NSA oddalił skargę kasacyjną M. Sp. z o.o., uznając, że decyzja WSA była zgodna z prawem, a wykładnia art. 31zo ust. 10 ustawy COVID-19 i stosowanie art. 32 Konstytucji RP w zarzutach nierówności były prawidłowe.

Organ administracyjny ma obowiązek dokładnie wyjaśnić stan faktyczny w zakresie rzeczywistej działalności gospodarczej, której przeważający rodzaj ma kluczowe znaczenie dla przyznania zwolnienia z opłacania składek, z uwzględnieniem dowodów weryfikujących dane z rejestru REGON.

NSA uznał, że niewystarczające uzasadnienie wyroku WSA oraz niepełna analiza prawna skutkują uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy w celu spełnienia wymagań art. 141 § 4 p.p.s.a.

"Składki znane" w art. 31zq ust. 4 uCOVID-19 obejmują składki zadeklarowane przed 30 czerwca 2020 r., w tym z korekt deklaracji, co obliguje organ do ich uwzględnienia przy zwolnieniu. NSA odrzucił węższą interpretację stosowaną przez ZUS.

Za chorobę zawodową można uznać schorzenie wymienione w wykazie chorób zawodowych, jeżeli bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem został wykazany związek przyczynowy z warunkami pracy. Skarga na decyzję stwierdzającą chorobę zawodową jako irracjonalną oddalono.

Zawarcie w uchwale normy prawnej określającej datę wejścia w życie z mocą wsteczną, uznaje się za dopuszczalne, gdy realizuje ona wartości konstytucyjne poprawiające sytuację adresatów, przy równoczesnym nieszkodzeniu innym, wspierając zasadę demokratycznego państwa prawnego.

Postanowienia aktu normatywnego mogą wchodzić w życie z dniem ogłoszenia oraz mieć wsteczną moc obowiązującą, jeśli realizują istotny interes społeczny i nie naruszają podstawowych zasad demokratycznego państwa prawnego.

Brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej schorzeń układu ruchu u K. C. z uwagi na orzeczenia lekarskie wykluczające istnienie jednostki chorobowej wpisanej w wykaz chorób zawodowych oraz brak związku przyczynowego z wykonywaną pracą.

W przypadku zbiegu praw do różnych świadczeń, organ powinien uwzględnić oświadczenie o rezygnacji z jednego z nich, przyznając nowe świadczenie od daty wniosku, chyba że przepisy prawa wyraźnie nakazują inną interpretację.

Związek przyczynowy między niepodejmowaniem zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną należy oceniać na dzień składania wniosku — uprzednie niepodejmowanie zatrudnienia z innych powodów nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Brak wpisu do Rejestru Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą wyklucza przyznanie preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości, przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d u.p.o.l.

Uchyla się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzje organów administracyjnych, uznając istnienie związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaną opieką nad niepełnosprawną, co uzasadnia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.

Przepisy ustawy okołobudżetowej na rok 2022 modyfikujące sposób ustalania wynagrodzenia prokuratorów w sposób dyskrecjonalny i oderwany od obiektywnych kryteriów są niezgodne z zasadą demokratycznego państwa prawa z art. 2 Konstytucji RP. W przypadku kolizji między stabilnym ustawowym standardem wynagradzania prokuratorów przewidzianym w ustawie Prawo o prokuraturze a przepisami epizodycznymi ustawy

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając, że brak ustaleń dotyczących realnej konieczności sprawowania opieki w kontekście niemożności podjęcia pracy jest podstawą do uchylenia decyzji odmawiającej świadczenia pielęgnacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując decyzję SKO i orzeczenie WSA, uznając, że brak było przesłanek do umorzenia nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego.

Organ administracyjny przyznający zasiłek pielęgnacyjny, związany jest określeniami zawartymi w orzeczeniu o niepełnosprawności i nie może samodzielnie ustalać daty powstania niepełnosprawności. Brak ustalenia daty w orzeczeniu implikuje brak prawa do zasiłku.

Zła sytuacja finansowa dłużnika alimentacyjnego, będąc powszechną wśród zobowiązanych, sama w sobie nie uzasadnia zastosowania instytucji umorzenia należności z funduszu alimentacyjnego na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Rozstrzyganie wniosku w tym zakresie mieści się w granicach uznania administracyjnego.

Użycie w nazwie apteki sformułowania "TANICH LEKÓW" narusza art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne, stanowiąc niedozwoloną reklamę, co skutkuje nieważnością decyzji o nadaniu nazwy z uwagi na groźbę administracyjnej kary finansowej.

Sporządzenie skargi kasacyjnej musi spełniać wymogi formalne przewidziane dla tego środka zaskarżenia. W sprawie zawieszenia działalności gospodarczej zwolnienie z opłacania składek byłoby zasadne jedynie po spełnieniu minimalnego okresu zawieszenia działalności przewidzianego w art. 23 ust. 1 p.p. Fakt wznowienia działalności przed terminem warunkowym skutkował odmową zwolnienia.

Umowa o udział muzyka w konkretnych spektaklach, będącą wynikiem artystycznym, spełnia przesłanki umowy o dzieło, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach, nawet w przypadku interpretacji tych umów jako niematerialne dzieło.

W sprawie dotyczącej nienależnie pobranych świadczeń wychowawczych, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że definicja rodziny w przepisach krajowych wyłącza możliwość traktowania ojca dzieci jako jej członka, jeżeli dzieci nie zamieszkują z nim i pozostają na jego utrzymaniu.

Wykonywanie codziennych czynności opiekuńczych nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli opieka spełnia wymóg stałości i długotrwałości, a obowiązek alimentacyjny innych osób nie stanowi przesłanki negatywnej dla przyznania świadczenia.

W sprawie o sygn. akt I OSK 967/24 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że brak jest podstaw do uznania decyzji organu o odmowie umorzenia odsetek od świadczeń alimentacyjnych oraz ich rozłożenia na raty za bezprawną, zważywszy na uznaniowy charakter tych decyzji oraz nieistnienie szczególnych okoliczności na ich zasadność.

Zdaniem NSA, umowy polegające na przepisywaniu danych z jednego zasobu do drugiego, bez stworzenia unikalnego dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, nie jako umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.