W przypadku żołnierzy, których emerytury obliczone zostały zgodnie z regulacjami określonymi w art. 15a i art. 18e ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych, nie dotyczy zasada niemożności kumulacji świadczeń – emerytury wojskowej oraz emerytury powszechnej, o ile dotyczy to żołnierzy powołanych do służby po 1 stycznia 1999 r. lub po 31 grudnia 2012 r.

W przypadku wniosku o rekompensatę z tytułu pracy w szczególnych warunkach, prawo do świadczenia emerytalnego wypłacane jest począwszy od miesiąca złożenia wniosku o rekompensatę, a nie od wcześniejszej daty, chyba że zachodzą szczególne okoliczności wskazujące na błąd organu rentowego. W sytuacji, gdy wnioskodawca złoży wniosek o rekompensatę dopiero po kilku latach od osiągnięcia wieku emerytalnego

Przepisy ustawy obniżające wysokość emerytur za okres służby na rzecz totalitarnego państwa mogą być zgodne z Konstytucją RP jedynie gdy są proporcjonalne, adekwatne oraz nie naruszają zasady sprawiedliwości społecznej oraz równości obywateli przed prawem.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie rezygnującej z zatrudnienia w celu opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, nawet jeśli podjęła ona studia niestacjonarne, a fakt posiadania przez wnioskodawcę rodzeństwa zobowiązanego alimentacyjnie nie wpływa na prawo do tego świadczenia.

COVID-19, wywołane zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, u pracownika medycznego, zatrudnionego w warunkach narażenia na kontakt z tym wirusem, może być uznane za chorobę zawodową w rozumieniu pozycji 26 wykazu chorób zawodowych, uwzględniając charakter pracy personelu medycznego i występowanie czynnika biologicznego w środowisku pracy.

COVID-19, wywołane przez wirusa SARS-CoV-2, może być klasyfikowane jako choroba zawodowa zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, jeżeli na podstawie materiału dowodowego zostanie stwierdzone wysokie prawdopodobieństwo związku przyczynowego między narażeniem zawodowym a wystąpieniem choroby.

W sprawach dotyczących zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, organ rentowy ma prawo żądać ich zwrotu za okres trzech lat, licząc do momentu ostatniej wypłaty tych świadczeń.

Prawidłowe rozpoznanie choroby COVID-19 jako choroby zawodowej może nastąpić, gdy ocena warunków pracy pozwala na stwierdzenie 'z wysokim prawdopodobieństwem', że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych na zdrowie występujących w środowisku pracy.

COVID-19 może być uznana za chorobę zawodową w rozumieniu art. 2351 k.p., nawet jeśli nie jest bezpośrednio wymieniona w wykazie chorób zawodowych, pod warunkiem stwierdzenia z wysokim prawdopodobieństwem związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą.

COVID-19 może być uznane za chorobę zawodową pracownika służby zdrowia, jeżeli rozpoznanie lekarskie wykaże wysokie prawdopodobieństwo jego powiązania z warunkami pracy, nawet bez zmian w wykazie chorób zawodowych.