W przypadku sporu dotyczącego podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu osoby prowadzącej działalność gospodarczą, konieczne jest dokładne ustalenie faktycznego charakteru tej działalności, w tym okresów faktycznego jej wykonywania, oraz pełne i szczegółowe uzasadnienie sądowych rozstrzygnięć, aby umożliwić efektywną kontrolę kasacyjną.

Kwalifikacja pracy jako pracy górniczej uprawniającej do emerytury górniczej nie zależy od formalnej nazwy stanowiska pracy czy struktury organizacyjnej pracodawcy, lecz od rzeczywistego charakteru wykonywanych zadań oraz ich zgodności z wymogami ustawowymi określającymi prace górniczą. Rzeczywisty charakter wykonywanych zadań przez wnioskodawcę, odpowiedzialność i zakres obowiązków związanych z nadzorem

Praca w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, a przed dniem 1 stycznia 1983 r., podlega zaliczeniu do okresu ubezpieczenia wymaganego do nabycia prawa do emerytury rolniczej, niezależnie od statusu domownika, w oparciu o samodzielną normę prawną zawartą w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników

Podstawą do powstania obowiązku ubezpieczenia w oparciu o powołany art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej jest faktyczne wykonywanie działalności pozarolniczej (art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), w tym gospodarczej, co oznacza, że wykonywanie tejże działalności, to rzeczywista działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Prowadzenie działalności gospodarczej

Wynikające z art. 18 ust. 8 s.u.s. uprawnienie do zadeklarowania kwoty stanowiącej podstawę wymiaru składek w perspektywie filozoficzno-prawnej nie jest wolnością, lecz prawem. Oznacza to, że do jego zaistnienia konieczne było uwewnętrznienie woli prawodawcy w postaci normy prawnej wyrażonej za pomocą przepisu ustawy. Jednocześnie ustawodawca nie był zobowiązany do takiego właśnie jego ukształtowania