Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie sprawującej opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim z małżonkiem, który nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Teza od Redakcji

Artykuł 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie wprowadza ograniczenia wiekowego co do możliwości rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania stałej i długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną, w związku z czym osoba, która osiągnęła wiek emerytalny, może ubiegać się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli spełnia pozostałe kryteria określone w ustawie.

Pracownicy wykonujący pracę w kilku państwach członkowskich UE mogą podlegać ustawodawstwu państwa członkowskiego swojego zamieszkania, jeżeli praca tam wykonywana nie ma charakteru marginalnego, a ich pracodawca prowadzi znaczną część działalności w tym państwie.

Do uznania pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach nie wystarcza zaliczenie stanowiska przez pracodawcę do kategorii pracy w takich warunkach; kluczowe są rzeczywiście wykonywane przez pracownika obowiązki i ich wpływ na organizm pracownika.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, osoba ubiegająca się o świadczenie pielęgnacyjne musi definitywnie zrezygnować z zasiłku dla opiekuna, poprzez wyeliminowanie decyzji przyznającej to świadczenie, aby mogła otrzymać świadczenie pielęgnacyjne.

Uznanie ojcostwa dziecka przez ojca, późniejsze od pobrania świadczenia wychowawczego, nie powoduje ex tunc zastosowania przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Decyzja o przyznaniu świadczenia była prawidłowa i nie podlegała zwrotowi.

Uchybienia proceduralne polegające na pozbawieniu strony możliwości obrony swych praw, wynikające z nierozpoznania wniosku o rozprawę, stanowią podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania sądowego (art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.).

Ponowne złożenie wniosku o świadczenie pielęgnacyjne w przypadku tożsamości podmiotowej i przedmiotowej z poprzednio rozstrzygniętą sprawą oraz braku nowych okoliczności stanowi naruszenie zasady res iudicata, uniemożliwiając wszczęcie postępowania administracyjnego.

Wspólnik dwuosobowej spółki z o.o., który pełni funkcję członka zarządu i wykonuje pracę w ramach stosunku pracy, podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, gdy występuje podporządkowanie pracownicze zgodne z art. 22 k.p., a fakt bycia członkiem zarządu nie wyklucza możliwości bycia pracownikiem tejże spółki.

Praktyka zawieszania przez strony świadczeń emerytalnych lub rentowych w oczekiwaniu na decyzję w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego jest zbędna w świetle istniejących regulacji procesowych; w przypadku zawodowego reprezentowania strony przez adwokata, organy administracyjne nie są pozbawione obowiązku wywiązania się z nałożonych na nich obowiązków informacyjnych względem strony.

Przy przyznawaniu renty rodzinnej w drodze wyjątku zgodnie z art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z FUS należy uwzględnić wszystkie szczególne okoliczności, w tym stan zdrowia psychicznego zmarłego, który mógł mieć wpływ na jego zdolność do pracy i podjęcie zatrudnienia.

Uchylenie decyzji administracyjnych przyznających świadczenia rodzinne jest zgodne z prawem, jeśli wynika z późniejszego ujawnienia faktów mających istotny wpływ na ocenę prawa do tych świadczeń, nawet jeśli wcześniej inne postępowanie w tej samej sprawie zostało umorzone z powodu błędów w ustaleniach faktycznych. Decyzje administracyjne nie są ostatecznie trwałe, gdy pojawiają się nowe, istotne okoliczności

Zastosowanie mechanizmu przewidzianego w art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, który obniża świadczenia funkcjonariuszy służących na rzecz państwa totalitarnego do poziomu przeciętnej emerytury u osób, które po 1990 r. wypracowały dodatkowe uprawnienia, narusza zasadę równości przed prawem i prawo do zabezpieczenia społecznego, jak określono w Konstytucji RP.