Odmowa przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy poprzez nieuwzględnienie do okresów składkowych okresów opłacania składek na ubezpieczenie społeczne przez rolników

Naruszenie przez hurtownię farmaceutyczną obowiązku zapewnienia nieprzerwanego zaspokajania zapotrzebowania na produkty lecznicze oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi bardzo silnie działającymi bez odpowiedniego zezwolenia stanowi podstawę do cofnięcia zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 4a i 6 ustawy – Prawo farmaceutyczne. Teza od Redakcji

W ocenie prawa do emerytur i rent z tytułu służby w formacjach funkcjonujących w okresie PRL, niezbędne jest przeprowadzenie indywidualnej oceny działalności funkcjonariusza, mającej na celu ustalenie, czy jego służba faktycznie naruszała podstawowe prawa i wolności człowieka, a sama formalna przynależność do określonych jednostek bez dokonania takiej analizy jest niewystarczająca do obniżenia świadczeń

W przypadku oceny niezdolności do pracy, nie jest wystarczające zwrócenie się z pytaniem do biegłych, czy widzą oni możliwość wcześniejszego powstania niezdolności do pracy. Musi to być efektem długotrwałego procesu, a nie nagłego zjawiska.

Umowa o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym jej wykonywaniem, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci stosunku pracy, nie rodzi skutków w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 8a ustawy zaopatrzeniowej należy uwzględniać indywidualną sytuację obywateli, biorąc pod uwagę położenie i charakter służby. Obejmuje to ocenę, czy osoba była bezpośrednio zaangażowana w realizację zadań i funkcji państwa totalitarnego, czy też jej działalność była ograniczona do zwykłych, standardowych czynności.

Pełnienie służby w określonym czasie i miejscu nie jest samym z siebie wystarczającym kryterium do ustalenia, czy dana osoba służyła totalitarnemu państwu. Kluczowe jest indywidualne zbadanie sytuacji i działalności danej osoby, w tym jej zaangażowania w realizację zadań i funkcji państwa totalitarnego.

Zasiłek macierzyński nie jest równoznaczny z rezygnacją z pracy i nie spełnia warunku rezygnacji z zatrudnienia, wymaganego do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego.

Obiektywne kryteria dotyczące przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, takie jak stopień niepełnosprawności, nie naruszają zasady równości i sprawiedliwości społecznej. Są one zgodne z konstytucyjnymi prawami i wartościami państwa prawnego, takimi jak pewność prawa i przewidywalność decyzji władzy publicznej. Regulacje te służą zwiększeniu przejrzystości procesu przyznawania świadczeń i ograniczeniu

Legitymowanie się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności jest koniecznym warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, z tytułu sprawowania opieki nad osobą pozostającą w związku małżeńskim osobie wskazanej w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy innej niż współmałżonek, jest legitymowanie się przez współmałżonka, osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Legitymowanie się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności przez współmałżonka osoby niepełnosprawnej stanowi niezbędne kryterium uprawniające do ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych. Tym samym, osoba będąca w związku małżeńskim z niepełnosprawnym małżonkiem, nieposiadająca orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności