Umorzenie należności z tytułu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego może mieć miejsce jedynie w sytuacjach szczególnych i nadzwyczajnych, gdy sytuacja dochodowa i rodzinna dłużnika uniemożliwia wywiązanie się z obowiązku alimentacyjnego, a taka okoliczność powinna być efektem czynników obiektywnych, niezależnych od dłużnika.

Prawo do nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości na podstawie art. 118 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników przysługuje wyłącznie w sytuacjach, gdy gospodarstwo rolne zostało dobrowolnie przekazane Państwu w zamian za świadczenia emerytalne, a nie w wyniku orzeczenia sądowego o przejęciu za zaległe należności.

Pełnienie służby w formacjach wskazanych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej przypisuje ubezpieczonemu służbę na rzecz totalitarnego państwa, uzasadniającą obniżenie świadczeń emerytalno-rentowych, niezależnie od indywidualnego charakteru działań funkcjonariusza, jeśli działania jednostki wpisywały się w opresyjny system PRL.

Organ rentowy nie może jednostronnie wycofać zaświadczenia A1 bez przeprowadzenia procedury współpracy z instytucją właściwą innego państwa członkowskiego, ponieważ narusza to zasadę lojalnej współpracy i może prowadzić do wyłączenia ubezpieczonego z systemu zabezpieczenia społecznego.

Organ rentowy nie jest uprawniony do ustalania podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego w odniesieniu do form prowadzonej działalności, gdyż kompetencja ta zastrzeżona jest dla Narodowego Funduszu Zdrowia. Sąd ubezpieczeń społecznych, kontrolując decyzje organu rentowego, nie może orzekać poza zakresem właściwości tego organu.

Obniżenie wysokości policyjnej emerytury do przeciętnej emerytury FUS na podstawie art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, w odniesieniu do osób, które po służbie w instytucjach PRL pełniły długoletnią i nienaganną służbę w Policji III RP, narusza zasady demokratycznego państwa prawnego, równości i ochrony prawa własności wynikające z Konstytucji RP.