Przedawnienie wykonania administracyjnej kary pieniężnej, zgodnie z art. 189g § 3 k.p.a., stanowi przeszkodę dla umorzenia zobowiązania, a zasada lex mitior agit wymaga stosowania ustawy względniejszej w przypadku intertemporalnych regulacji kary administracyjnej.

Prokonstytucyjna wykładnia art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga pominięcia niekonstytucyjnego kryterium, którym jest moment powstania niepełnosprawności, jako przesłanki do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

W przypadku zbiegu uprawnień, jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego jest wykluczone; niezbędne jest wyraźne zrzeczenie się konkurencyjnego świadczenia przez wnioskodawcę przed przyznaniem nowego świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wystarczające jest niepodejmowanie pracy z uwagi na konieczność sprawowania opieki, niezależnie od wcześniejszego statusu zawodowego wnioskodawcy.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania zatrudnienia celem sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną wystarczy istnienie rzeczywistego zakresu opieki, bez wymogu wcześniejszego zatrudnienia przez opiekuna.

Orzekając o braku podstaw do skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dzieci osoby niepełnosprawnej, nieposiadające orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, zobowiązane są do opieki, co wyłącza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wnuczce.

Uchylenie decyzji Prezesa ZUS o odmowie przyznania świadczenia w drodze wyjątku było uzasadnione, gdyż organ nie wykazał wystarczająco starannego ustalenia istotnych okoliczności faktycznych, co naruszyło przepisy postępowania administracyjnego. Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że szczególne okoliczności mogą uzasadniać przyznanie świadczenia.

Świadczenie wychowawcze uznane za nienależnie pobrane, jeśli brak obiektywnych podstaw prawnych do jego przyznania, niezależnie od subiektywnej wiedzy odbiorcy.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego od wyroku WSA w Gdańsku w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego jest bezzasadna, a zaskarżona decyzja organu podlega uchyleniu z uwagi na niekompletny wywiad środowiskowy i błędne ustalenia faktyczne.

Pisemna informacja ZUS o odmowie akceptacji oferty zawarcia umowy nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, a jedynie oświadczeniem woli dotyczącej odrzucenia oferty. NSA uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez WSA w Krakowie.

Opieka nad osobą niepełnosprawną, która uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, nawet w braku wcześniejszej rezygnacji z zatrudnienia.

W sprawie dotyczącej odmowy przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, sąd wskazał na obowiązek organu rentowego dokładnego zbadania indywidualnych okoliczności faktycznych, mających wpływ na spełnienie przesłanki "szczególnych okoliczności". Nieprzemyślana decyzja, oparta jedynie na formalnych przesłankach bez uwzględnienia wyjątkowej sytuacji wnioskodawcy, jest nieprawidłowa

Oddalenie skargi kasacyjnej J.Z. przez Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu alimentacyjnego i brak wywiązywania się ze zobowiązań alimentacyjnych uzasadniają uznanie skarżącego za dłużnika uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.

Decyzja ZUS o odmowie zwolnienia z opłacania składek za okresy od marca do maja 2020 r. została uchylona na skutek naruszenia przez organ zasad wynikających z przepisów o związaniu postanowieniami prawomocnych wyroków, co legło u podstaw oddalenia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

NSA: Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane, jeśli zakres opieki uniemożliwia podjęcie pracy przez opiekuna, a inne obowiązki alimentacyjne nie wpływają na odmowę świadczenia przyznanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.