Skarga nadzwyczajna nie jest zasadna, gdy doręczenie zastępcze nakazu zapłaty nastąpiło pod adresem wskazanym przez stronę w umowie, a zmiana danych osobowych i adresowych nie została zgłoszona sądowi.

W razie wniesienia skargi nadzwyczajnej przez Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców koszty postępowania przed Sądem Najwyższym podlegają wzajemnemu zniesieniu.

Niedopuszczalne jest odrzucenie skargi nadzwyczajnej wyłącznie z powodu niskiej wartości przedmiotu zaskarżenia.

W praktyce sądowej i prawnej w Polsce, kary pieniężne nałożone na podmioty gospodarcze za naruszenie zbiorowych interesów konsumentów pełnią funkcję represyjną, prewencyjną i wychowawczą. Sądy mają pełną kontrolę nad wymiarem kary pieniężnej, niezależnie od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK), i mogą dostosować poziom kary do okoliczności sprawy. W ocenie wysokości kary

W przypadku wątpliwości, niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które nakładają wyłącznie na konsumenta obowiązek zapłaty ustalonej sumy na wypadek rezygnacji z zawarcia lub wykonania umowy lub nakładają na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego.

1. W przypadku spraw, gdzie pozwanym jest konsument, wynikająca z Konstytucji regulacja dotycząca obowiązku zapewnienia jego skutecznej ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi, wymaga, by sądy mogły badać zgodność z prawem postanowień umowy o pożyczkę konsumencką również w postępowaniu nakazowym z weksla własnego in blanco, stanowiącego zabezpieczenie tej umowy. 2. Stosując przepisy kodeksu

Sądy, w ramach obowiązku wynikającego z art. 76 Konstytucji RP, mają obowiązek zapewnienia skutecznej ochrony konsumentów przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. W przypadku postępowania nakazowego z weksla własnego in blanco, stanowiącego zabezpieczenie umowy pożyczki konsumenckiej, sądy powinny badać zgodność z prawem postanowień umowy o pożyczkę konsumencką.

1. Naruszenie praw pacjenta do informacji o stanie zdrowia, świadomego decydowania o poddawaniu się zabiegom i badaniom medycznym, a także skutkom ich wykonania, stanowi naruszenie dóbr osobistych, za które przysługuje zadośćuczynienie. 2. Podanie niezatwierdzonej szczepionki bez świadomej zgody pacjenta stanowi naruszenie praw pacjenta, za które przysługuje zadośćuczynienie, niezależnie od tego, czy

Ocena wymiaru zadośćuczynienia obejmuje ocenę nasilenia i czasu trwania krzywdy, stopień zawinienia sprawcy, motywację sprawcy, zachowanie się sprawcy po wyrządzeniu tej krzywdy, zasięg podmiotowy krzywdy, oraz zachowanie samego pokrzywdzonego.

Odszkodowanie na podstawie art. 129 Prawa ochrony środowiska przysługuje jedynie za faktyczne ograniczenie lub zaprzestanie korzystania z nieruchomości, a nie za same abstrakcyjne ograniczenia sposobu korzystania. Kluczowym czynnikiem jest zmiana w dotychczasowym sposobie korzystania z nieruchomości.

Koszty bezpośrednie dla zarządcy infrastruktury kolejowej to tylko te koszty, które można jednoznacznie powiązać z natężeniem przewozów kolejowych i wynikają z faktycznego wykorzystania infrastruktury przez zarządcę.

Skutkiem zastosowania art. 3851 § 1 k.c. nie jest, a na pewno nie musi być w każdym przypadku, bezwzględna nieważność czynności prawnej na podstawie art. 58 § 1 k.c. Gdyby ustawodawca zamierzał przesądzić o nieważności postanowień umownych, których abuzywność została stwierdzona, nie ustanawiałby w przepisie art. 3851 § 1 k.c. specyficznej sankcji prawa UE – braku związania umową, identyfikowaną najczęściej

W kontekście prawa autorskiego i praw pokrewnych, przedstawienie wizerunku osoby jako szczegółu całości utworu, takiego jak film, nie wymaga zgody tej osoby. Każda sytuacja musi być jednak rozpatrywana indywidualnie, biorąc pod uwagę różne okoliczności, takie jak kontekst, w jakim wizerunek się znajduje, oraz jego znaczenie na tle całego utworu.

W orzecznictwie zwraca się uwagę na uwzględnianie "testu przyzwoitości", który pozwala ocenić, czy zastosowana klauzula ma charakter abuzywny, poprzez badanie, czy postanowienie wzorca jest sprzeczne z ogólnym wzorcem zachowań przedsiębiorców wobec konsumentów, oraz jak wyglądałyby prawa lub obowiązki konsumenta w sytuacji, gdyby to postanowienie nie zostało zastrzeżone. Jeśli bez tego postanowienia

Nieważność o której mowa w art. 379 pkt 5 k.p.c. występuje w sytuacji, w której z powodu wadliwych czynności procesowych sądu lub strony przeciwnej, strona nie mogła brać i nie brała udziału nie tylko w toku całego postępowania, ale także w jego istotnej części, przy czym chodzi o całkowite faktyczne pozbawienie możności obrony. Analizując, czy doszło do nieważności postępowania z tej przyczyny, należy

Określenie „konsument” użyte w art. 76 Konstytucji RP ma charakter autonomiczny i nie może być ograniczane do denotacji wyznaczonej treścią art. 221 k.c.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ma swobodę wyboru w zakresie wymiaru kar dla przedsiębiorców. Decyzje Prezesa URE nie muszą opierać się jedynie na znikomej szkodliwości społecznej czynu, a sąd nie powinien zastępować oceny Prezesa w kwestii karania lub odstąpienia od kary, chyba że zostaną naruszone zasady uznania administracyjnego.

Błędem jest utożsamianie opłaty rocznej z tytułu dosyłu sygnału z naziemnej stacji satelitarnej do satelity z roczną opłatą za prawo do dysponowania częstotliwością przeznaczoną do nadawania programu, o której mowa w treści art. 53 ust. 1 u.r.t.

W sytuacji, kiedy na skutek naruszenia prawa wydane zostają dwa orzeczenia inaczej oceniające ten sam stan faktyczny sprawy między tymi samymi stronami, przy czym jednym z tych orzeczeń jest prawomocny wyrok karny skazujący za popełnienie przestępstwa, uprawnione jest twierdzenie, że powstała sytuacja, która stworzyła stan niepewności prawnej naruszając konstytucyjne prawo do sądu (art. 45 Konstytucji

Jeżeli przedłożone dowody są oczywiście sprzeczne z treścią pozwu, to taka okoliczność sama w sobie powinna wywoływać wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń powoda, które co najmniej wymagają zweryfikowania w dalszym postępowaniu.

Zakres ochrony konsumentów wynikający z art. 76 Konstytucji RP należy oceniać z uwzględnieniem zasad i wymagań prawa unijnego, z uwagi na zakres implementowania regulacji unijnych dotyczących prawa konsumenckiego do krajowego porządku prawnego.