Informacja ustalająca wysokość opłaty za usługi wodne, będąca czynnością materialno-techniczną, nie stanowi źródła zobowiązania podatkowego; konstytutywną decyzję wymiarową wydaje organ, będący podstawą prawną do naliczania opłat za usługi wodne.

Informacja o wysokości opłaty za usługi wodne nie jest decyzją administracyjną, a zobowiązanie z tytułu opłaty zmiennej powstaje konstytutywnie przez decyzję organu w przypadku niezgłoszenia reklamacji lub zapłaty w terminie.

Nagrody wydawane w konkursach, których jednorazowa wartość nie przekracza 200 zł, mają charakter nieodpłatnych świadczeń promocyjnych, co uprawnia do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.

Momentem utraty zdolności do wykonywania wymagalnych zobowiązań przez spółkę jest data wygaśnięcia decyzji ratalnej, a nie ustawowy termin wymagalności, co oddala odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe.

Nałożenie sankcji VAT na podstawie art. 112b ust. 1-2b u.p.t.u. wymaga wykazania przez organ podatkowy, że podatnik świadomie powtórzył wykryte wcześniej błędy księgowe. Brak dowodów świadczących o świadomości i celowości działania podatnika neguje zasadność nałożenia takiej sankcji.

Uchwała w przedmiocie ustalenia diet dla radnych gminy jest zgodna z art. 25 ust. 6 u.s.g., a maksymalna wysokość diet nie przekroczyła ustawowego limitu; zasady zwrotu kosztów podróży mogą być regulowane oddzielnie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną T.F., potwierdzając zgodność z prawem decyzji o cofnięciu pozwolenia na broń palną, uznając orzeczenie psychologiczne oraz prawomocne skazanie za przestępstwo umyślne za wystarczające przesłanki do jej utrzymania.

Informacja o wysokości opłaty za usługi wodne, jak przewiduje Prawo wodne, nie kreuje zobowiązania podatkowego. Wysokość opłaty zmiennej jest ustalana władczo decyzją administracyjną, a w przypadku sporu obowiązek wnoszenia opłaty wynika z decyzji wymiarowej.

Zaskarżenie czynności materialno-technicznej, jaką jest wydanie dowodu rejestracyjnego, nie może być przedmiotem decyzji administracyjnej ani podstawą do wniesienia skargi. Wsa słusznie uznał skargę jako niezasadną w związku z brakiem naruszenia prawa przez organy.

Skarga kasacyjna dotycząca wznowienia postępowania administracyjnego, złożona po upływie ustawowego terminu, podlega oddaleniu. Doręczenie zastępcze nie równa się powzięciu wiedzy o decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny, interpretując przepisy prawa użytkowania wieczystego przed wejściem w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz realizacji celów wywłaszczeniowych, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak przesłanek do zwrotu nieruchomości.

Sytuacja materialna strony, choć trudna, nie uzasadniała umorzenia nienależnie pobranych świadczeń alimentacyjnych; rozłożenie ich na raty było adekwatnym środkiem wsparcia.

Bez przedstawienia dowodów potwierdzających legalne pochodzenie gatunków zwierząt, które mają być przedmiotem działań komercyjnych, brak jest podstaw do przyznania świadectw umożliwiających takie działania – art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 338/97 nie może być zastosowany.

Brak posiadania interesu prawnego przez skarżącą uniemożliwia nadanie jej statusu strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, co uzasadnia odmowę wszczęcia tego postępowania przez organ.

Osoba pobierająca emeryturę nie może otrzymać świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zmiana przepisów nie wpływa na decyzje wydane w starym stanie prawnym, o ile nie spełniono wcześniej wszystkich przesłanek.

W postępowaniu o umorzenie zaległości z tytułu składek, złożenie skargi kasacyjnej od decyzji sądu administracyjnego, która potwierdza prawidłowość decyzji ZUS o odmowie umorzenia, wymaga wykazania nieprawidłowości w procedowaniu organu lub sądu, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Skarga kasacyjna wniesiona przez A.R. nie posiada uzasadnionych podstaw, gdyż skarżąca nie wykazała naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę, podtrzymując odmowę umorzenia składek.

Odmowa podpisania umowy o dofinansowanie ze względu na ponowną negatywną ocenę projektu z powodu przekroczenia limitów budżetowych była prawidłowa. Działania NCBiR mieściły się w zakresie kompetencji określonych w art. 52 ust. 2 ustawy wdrożeniowej.

NSA uchylając wyrok WSA i zaskarżoną decyzję, stwierdził, że decyzja o zwolnieniu żołnierza ze służby uzyskuje moc od momentu wydania decyzji odwoławczej, co oznacza konieczność nowego określenia daty zwolnienia, zgodnie z K.p.a, w przyszłości.

Sąd nie dopatrzył się bezczynności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminowym wydaniu postanowienia, ponieważ skarżący nie zainicjował postępowania wymagającego takiego działania. Skarga kasacyjna została oddalona jako bezzasadna.

Przychody uzyskane w drodze spadkobrania wliczają się do dochodu osoby korzystającej z pomocy społecznej, a jedynym kryterium pomniejszającym ten dochód są odstępstwa wyraźnie wymienione w ustawie.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego zawiesza bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, niezależnie od postawienia zarzutów, pod warunkiem braku instrumentalnego charakteru działań.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając prawidłowość decyzji DIAS o uchyleniu decyzji organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia na gruncie art. 233 § 2 OP, podkreślając konieczność kompletnego postępowania dowodowego.

Ustanowienie tymczasowego pełnomocnika podatkowego jest czynnością procesową, która z uwagi na jej niezaskarżalność nie może podlegać stwierdzeniu nieważności na drodze sądowej. Skarga kasacyjna dotycząca takich postanowień nie znajduje uzasadnienia prawnego.