Przy ocenie ryzyka konfuzji należy brać pod uwagę konkretne używanie oznaczenia pozwanego na rynku, a nie wszelkie możliwe okoliczności używania tego oznaczenia, jak ma to miejsce w procesie rejestracji znaku towarowego. Wynika to z faktu, że osoba używająca znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego nie rości sobie praw do tego znaku lecz korzysta z niego ad hoc. Aby ustalić

W wypadku, gdy powództwo jest kierowane przeciwko osobie odpowiedzialnej deliktowo za cudzy czyn, od jego charakteru zależeć będzie to, w jakim terminie przedawni się roszczenie przeciwko podmiotowi odpowiedzialnemu deliktowo za ten cudzy czyn. Tożsamość zdarzenia, powodującego powstanie szkody, skutkuje wówczas tym, że roszczenia odszkodowawcze wobec sprawcy przestępstwa i osoby odpowiedzialnej deliktowo

Sąd może przyznać zadośćuczynienie za krzywdę osobom najbliższym poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu.

W sprawach dotyczących odszkodowania za nieważność decyzji administracyjnych, kluczowe jest właściwe ustalenie związku przyczynowego między wydanymi decyzjami a szkodą powodów, co bezpośrednio wpływa na ocenę biegu przedawnienia roszczenia odszkodowawczego. nie każde zdarzenie w łańcuchu zdarzeń powodujących szkodę musi być brane pod uwagę przy ocenie odpowiedzialności odszkodowawczej, a jedynie te

Dla skutecznego powołania w skardze przesłanki określonej w art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. konieczne jest wykazanie przez skarżącego kwalifikowanej postaci naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego mającej charakter oczywisty, widoczny prima facie przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej. Nie może budzić wątpliwości kwalifikowana postać naruszenia prawa, zauważalna bez głębszej analizy

Fakt geodezyjnego wyodrębnienia działki ewidencyjnej nie daje możliwości rozporządzenia udziałem w prawie użytkowania wieczystego takiej działki, jeżeli nie stanowi ona odrębnej nieruchomości. Wyodrębnione działki objęte jedną księgą wieczystą stanowią jedynie części składowe nieruchomości, a zrzeczenie się udziału w prawie użytkowania wieczystego ograniczone do części nieruchomości naruszałoby wskazany

Bez wątpienia o sprzeczności interesów członka zarządu z interesami spółki można mówić wtedy, gdy członek zarządu w wyniku podejmowanych przez siebie czynności odnosi lub zamierza odnieść korzyść majątkową, której nie odpowiada obiektywnie ekwiwalentna korzyść spółki. Tego rodzaju sytuacja mogła uzasadniać odpowiedzialność odszkodowawczą na podstawie art. 292 k.h.

Przedmiotem przelewu wierzytelności (cesji) mogą być zarówno wierzytelności istniejące, jak i przyszłe. W takiej sytuacji przyjmuje się, że jeżeli strony nie postanowiły inaczej, przelew wierzytelności przyszłej jest czynnością o skutku zobowiązująco-rozporządzającym, z tym że skutek rozporządzający następuje dopiero w chwili oznaczenia wierzytelności (art. 509 k.c.).

Szkoda na tle art. 299 k.s.h. (w brzmieniu obowiązującym w okresie relewantnym dla oceny stanu faktycznego niniejszej sprawy) powinna być rozumiana jako różnica między rzeczywistym stanem majątkowym wierzyciela a hipotetycznym stanem, jaki byłby powstał, gdyby członek zarządu zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości spółki lub wszczęte zostało w stosunku do niej postępowanie układowe. Różnica taka może

Przesłankami odpowiedzialności członków zarządu spółki z o.o. w świetle art. 299 § 1 k.s.h. są istnienie zobowiązania spółki, a ściślej jego podstawy, w czasie sprawowania przez nich funkcji członków zarządu oraz bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania z majątku spółki z o.o. zarówno w okresie sprawowania funkcji przez członków zarządu, jak i już po ich odwołaniu, co musi udowodnić powód. Pozwany

Hipotezą art. 345 k.c., oprócz odzyskania posiadania w wyniku zastosowania dozwolonej samopomocy, są objęte: 1) odzyskanie posiadania w wyniku dobrowolnego zwrócenia rzeczy posiadaczowi przed upływem terminu zawitego określonego w art. 344 § 2 k.c., 2) odzyskanie posiadania na podstawie wyroku posesoryjnego, zarówno wykonanego dobrowolnie, jak i w drodze egzekucji, 3) odzyskanie posiadania na podstawie

