Umowy o świadczenie usług w postaci świadczenia wykładów, seminariów nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o przygotowanie i wygłoszenie wykładów, choć indywidualizowane, nie mają cech umowy o dzieło. Umowy te, uznane za świadczenie usług stosowane na podstawie zlecenia, uzasadniają obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy zawarte pomiędzy stronami należy zakwalifikować jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje podleganiem obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

O umowy o dzieło decyduje ich rzeczywisty przedmiot i wykonanie, nie zaś nazwa umowy. W razie wątpliwości, umowy określające prace jako świadczenie usług podlegają przepisom o zleceniu, co uzasadnia obowiązek ubezpieczeniowy.

Przedmiotem umów była usługa montowania elementów meblowych, stąd umowy miały charakter umów o świadczenie usług, co uzasadnia obowiązek zgłoszenia wykonawcy do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zawarcie umowy nazwanej umową o dzieło nie wyklucza jej kwalifikacji jako umowy o świadczenie usług, gdy jej faktyczny charakter oraz brak samoistnego rezultatu wskazują na stosowanie przepisów o zleceniu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Skarga kasacyjna dotycząca odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku została oddalona ze względu na niespełnienie przesłanek szczególnych okoliczności określonych w art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Osoba uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, chcąc uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, musi dokonać wyboru tego świadczenia i zawiesić rentę.

Rezygnacja z zatrudnienia lub niepodejmowanie pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną musi być bezpośrednią przyczyną uniemożliwiającą podjęcie zatrudnienia, co stanowi przesłankę przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

W sprawach ubezpieczeń społecznych rolników pojęcie "decyzji ostatecznej" w rozumieniu przepisów przejściowych rozporządzeń określających wysokość odszkodowań należy interpretować w kontekście art. 16 § 1 k.p.a. w związku z art. 269 k.p.a., przy czym decyzja organu rentowego nie jest ostateczna w sytuacji gdy toczy się od niej postępowanie sądowe, co uzasadnia zastosowanie korzystniejszych dla ubezpieczonego

Osoba sprawująca faktyczną, nieprzerwaną opiekę nad niepełnosprawnym krewnym może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, niezależnie od istnienia rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji, o ile spełnia formalne przesłanki zawarte w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie może równocześnie uzyskać świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że zawiesi prawo do renty na podstawie art. 103 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji zbiegu z prawem do renty wymaga zawieszenia wypłaty renty, co wyklucza jednoczesne pobieranie obu świadczeń.

Oddalenie skargi kasacyjnej R.K. o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na brak związku przyczynowo-skutkowego między rezygnacją z pracy a sprawowaną opieką, wobec braku wykazania niemożności podjęcia zatrudnienia przy jednoczesnym sprawowaniu opieki.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z powodu istnienia innych zobowiązanych do alimentacji jest bezpodstawna, gdy faktyczna opieka uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, zgodnie z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Opiekun prawny, który przed złożeniem wniosku o jednorazową zapomogę z tytułu urodzenia dziecka utracił ten status na rzecz przysposabiających, nie jest uprawniony do uzyskania tego świadczenia.

Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 4 u.ś.r., obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń powstaje z chwilą uchylenia decyzji administracyjnej przyznającej świadczenie. Obowiązek ten nie zależy od świadomości lub winy beneficjenta.

Biologiczny ojciec dziecka zamieszkujący za granicą, któremu przyznano świadczenia zagraniczne, jest członkiem rodziny uprawnionej do świadczeń wychowawczych, niezależnie od rzeczywistego uczestnictwa w wychowaniu dziecka. Właściwe do wypłaty świadczeń jest państwo zatrudnienia rodzica (art. 68 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 883/2004).