Bezczynność ani przewlekłość postępowania administracyjnego nie miały rażącego charakteru naruszenia prawa, uzasadniając zarazem brak podstaw do zasądzenia grzywny wobec Wójta Gminy S.; dalsze procedowanie powinno respektować formalne wymogi wniosku o warunki zabudowy.

W sprawach dotyczących kar pieniężnych na podstawie ustawy o SENT, art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania, gdyż przedawnienie tych postępowań regulowane jest specyficznie w ustawie SENT.

Odpowiedzialność strony za dochowanie terminu wznowienia postępowania wdrażanego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 i 4 k.p.a. oraz obowiązek wykazania przesłanek wznowienia spoczywa na stronie, a uchybienie terminu uzasadnia odmowę wznowienia.

Nieruchomości użytkowe zespołu dworsko-parkowego nie spełniają przesłanek art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN. Decyzja organu I instancji objęta zakresem zaskarżenia nie została przekroczona przez organ II instancji.

Pismo organu administracji zawierające treści informacyjne, a nie rozstrzygające o prawach lub obowiązkach, nie stanowi decyzji administracyjnej ani postanowienia i nie może być przedmiotem postępowania nieważnościowego.

Opieka nad osobą niepełnosprawną przyznająca prawo do świadczenia pielęgnacyjnego musi wykluczać możliwość podjęcia zatrudnienia. W przypadku gdy osoba wymagająca opieki jest częściowo samodzielna, przesłanki przyznania świadczenia nie są spełnione.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność za naruszenia przepisów transportowych wynikające z ustalonych przez organy faktów oraz wpisu w Krajowym Rejestrze, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za stwierdzone uchybienia techniczne pojazdów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że w sprawie nie doszło do naruszenia zasad materialnego i proceduralnego prawa, które mogłyby wpłynąć na rozstrzygnięcie. Wysokość kary pieniężnej została prawidłowo określona przez GITD, a ewentualne uchybienia proceduralne nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że niewykazanie przez Gminę przesłanek zajęcia nieruchomości pod urządzenie drogi publicznej oraz braku władztwa publicznego w dniu 31 grudnia 1998 roku, skutkuje odmową nabycia własności działki z mocy prawa.

Nabycie własności nieruchomości z mocy prawa, zajętej pod drogę publiczną, nie następuje, jeśli stan zagospodarowania nie odpowiada definicji pasa drogowego; skarga kasacyjna Gminy Miasta Łódź oddalona.

Oceniając prawidłowość stanowiska organów niższych instancji, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak dowodów na zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną oraz niewykazanie władztwa administracyjnego nad nią, wyklucza możliwość nabycia praw do przedmiotowej nieruchomości przez Gminę Miasta Łódź z mocy prawa na dzień 31 grudnia 1998 r.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że wszczęcie postępowania karnego skarbowego miało rzeczywisty cel ścigania przestępstw skarbowych, a nie wyłącznie zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Roszczenie o odszkodowanie, które nie jest jeszcze pewne i nie zostało przyznane w chwili otwarcia spadku, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Wypłata zaliczek na poczet zysków komplementariuszom spółki komandytowej w trakcie roku podatkowego nie skutkuje obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez spółkę, jako płatnika, z uwagi na brak ustawowej podstawy prawnej do takiego poboru przed zakończeniem roku podatkowego.

NSA utrzymuje w mocy wyrok WSA, stwierdzając prawidłowość decyzji ustalającej nienależne pobranie płatności z tytułu renty strukturalnej. Skarga kasacyjna uznana za nieuzasadnioną z powodu braku wykazania naruszeń przepisów prawa materialnego i proceduralnego przez organy administracyjne.

Publiczna uczelnia wyższa nie może być uznana za mikro-, małe lub średnie przedsiębiorstwo (MŚP) w kontekście pomocy publicznej, gdy 25% lub więcej jej kapitału kontrolowane jest przez organ państwowy, co wyklucza ją z definicji MŚP według unijnego prawa.

NSA potwierdza legalność składu orzekającego WSA przy powołaniach dokonywanych na wniosek zmienionej KRS oraz oddala kasacyjne zarzuty proceduralne i materialnoprawne co do oceny projektów finansowanych ze środków unijnych.

Zwrot zwolnienia z podatku od nieruchomości, wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie przyznaje selektywnej korzyści, a tym samym nie narusza art. 107 ust. 1 TFUE jako niedozwolona pomoc publiczna.

„Rażące naruszenie prawa” w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 O.p. oznacza kwalifikowaną wadliwość polegającą na oczywistej sprzeczności rozstrzygnięcia z przepisem prawa materialnego, a nie jedynie wadliwość oceny dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak naruszenia przepisów postępowania przez WSA oraz prawidłowość oceny prawnej decyzji Zarządu Województwa Świętokrzyskiego, co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej Gminy P.

Dochody polskiego rezydenta podatkowego uzyskane z pracy na jednostkach morskich eksploatowanych do celów wiertniczych, a niewykonywanych w transporcie międzynarodowym, podlegają opodatkowaniu w Polsce; brak zastosowania mechanizmów unikania podwójnego opodatkowania oraz ulgi abolicyjnej.

Przekroczenie terminu do wniesienia zarzutów do opisu i oszacowania nieruchomości wyklucza możliwość ich merytorycznego rozpoznania, a działania organów administracyjnych zgodne z obowiązującymi przepisami nie naruszają zasady zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej.

Skarga kasacyjna G.S. na decyzję Regionalnej Izby Obrachunkowej o nieważności uchwały podatkowej Rady Gminy została oddalona; doręczenie uchwały i procedury były zgodne z prawem, a zmiana stawek podatku nieruchomości musi mieć przepisy przejściowe.