„Wyzerowanie lat służby” godzi w funkcjonariuszy, których lata służby przypadały przed zmianami zapoczątkowanymi w 1989 r. Dotkliwość tego rozwiązania jest proporcjonalna i w niewielkim stopniu dotyka osoby, które tylko kilka lat służyły w PRL. W rezultacie, rozwiązanie to - przez swoją proporcjonalność - wpisuje się w cel promowany przez ustawodawcę. Skutecznie obniża emerytury „osób służących na

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego zależy od wystąpienia związku przyczynowego pomiędzy wykonywaniem opieki nad osobą niepełnosprawną a brakiem możliwości podjęcia pracy zawodowej przez opiekuna; konieczne jest dokładne zbadanie wszystkich okoliczności faktycznych, w tym stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej oraz rzeczywistego zakresu sprawowanej nad nią opieki.

Osoba, która spełnia warunki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a pobiera świadczenie emerytalne lub rentowe, winna móc dokonać wyboru jednego z tych świadczeń przez rezygnację z pobierania świadczenia niższego. Wybór może zrealizować przez złożenie do organu rentowego wniosku o zawieszenie prawa do emerytury.

Zmiana zaskarżonej decyzji nie musi polegać na wydaniu nowej decyzji zmieniającej zaskarżoną, ale na wydaniu takiej decyzji, której skutkiem jest uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji.

„Wyzerowanie lat służby” godzi w sposób wprost proporcjonalny w funkcjonariuszy, których lata służby przypadały przed zmianami zapoczątkowanymi w 1989 r. Zatem, dolegliwość tego rozwiązania jest proporcjonalna – w niewielkim stopniu dotyka takie osoby jak odwołujący się, który tylko dwa lata służył w PRL. Wzorzec wpisany w art. 15c ust. 1 pkt 1 ustawy zaopatrzeniowej skutecznie zrównuje emerytury policyjne

Zasada pobierania jednego świadczenia (wyższego lub wybranego przez uprawnionego) w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń dotyczy również zbiegu prawa do emerytury lub renty określonych w tej ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych w ustawie zaopatrzeniowej.

W sytuacji, gdy skarżący występuje o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jako rolnik, istotnym jest potwierdzenie faktycznego zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego oraz wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zaprzestaniem tejże działalności a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.

Postępowanie o umorzenie należności z tytułu składek na podstawie art. 28 ust. 3 pkt 6 oraz art. 28 ust. 3a i 3b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wymaga od skarżącego wykazania, iż opłacenie należności spowodowałoby dla niego i jego rodziny zbyt ciężkie skutki, a stan majątkowy uniemożliwia uzyskanie kwoty w postępowaniu egzekucyjnym przekraczającej wydatki egzekucyjne. Oceniając podane przesłanki

Sąd jest obowiązany do oceny konstytucyjności przepisu ustawy w ramach ustalania, który przepis obowiązującego prawa będzie zastosowany do rozstrzygnięcia danego stanu faktycznego w indywidualnej sprawie. Dlatego odmowa zastosowania przepisu ustawy uznanego przez sąd za sprzeczny z Konstytucją nie narusza kompetencji Trybunału Konstytucyjnego i nie ma bezpośredniego związku z tymi kompetencjami.

Osoba przebywająca na zasiłku macierzyńskim posiada status osoby ubezpieczonej i w tym kontekście wchodzi w skład kręgu osób, dla których płatnik składek może uzyskać zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne określonych w art. 31zo ustawy o COVID-19.