Świadczenie pielęgnacyjne z art. 17 ust. 1 u.ś.r. może być przyznane jedynie w sytuacji, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną w oczywisty sposób uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, a związek ten musi być bezpośredni i ścisły.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje tylko w sytuacji, gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.

W kontekście ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenia emerytalne przyznane na podstawie przepisów państwa obcego blokują możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli wnioskodawca nie zrezygnuje z tego świadczenia na rzecz polskiego świadczenia pielęgnacyjnego.

Dla przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego istotne jest nie tylko formalne spełnienie przesłanek ustawowych, ale również rzeczywiste ustalenie związku przyczynowego pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Czynności życia codziennego oraz obowiązki związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego mogą wypełniać wymóg sprawowania stałej opieki

Przepisy ustawy o dodatku węglowym nie uzależniają przyznania dodatku od formalnych działań prowadzących do ustalenia odrębnego adresu miejsca zamieszkania, a warunek braku możliwości ustalenia tego adresu może być wykazywany oświadczeniem wnioskodawcy. Pojęcie 'odrębny lokal' w art. 2 ust. 3c ustawy należy interpretować funkcjonalnie, a nie przez pryzmat definicji samodzielnego lokalu mieszkalnego

Na potrzeby przyznania dodatku węglowego, wykazanie braku możliwości ustalenia odrębnego adresu dla gospodarstwa domowego przed 30 listopada 2022 r. może być dokonane poprzez złożenie oświadczenia, a pojęcie 'odrębny lokal' powinno być rozumiane w sensie funkcjonalnym, nie wymagając spełnienia kryteriów samodzielności zgodnie z ustawą o własności lokali.