W razie całkowitego dysonansu między żądaniem a przedmiotem decyzji pierwszoplanowe znaczenie ma funkcja kontrolna. Oznacza to, że sąd nie ma prawa orzekać o przedmiocie, który wprawdzie był przez ubezpieczonego manifestowany w żądaniu (wniosku), jednak ostatecznie (na skutek wadliwego zachowania organu rentowego) nie znalazł wyrazu w decyzji administracyjnej. W takim wypadku możliwe jest co najwyżej

Postępowanie toczące się z udziałem w charakterze pełnomocników procesowych osób, które wprawdzie mogły być pełnomocnikami, ale nie przedłożyły dokumentu pełnomocnictwa wykazującego umocowanie do występowania w imieniu strony i nie zostały wezwane do jego przedłożenia, a brak w postaci nienależytego umocowania nie został usunięty przed uprawomocnieniem się orzeczenia, jest dotknięte nieważnością w

Wykładnia art. 59 pr. aut., zgodnie z którą w razie odstąpienia od umowy, której przedmiotem jest utwór (prawo autorskie), skutki następują w każdym wypadku jedynie pro futuro, a strony nie muszą sobie zwracać spełnionych świadczeń, jest wprost sprzeczna z brzmieniem powołanego przepisu. Zgodnie bowiem z art. 59 pr. aut., jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, każda ze stron, odstępując od umowy lub wypowiadając

Okoliczność, że pracodawca mógł zapłacić za tę samą pracę mniejsze wynagrodzenie nie świadczy o pozorności umowy o pracę. Wada oświadczenia woli określona w art. 83 § 1 k.c. polega bowiem na tym, że strony pozorują istnienie więzi prawnej. Nie chodzi zatem o motywy, jakimi się kierują przy jej zawieraniu i realizowaniu, jak również o ziszczeniu się przesłanek tego przepisu nie przesądza wynik rachunku

Z art. 24 k.c. wynika, że w każdym przypadku naruszenia dobra osobistego, a więc bez względu na rodzaj naruszenia i dobra, pokrzywdzonemu przysługuje wymienione roszczenie, tzn. może on żądać, aby osoba, która jej dobro naruszyła, dokonała takiej czynności lub takich czynność, które według powszechnie przyjętych poglądów lub pojęć danego środowiska stanowią ekwiwalent wyrządzonej krzywdy. Rodzaj tych

Wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych złożony z apelacją rozpoznaje sąd drugiej instancji.

Nie każda modyfikacja podstawy faktycznej żądania stanowi przedmiotową zmianę powództwa w rozumieniu art. 193 § 1 k.p.c. O zmianie takiej można mówić tylko wtedy, gdy powołane przez powoda nowe fakty mają taki charakter, że w zestawieniu z dotychczasowym materiałem procesowym tworzą odmienną podstawę faktyczną żądania, co jest równoznaczne ze zgłoszeniem nowego roszczenia w procesowym tego słowa znaczeniu

1. W typowych przypadkach, w procesie o rozwiązanie przysposobienia przysposobiony, jeżeli nie ma zdolności procesowej, jest reprezentowany przez kuratora ustanowionego przez sąd opiekuńczy (art. 99 k.r.o.). Reguła ta nie ma jednak zastosowania wtedy, gdy przysposabiającym nie przysługuje władza rodzicielska względem przysposobionego. W takim przypadku, zgodnie z art. 94 § 3 k.r.o., dla dziecka ustanawia

W przypadku niewypłacalności spółki, odpowiedzialność członków zarządu za szkody wierzyciela powinna być oceniana z uwzględnieniem wszystkich dostępnych dowodów na temat faktycznej sytuacji finansowej spółki oraz momentu złożenia wniosku o upadłość, aby zapewnić sprawiedliwe rozstrzygnięcie dotyczące odpowiedzialności na podstawie art. 21 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego.

