Lista świadczeniodawców realizujących umowy na świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych jest informacją publiczną, którą można udostępnić na wniosek w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, niezależnie od regulacji art. 135 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Umowa o świadczenie usług, zgodnie z art. 750 k.c., obejmuje powtarzalne czynności wykonywane starannie, ale nie prowadzi do jednorazowego, indywidualnego rezultatu, dlatego wykonawcy tych czynności podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Art. 14 ust. 3a ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych przewiduje nałożenie kary pieniężnej przez KNF w przypadku niewywiązania się przez ubezpieczyciela z obowiązków likwidacji szkody w terminach określonych w art. 14 ust. 1-3 ustawy, jeżeli postępowanie likwidacyjne zostało wszczęte po 11 czerwca 2007 r., niezależnie od daty zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego.

9 kwietnia 2024 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o wspieraniu rodziców w aktywności zawodowej oraz w wychowaniu dziecka „Aktywny rodzic”. Projektowana ustawa stanowi kompleksowe podejście do wspierania rodziców dzieci w tzw. wieku żłobkowym, zapewniając im różnorodne formy wsparcia w zależności od ich potrzeb i sytuacji życiowej. Zmiany przepisów mają obowiązywać od 1 października 2024 r.

Podniesienie kwoty świadczenia z funduszu alimentacyjnego z 500 do 1000 zł miesięcznie zakłada projekt ustawy o zmianie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, opublikowany w wykazie prac legislacyjnych rządu.

Zawarte umowy, pomimo nadanej nazwy 'umowy o dzieło', w rzeczywistości stanowiły umowy o świadczenie usług, ponieważ wykonywane czynności były powtarzalne i nie prowadziły do powstania jednorazowego, indywidualnego dzieła.

Uposażenie rodzinne przyznawane rodzinie zmarłego sędziego nie jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego i przepisy dotyczące zawieszenia renty rodzinnej z powodu osiągania przychodu powyżej określonego progu nie mają do niego zastosowania.

Działalność społecznego kuratora sądowego podejmowana w okresie zwolnienia lekarskiego, za którą otrzymuje się ryczałt mający charakter zwrotu poniesionych kosztów, nie stanowi pracy zarobkowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej.

Umowy, które dotyczą powtarzalnych czynności stanowiących fragment procesu produkcyjnego i wymagających jedynie starannego działania, są kwalifikowane jako umowy o świadczenie usług (art. 750 k.c.), a nie umowy o dzieło (art. 627 k.c.). Nazwa umowy nie determinuje jej charakteru prawnego, który musi być oceniany na podstawie rzeczywistych cech wykonywanych czynności.

W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, osoba uprawniona może skutecznie wybrać świadczenie pielęgnacyjne tylko wówczas, gdy zrezygnuje z już przyznanego jej specjalnego zasiłku opiekuńczego, a data rozpoczęcia nowego świadczenia nie jest determinowana tylko czasem złożenia wniosku, lecz uzależniona od wygaśnięcia uprawnień do świadczenia konkurencyjnego

Umowy obejmujące powtarzalne i ustandaryzowane czynności, których celem jest staranne wykonanie określonych działań, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, nie zaś umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego wykonawcy.

Umowa, której przedmiotem jest wykonywanie powtarzalnych, prostych czynności bez indywidualnie określonego rezultatu, jest umową o świadczenie usług, a nie umową o dzieło, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Aby przyznać świadczenie pielęgnacyjne na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, niezbędne jest ustalenie bezpośredniego i ścisłego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem lub rezygnacją z pracy a koniecznością sprawowania stałej i długotrwałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Obniżenie emerytury funkcjonariusza pełniącego służbę w totalitarnym państwie do poziomu przeciętnej emerytury z systemu powszechnego, bez uwzględnienia późniejszej służby w wolnej Polsce, jest niezgodne z zasadą proporcjonalności oraz narusza konstytucyjne prawo do zabezpieczenia społecznego.