Wspólnik spółki komandytowej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu na podstawie samego faktu posiadania statusu wspólnika, niezależnie od faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. Decyzja potwierdzająca ten obowiązek jest prawidłowa i zgodna z obowiązującym prawem, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy.

Umowy statystowania zawarte przez strony miały charakter umów o świadczenie usług, nie zaś umów o dzieło, co implikuje obowiązek podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu uczestnika na podstawie przepisów o zleceniu.

Organ administracyjny może odmówić wszczęcia postępowania, jeśli organizacja społeczna nie udowodni interesu społecznego, gdy wynik postępowania nie będzie stanowił kontroli społecznej, a racjonalne wykładnie prawa wskazują na brak przesłanek merytorycznych.

Umowy zawarte przez Województwo Dolnośląskie z ekspertem jako oceny projektów do dofinansowania stanowią umowy o dzieło, gdyż prowadzą do konkretnego, samoistnego rezultatu, a nie czynności starannego działania, co wyklucza obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będący obywatelem Korei Południowej, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu w Polsce, gdy zamieszkuje na jej terenie na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy oraz pobiera wynagrodzenie z tytułu swojej funkcji, niezależnie od regulacji umowy o zabezpieczeniu społecznym z Republiką Korei.

Umowy o świadczenie usług, odnoszące się do czynności starannego działania, podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, gdy nieuwzględnione są cechy indywidualnego dzieła i uzgodnionego rezultatu. Umowy o charakterze usługi podlegają przepisom dotyczącym ubezpieczeń społecznych.

Umowy zawarte w przedmiocie statystowania w produkcjach audiowizualnych, które nie przewidują osiągnięcia zdefiniowanego rezultatu, podlegają klasyfikacji jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o zleceniu, co rodzi obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy cywilnoprawne zawierane przez uczelnię z wykładowcami mają charakter umów o świadczenie usług, gdy brakuje indywidualizowanych wyników popartych weryfikowalnym rezultatem, co zasadniczo kwalifikuje je do obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Wniosek o świadczenie pielęgnacyjne nie wymaga wykazania obiektywnej niezdolności innych osób do opieki. NSA uznaje, że całodobowa opieka nad niepełnosprawnym może skutkować prawem do świadczenia, niezależnie od obowiązków innych krewnych.

Należy uznać za zgodne z prawem odmowę umorzenia zaległych odsetek przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, gdy przesłanki całkowitej nieściągalności długu, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, nie zostały spełnione.

Skarga kasacyjna oddalona jako bezzasadna ze względu na brak podstaw prawnych i niewykazanie naruszenia prawa materialnego lub proceduralnego przez sąd pierwszej instancji.

Skarga kasacyjna S. P. przeciwko decyzji ZUS o nieumorzeniu należności składkowych zostaje oddalona. ZUS prawidłowo uznało brak podstaw do umorzenia, zważywszy na niewystarczające dowody dotyczące sytuacji zdrowotnej i finansowej skarżącego oraz brak przedawnienia egzekwowanych należności zabezpieczonych hipotecznie.

Decyzje organów inspekcji sanitarnej oparte na orzeczeniach lekarskich stwierdzających brak związku przyczynowego między warunkami pracy a schorzeniami układu ruchu skarżącego są prawidłowe. Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w rozumieniu obowiązujących przepisów. Skarga kasacyjna oddalona ze względu na brak uzasadnionych podstaw.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych, możliwe jest przyznanie tylko jednego świadczenia. Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od daty złożenia wniosku wymaga uprzedniego uchylenia z mocy decyzji prawa do konkurencyjnego zasiłku.

Uchwała Rady Miasta Poznania ograniczająca sprzedaż alkoholu w godzinach nocnych jest zgodna z ustawą o wychowaniu w trzeźwości. Uprawnienia gminy do wprowadzenia takich ograniczeń są zgodne z prawem, jeśli mają na celu ochronę zdrowia publicznego i porządku publicznego.

Umowa zawarta przez uczelnię z osobą wykonującą pracę miała charakter umowy o świadczenie usług, podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Bratanica osoby z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności nie jest uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny względem tej osoby, jak wymaga tego art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Obowiązek dostosowania godzin pracy aptek do uchwał rady powiatu, w tym pełnienia dyżurów nocnych, stanowi integralną część wymagań dotyczących obrotu produktami leczniczymi, umożliwiając organom inspekcji farmaceutycznej nakładanie decyzji administracyjnych nakazujących usunięcie uchybień.

Posiadanie prawa do zasiłku stałego wyklucza jednoczesne przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej o przyznanie świadczenia.

Dla przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, konieczne jest ustalenie realnej konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, wykluczającej możliwość podjęcia zatrudnienia, niezależnie od posiadania rodzeństwa zobowiązanego do alimentacji.

NSA oddalił skargę kasacyjną M.R., uznając, że odmowa wszczęcia postępowania przez ZUS, oparta na art. 61a § 1 k.p.a., była zasadna z uwagi na brak prawomocności decyzji o przeniesieniu odpowiedzialności za zobowiązania.

Obowiązek alimentacji przez rodzeństwo nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie faktycznie sprawującej opiekę, jeśli z tego powodu zrezygnowała z zatrudnienia (art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.).

Pozorowanie prowadzenia działalności gospodarczej poprzez jej zarejestrowanie z maksymalną podstawą wymiaru składek wyłącznie w celu uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, bez zamiaru faktycznego jej prowadzenia, stanowi świadome wprowadzenie organu rentowego w błąd w rozumieniu art. 84 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, uzasadniające obowiązek zwrotu nienależnie

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ukończeniu 30 roku życia wymaga wykazania co najmniej 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego w dziesięcioleciu poprzedzającym złożenie wniosku o rentę lub powstanie niezdolności do pracy, przy czym okresy nieskładkowe uwzględnia się wyłącznie w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych z tego samego