Umowy, których przedmiotem jest przeprowadzenie zajęć o charakterze edukacyjnym, przekazujące określoną wiedzę uczestnikom, powinny być kwalifikowane jako umowy o świadczenie usług, a nie jako umowy o dzieło, z uwagi na brak możliwości z góry określenia indywidualnego rezultatu.

Przygotowanie i przeprowadzenie zajęć edukacyjnych w formie wykładu nie stanowi umowy o dzieło, gdy brakuje twórczego i indywidualnego charakteru, co uzasadnia traktowanie jej jako umowy o świadczenie usług dla celów objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o świadczenie usług, w odróżnieniu od umowy o dzieło, polega na wykonaniu określonych czynności faktycznych, a nie osiągnięciu rezultatu. W związku z tym umowy takie, nawet jeśli mają elementy twórcze, podlegają uregulowaniom dotyczącym ubezpieczeń zdrowotnych.

Przeprowadzenie wykładu, nawet o charakterze indywidualnym, nie spełnia kryteriów umowy o dzieło, jeśli nie zawiera elementów rezultatowych wynikających z wykonania dzieła, ale jest klasyfikowane jako umowa o świadczenie usług, co podlega przepisom dotyczącym zlecenia, skutkując obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy o świadczenie usług, polegające na przygotowaniu i wygłoszeniu wykładów edukacyjnych, nie spełniają charakterystyki umów o dzieło, ponieważ nie mają na celu osiągnięcia obiektywnie określonego rezultatu, za który wykonawca ponosi odpowiedzialność.

Umowy o przeprowadzenie wykładów, choćby miały charakter autorski, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, a nie jako umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym.

Umowa cywilnoprawna dotycząca wygłoszenia wykładów, która nie przewiduje twórczego rezultatu o indywidualnym charakterze, jest umową o świadczenie usług, podlegającą przepisom o zleceniu, co determinuje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa dotycząca przygotowania i wygłoszenia wykładu, nawet jeśli uwzględnia element twórczy, nie jest umową o dzieło, gdy celem jest edukacyjne przekazanie wiedzy, a nie osiągnięcie z góry określonego, samoistnego rezultatu.

Umowy o przeprowadzenie wykładów, seminariów lub zajęć edukacyjnych, nawet jeśli mają charakter niestandardowy i wymagają indywidualnego dostosowania do potrzeb słuchaczy, z reguły nie spełniają kryteriów umowy o dzieło i są kwalifikowane jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej

Umowy o przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, w których przedmiotem jest przekazanie wiedzy, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu cywilnego, gdyż nie dają z góry określonego i zindywidualizowanego rezultatu. Stanowią one umowy o świadczenie usług, do których mają zastosowanie przepisy dotyczące zlecenia, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczeniowym wynikającym

Umowa polegająca na wygłoszeniu wykładu, która nie spełnia kryteriów dzieła naukowego i opiera się na przekazywaniu wiedzy, jest umową o świadczenie usług i podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Umowy dotyczące przeprowadzania wykładów, nawet gdy mają charakter autorski, zasadniczo nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło, lecz jako umowy o świadczenie usług, gdyż ich przedmiotem jest staranne działanie, a nie osiągnięcie indywidualnego, konkretnego rezultatu.

Umowy dotyczące przeprowadzenia wykładów, których celem jest przekazanie wiedzy, a nie osiągnięcie określonego, samoistnego rezultatu, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług i podlegają one obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów dotyczących zlecenia.

Organ odwoławczy może uchylić decyzję organu I instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, gdy zakres koniecznych ustaleń faktycznych wykracza poza możliwości postępowania uzupełniającego przeprowadzanego przez organ odwoławczy, co zapewnia należyte przestrzeganie zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.

Ustalanie przesłanek braku niezbędnych środków utrzymania na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach wymaga dokładnej i wyczerpującej analizy materiału dowodowego oraz uwzględnienia wszystkich okoliczności faktycznych, w tym rozróżnienia dochodów rzeczywistych od zaliczek na koszty mediów, co jest istotne przy ocenie sytuacji materialnej osoby ubiegającej się o świadczenie w drodze

W przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny uznał przepis prawa za niezgodny z Konstytucją, sądy nie mogą stosować tego przepisu w indywidualnych sprawach, nawet jeśli formalnie nie został on uchylony przez ustawodawcę. Zachowanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego wymaga zrekonstruowania normy prawnej w sposób zgodny z Konstytucją i z wyrokiem Trybunału.

Służba pełniona w strukturach Zwiadu Wojsk Ochrony Pogranicza w latach 1944–1990, jako część aparatu bezpieczeństwa państwa totalitarnego, podlega domniemaniu wykonywania na rzecz totalitarnego państwa. Obniżenie świadczeń emerytalnych i rentowych w trybie art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy nie narusza Konstytucji RP ani zasad sprawiedliwości społecznej.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest wykazanie związku przyczynowego między rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania osobistej opieki nad osobą niepełnosprawną, która uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek aktywności zawodowej. Teza od Redakcji

Prowadzenie obrotu hurtowego przez aptekę jest niezgodne z ustawowym zakresem prowadzenia aptek ogólnodostępnych, co może skutkować cofnięciem zezwolenia, jeśli działalność apteki narusza przyjęte reguły obrotu detalicznego produktów leczniczych, w tym zakaz tzw. odwróconego łańcucha dostaw.