W postępowaniu kasacyjnym Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej, a skarga ta musi być sformułowana w sposób zawierający jednoznaczne podstawy kasacyjne oraz ich umotywowanie, tak aby poszczególne fragmenty uzasadnienia można było przeanalizować w kontekście poszczególnych zarzutów. Dodatkowo, w takim postępowaniu Sąd nie bada stanu faktycznego sprawy z urzędu, ale koncentruje

Każdy ze spadkobierców odpowiada podzielnie za taką część długów spadkowych, która wynika z wielkości jego udziału spadkowego i proporcjonalnie do niej. Staje się zatem samodzielnym dłużnikiem tej części długów spadkowych, którą odzwierciedla jego udział spadkowy.

W postępowaniu o przyznanie pomocy w ramach systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników, pojęcie posiadania gruntów rolnych podlega specyficznej interpretacji, w myśl której nie jest konieczne posiadanie tytułu prawnego do gruntów, aby ubiegać się o przyznanie płatności, jeśli nie są one własnością Skarbu Państwa, państwowej osoby prawnej, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządowej osoby

W procesie kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ocena prawidłowości stanu faktycznego przyjętego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny może być zakwestionowana jedynie wówczas, gdy kasator przedstawi w skardze kasacyjnej zasadnicze i konkretne zarzuty, wskazujące na naruszenie przepisów prawa materialnego przez sąd pierwszej instancji, które miało istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna

Granice skargi kasacyjnej stanowią wiążącą podstawę rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, a ostateczność i prawomocność decyzji administracyjnych determinują zakres kontroli sądu administracyjnego, który nie może na etapie kasacyjnym rewidować stanu faktycznego przyjętego na wcześniejszych etapach postępowania.

Sformułowanie „w kwestiach nieuregulowanych”, zawarte w art. 558 k.p.k., pozwala na stosowanie art. 442 k.p.c. w sprawach prowadzonych na podstawie Rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego, a także w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o PROW, w postępowaniach dotyczących płatności regulowanych przez tę ustawę, ciężar dowodu spoczywa na osobie wnioskującej o płatność, a organ administracyjny nie jest zobowiązany do ustalania prawdy obiektywnej, przez co wyłączona jest zastosowanie art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a., które statuują zasadę prawdy obiektywnej w postępowaniu administracyjnym. Dlatego zarzut naruszenia