Byt orzeczenia o separacji nie stanowi negatywnej przesłanki dla żądania zadośćuczynienia na podstawie art. 446 § 4 k.c., gdyż dla bytu tego roszczenia decydujące znaczenie ma rzeczywista więź pomiędzy danymi osobami bliskimi. Tym samym sąd rozpoznający żądanie o zapłatę zadośćuczynienia z art. 446 § 4 k.c. bada rzeczywiste relacje pomiędzy danymi osobami jako podstawę faktyczną roszczenia.

1. Przez czynność zdziałaną ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela w rozumieniu art. 527 § 1 k.c. należy rozumieć czynność podjętą w takiej sytuacji, w której dłużnik mógł przewidzieć, że w wyniku jej dokonania stanie się niewypłacalny lub niewypłacalny w większym stopniu. Nie jest konieczne istnienie po stronie dłużnika złego zamiaru; wystarczające jest, aby dłużnik miał świadomość konsekwencji

Celem, jakiemu ma służyć zadośćuczynienie jest nie tyle przywrócenie stanu przed wyrządzeniem krzywdy, ile załagodzenie negatywnego przeżycia poszkodowanego. Powszechnie akceptowana jest zasada umiarkowanego zadośćuczynienia, przez co rozumieć należy kwotę pieniężną, której wysokość jest utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa

1. Zasady współżycia społecznego, do których odsyłają przepisy licznych ustaw, w tym m.in. art. 5 i art. 58 § 2 k.c., z natury rzeczy nie pozostają i nie mogą pozostawać w sprzeczności z przepisami Konstytucji oraz wiążących Polskę umów międzynarodowych dotyczących ochrony praw człowieka. Skoro tak, to przepisy Konstytucji (umów międzynarodowych) są zgodne z zasadami współżycia społecznego, wręcz wyrażają

Z oczywistą bezzasadnością roszczenia mamy do czynienia w przypadku, gdy już na pierwszy rzut oka widoczne jest, że zgłoszone przez powoda żądanie nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem jest ono sprzeczne z przepisami prawa materialnego lub procesowego. Ocena taka ma nasuwać się już po analizie treści pozwu oraz dowodów, jeżeli zostały zgłoszone. Znamię "oczywistości" implikuje to, że bezzasadność

Art. 8 ust. 2a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych nie likwiduje odrębności umowy cywilnoprawnej. Z drugiej zaś strony nie występuje samodzielne (odrębne) ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy cywilnej, lecz tylko podleganie ubezpieczeniom społecznym z pracowniczego zatrudnienia. W takiej sytuacji niezawiadomienie przez sąd zleceniodawcy o

1. W świetle przepisów ustawy o własności lokali (art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o własności lokali) oraz przepisów kodeksu cywilnego nie może być akceptowana sytuacja, w której nabywca własności lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, bez jego zgody, zostaje pozbawiony prawa do korzystania z nieruchomości wspólnej, na podstawie umowy obligacyjnej, której nie był stroną. 2. Zgodnie z art. 25 ust

Charakter weksla jako źródła zobowiązania formalnego, nie wyłącza stosowania dyrektyw wykładni oświadczeń woli (art. 65 k.c.) zarówno do postanowień zawartych w dokumencie weksla, jak i - w przypadku tzw. weksla in blanco - do postanowień tzw. deklaracji wekslowej.

Tytuł ubezpieczenia z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowy nie spełnia się, gdy nie ma jednoosobowej spółki z o.o. Ograniczenie zasady swobody obrotu udziałami w spółce z o.o. nie wynika z art. 8 ust. 6 pkt 4, bo nie jest to przedmiotem regulacji tego przepisu. Oceny tej nie zmienia zarzut obejścia prawa odwołujący się do art. 58 k.c., bo w istocie zarzut nie wskazuje innej regulacji, którą skarżący

Sędzia, który brał udział w rozpoznaniu sprawy w pierwszej instancji na wstępnym etapie postępowania, ale nie wydał zaskarżonego apelacją orzeczenia, nie jest wyłączony z mocy ustawy z rozpoznania sprawy w drugiej instancji.