Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenia nienależnie pobrane na bazie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego podlegają zwrotowi, niezależnie od faktu przyznania analogicznych świadczeń w innym państwie członkowskim.

Uzyskanie przez pracownika wiedzy o wypowiedzeniu umowy o pracę z innego źródła niż doręczenie pisma zawierającego oświadczenie pracodawcy rozpoczyna bieg terminu do wniesienia odwołania określonego w art. 264 § 1 k.p., nawet jeżeli w okresie stanu epidemii na podstawie art. 98 ustawy o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z COVID-19 nie można uznać nieodebranego pisma za doręczone.

Obowiązek szczepień ochronnych wynikający z ustawy jest bezpośrednio wykonalny, a jego niewykonanie uzasadnia prowadzenie postępowania egzekucyjnego, niezależnie od braku indywidualnego kalendarza szczepień i zaświadczeń o przeciwwskazaniach.

Nie jest dopuszczalne jednoczesne pobieranie świadczenia pielęgnacyjnego oraz emerytalnego przyznanego za granicą, chyba że uprawniony złoży stosowne oświadczenie o rezygnacji z jednego ze świadczeń, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r.

Działania tłumacza w ramach analizowanej umowy nosiły znamiona wykonywania zlecenia, a nie dzieła, zatem tłumacz podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu według przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Opieka naprzemienna uprawnia każdego z rodziców do połowy świadczenia wychowawczego. Zarzuty skargi kasacyjnej wobec decyzji o częściowym zwrocie świadczenia były nieuzasadnione, zatem skarga kasacyjna została oddalona.

Zawieszenie postępowania administracyjnego na wniosek strony, zgodnie z art. 98 § 1 k.p.a., jest dopuszczalne, o ile nie zagraża interesowi społecznemu; organ oceniał uznaniowo brak zagrożenia interesu społecznego w okresie pandemii COVID-19.

Posiadanie udziałów w jednoosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością należy traktować jako prowadzenie działalności gospodarczej, co wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

NSA podtrzymuje, że postępowanie o dodatek węglowy wymaga wszechstronnej weryfikacji stanu faktycznego, z uwzględnieniem rzeczywistego źródła ciepła, a nie wyłącznie danych w CEEB na dzień 11 sierpnia 2022 r., co ma zagwarantować przyznanie dodatku osobom faktycznie spełniającym ustawowe wymagania.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobom innym niż małżonek, wymaga, aby małżonek osoby wymagającej opieki legitymował się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności nie przysługuje, gdy zakres faktycznie sprawowanej opieki ogranicza się do czynności, które przy odpowiedniej organizacji dnia nie uniemożliwiają podjęcia aktywności zawodowej w określonym wymiarze i warunkach, a osoba wymagająca opieki

Skarga kasacyjna dotycząca przyznania dodatku węglowego została oddalona, gdyż wnioskodawczyni nie spełniła ustawowego wymogu faktycznego stałego zamieszkiwania pod adresem wniosku, a na lokal już przyznano dodatki innym osobom.

W przypadku składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami, odmowa wszczęcia postępowania o umorzenie tych należności przez organ rentowy ZUS jest prawidłowa i znajduje oparcie w art. 30 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Dla uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego związanego z rezygnacją z zatrudnienia, opiekun musi wykazać istnienie związku przyczynowego między niemożnością podjęcia pracy a koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą niepełnosprawną; organizacyjne trudności nie są równoznaczne z całkowitym ograniczeniem możliwości pracy.

Do uzyskania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest wykazanie bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności, a zwykła opieka, nieobejmująca nieprzerwanego wsparcia, tego nie uzasadnia.