Umowa zawarta przez skarżącego była umową o świadczenie usług (a nie o dzieło) i podlegała przepisom o zleceniu, co skutkowało obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego dla wykonawcy.

Przesłanka "wychowała" z ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym wymaga indywidualnej analizy faktyczno-prawnej, bez wprowadzania ram czasowych. Organ musi wnikliwie ocenić każdy przypadek, by ustalić, czy spełnia warunki przyznania świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak nowych, istotnych okoliczności oraz tożsamość podmiotową i przedmiotową sprawy z wcześniej prawomocnie rozstrzygniętą decyzją o odmowie przyznania renty specjalnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że prawidłowe ustalenie stanu faktycznego oraz zastosowanie przepisów prawa przez Wojewódzki Sąd Administracyjny i Zakład Ubezpieczeń Społecznych uzasadniają odmowę umorzenia składek, a skarżący nie wykazał przesłanek do uchylenia tych decyzji.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne jest bezzasadna, jako że nie wykazano naruszenia przepisów prawa w postępowaniu przed sądem Wojewódzkim, które mogłoby skutkować zmianą rozstrzygnięcia. NSA stwierdził brak podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o nieumarzaniu należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne jest zgodna z prawem; Wojewódzki Sąd Administracyjny postąpił prawidłowo, oddalając skargę na decyzję organu, a zarzuty skargi kasacyjnej nie są wystarczające do jej uwzględnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że kontrola sądu administracyjnego nie obejmuje kwestii przedawnienia w decyzjach o odpowiedzialności spadkobiercy za długi z tytułu składek. Prawidłowo organ odmówił umorzenia długu, gdyż przesłanki kontynuacji żądania nie były spełnione.

Stwierdzenie choroby zawodowej raka płuca i oskrzeli u pracownika R.K. jest oparte na wysokim prawdopodobieństwie związku przyczynowego z czynnikami rakotwórczymi obecnymi w środowisku pracy, co potwierdzają orzeczenia medyczne jednostek specjalistycznych, winne być respektowane w postępowaniu administracyjnym i sądowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej została prawidłowo utrzymana, wobec niewykazania naruszeń prawa materialnego i procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Skarga kasacyjna w sprawie choroby zawodowej okazała się niezasadna.

Uchwała o odwołaniu dyrektora publicznego zakładu opieki zdrowotnej, pozbawiona należytego uzasadnienia oraz przeprowadzona bez zapewnienia prawa do wypowiedzenia się strony, narusza zasadę praworządności i podlega stwierdzeniu nieważności.

Sprzedaż napojów alkoholowych osobie nieletniej skutkuje obligatoryjnym cofnięciem wszystkich zezwoleń na sprzedaż alkoholi udzielonych danemu przedsiębiorcy, niezależnie od incydentalności zdarzenia.

Cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w przypadku stwierdzenia sprzedaży osobie nieletniej jest obligatoryjne, niezależnie od incydentalności zdarzenia czy winy przedsiębiorcy, zgodnie z art. 18 ust. 10 pkt 1 lit. a ustawy o wychowaniu w trzeźwości.

Obowiązek cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powstaje w przypadku jednorazowej sprzedaży alkoholu osobie nieletniej, niezależnie od subiektywnych okoliczności zdarzenia i pomimo ewentualnych błędów proceduralnych. Cofnięcie obejmuje wszystkie rodzaje zezwoleń, jakimi przedsiębiorca dysponuje.

Odbywanie kary pozbawienia wolności wskutek zawinionych działań nie uzasadnia ulgi w spłacie długu alimentacyjnego z funduszu, a skarga kasacyjna P.T. na decyzję o odmowie takiej ulgi podlega oddaleniu.

W kontekście refundacji podatku VAT za paliwa gazowe, istotne jest jedynie faktyczne zgłoszenie urządzenia grzewczego do CEEB, bez względu na datę zgłoszenia. Literalna interpretacja ustawy ograniczająca refundację do wcześniejszych zgłoszeń narusza zasady konstytucyjne, w tym zasadę równości, co uzasadnia korzystanie z wykładni funkcjonalnej.

Osoba nieobciążona obowiązkiem alimentacyjnym, jak np. wujek, nie jest uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 i 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych. Przepisy wyraźnie wiążą prawo do świadczenia z obowiązkiem alimentacyjnym.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego cudzoziemcowi zależy nie tylko od adnotacji "dostęp do rynku pracy", ale od ogólnego prawa do legalnego zatrudnienia w Polsce, co wyklucza ograniczoną wykładnię przepisów odnoszących się do świadczeń rodzinnych.

Rolnik nie traci prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli zaprzestał prowadzenia gospodarstwa zgodnie z wymogami ustawowymi, przy jednoczesnym braku obowiązku alimentacyjnego autonomicznie nakazującego dzielenie się opieką nad osobą niepełnosprawną z innymi członkami rodziny.