać przepisy regulujące obiekty wolnostojące, zwłaszcza gdy nie jest fizycznie możliwe jego debilansowanie w okresie jego użytkowania.

Dla wykreślenia nieruchomości z rejestru zabytków nie wystarcza niepełna korelacja z nowymi ustaleniami naukowymi. Ochrona konserwatorska obejmuje całość założenia dworsko-parkowego, a brak zasadniczych zniszczeń uniemożliwia taką zmianę.

Skarżąca spółka, posiadając jedynie interes faktyczny, nie była stroną postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę, bowiem nie wykazano wpływu inwestycji na ograniczenia zabudowy jej nieruchomości zgodnie z art. 28 ust. 2 w związku z art. 3 pkt 20 P.b.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem wymeldowanie J. S., orzekając że dobrowolne i trwałe opuszczenie lokalu likwiduje zamiar stałego pobytu, co uprawnia do decyzji administracyjnej o wymeldowaniu zgodnie z art. 35 ustawy o ewidencji ludności.

Realizacja inwestycji w obszarze chronionego krajobrazu, naruszająca zakaz trwałego zniekształcania rzeźby terenu przewidziany lokalną uchwałą, uzasadnia odmowę uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy bez potrzeby osobnej analizy wpływu na obszar Natura 2000.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż uchylenie decyzji organu I instancji przez organ odwoławczy było zasadne z uwagi na potrzebę wyjaśnienia rzeczywistego sposobu użytkowania budynku oraz prawidłowego określenia stron postępowania administracyjnego, przy zachowaniu dwuinstancyjności postępowania.

Skarga kasacyjna wspólnoty od wyroku WSA oddalającego sprzeciw od decyzji nadzoru budowlanego została oddalona przez NSA, podzielając ocenę sądu i organu o brakach dowodowych uniemożliwiających merytoryczne rozstrzygnięcie.

Przepadek pojazdu mechanicznego może zostać orzeczony tylko w przypadku, gdy stanowi on wyłączną własność sprawcy przestępstwa. W przeciwnym razie orzeka się przepadek równowartości pojazdu (art. 44b § 1 i 2 k.k.).

Brak istotnego naruszenia zasad sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wyklucza stwierdzenie jego nieważności; Studium nie określa precyzyjnych granic obszarów, a priorytet powinny mieć jego elementy graficzne.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Wspólnoty, podzielając stanowisko sądu pierwszej instancji oraz organu odwoławczego, które uznały, że dalsze postępowanie dowodowe jest konieczne celem ustalenia zgodności użytkowania budynku z jego przeznaczeniem określonym w decyzjach administracyjnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na prawidłową ocenę zgodności decyzji o warunkach zabudowy z zasadami kontynuacji funkcji oraz pozytywne wyniki analizy urbanistycznej, spełniającymi wymogi ładu przestrzennego.

Zmiana sposobu użytkowania budynku z mieszkalnego jednorodzinnego na budynek zamieszkania zbiorowego, niezgłoszona organowi administracji, stanowi naruszenie przepisów Prawa budowlanego. Działania niestosujące się do miejscowych planów zagospodarowania i zmieniające warunki bezpieczeństwa oraz higieny wymagają przywrócenia pierwotnego sposobu użytkowania.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę, interes prawny wynika z prawa administracyjnego, nie zaś z norm cywilnoprawnych. Skarżący nie wykazali, iż ich nieruchomości są w obszarze oddziaływania projektu, przez co nie mają statusu strony.

Pośrednictwo w zawieraniu umów o zarządzanie PPK stanowi równocześnie pośrednictwo w zawieraniu umów o prowadzenie PPK, co kwalifikuje te usługi do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 u.p.t.u.

Oddalając skargę kasacyjną, NSA stwierdził zgodność postępowania egzekucyjnego, polegającego na nałożeniu grzywny w celu przymuszenia, z wymogami proceduralnymi i materialnymi ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prowadzenie postępowania w trybie uproszczonym bez możliwości skutecznej obrony przez stronę stanowi podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.