W sprawach dotyczących "przypisania pracodawcy podwyższonej składki" w wyniku zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy systemowej decyzja taka jest decyzją wymiarową i w związku z tym skarga kasacyjna w takiej sprawie jest dopuszczalna w razie przekroczenia granicy wartości przedmiotu zaskarżenia określonej w art. 3982 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. Nie istnieje zatem odrębny tytuł ubezpieczenia na podstawie

W świetle przepisów prawa publicznego, rolnik prowadzi działalność gospodarczą. Natomiast na gruncie przepisów cywilnoprawnych rolnik powinien być traktowany jako przedsiębiorca, chyba że wyjątkowo prowadzi gospodarstwo rolne wyłącznie w celu samozaopatrzenia, tj. na własne potrzeby. W związku z tym transakcja rolnika z innym przedsiębiorcą ma charakter profesjonalny i znajduje dla niej zastosowanie

Waloryzacja sądowa dokonywana na podstawie art. 3581 § 3 k.c. dotyczy świadczenia pieniężnego obejmującego nominalną sumę świadczenia, powiększoną w sposób przewidziany wprost umową. Podwyższenie nominalnej sumy ubezpieczenia, wprowadzone do umowy po jej zawarciu bez dodatkowej składki, wywołane spadkiem wartości pieniądza stanowi w istocie waloryzację umowną, której nie można uwzględniać przy dokonywaniu

Naruszenie zasady niezmienności składu sądu wyznaczonego do rozpoznania apelacji, polegające na bezpodstawnym wyznaczeniu zastępcy sędziego nie będącego referentem, może powodować sprzeczność składu sądu orzekającego z przepisami prawa (art. 379 pkt 4 k.p.c.).

Stronie, która w wykonaniu umowy kredytu, dotkniętej nieważnością, spłacała kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot spłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 w związku z art. 405 k.c.) niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu zwrotu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu.

Wynikająca z art. 365 § 1 k.p.c. moc wiążąca wyroku dotyczy związania sentencją, a nie uzasadnieniem wyroku innego sądu, czyli przesłankami faktycznymi i prawnymi przyjętymi za jego podstawę, gdyż zakresem prawomocności materialnej jest objęty tylko ostateczny wynik rozstrzygnięcia, a nie jego przesłanki.

Zarejestrowanie działalności gospodarczej i towarzyszące temu zadeklarowanie nieznajdującej pokrycia w przewidywanych zyskach wysokiej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne, a przy tym ze świadomością istnienia przeszkód do prowadzenia tej działalności (np. spodziewane w nieodległym czasie urodzenie dziecka i związana z tym planowana przerwa w prowadzeniu działalności) może wskazywać

Nie jest możliwe uwzględnienie skargi pauliańskiej, gdy dłużnik spełnia wymagalne świadczenie odpowiadające ściśle zobowiązaniu pod względem rodzaju świadczenia, jak i sposobu jego spełnienia. Spełnienie świadczenia w stosunku do jednego z wierzycieli nie daje zasadniczo podstaw do uznania, że dłużnik stał się niewypłacalny ani też, że pogłębiła się jego niewypłacalność w rozumieniu art. 527 § 2 k.c

Roszczenie z art. 444 § 2 k.c. nie stanowi roszczenia uprawniającego do dochodzenia renty z tytułu naruszenia dobra niematerialnego polegającego na możliwości wykonywania pracy, natomiast dotyczy szkody majątkowej w postaci utraty dochodów związanej z zaistnieniem następstw danego wypadku.

W ustaleniu odpowiedniej sumy pieniężnej zasądzanej tytułem zadośćuczynienia decydującą przesłanką nie może być wysokość kwot przyznanych z tego tytułu innym poszkodowanym, nawet gdy zdarzenie ma charakter zbiorowego wypadku przy pracy, jednak powinno być wzięte pod uwagę, aby nie dopuścić do sądowego rozstrzygnięcia, które naruszałoby zasady społecznego poczucia sprawiedliwości. Przede wszystkim jednak

Zobowiązanie odszkodowawcze ma charakter bezterminowy w znaczeniu, o którym stanowi art. 455 k.c., a zatem dla powstania terminu spełnienia świadczenia z tego tytułu, mającego również znaczenie dla ustalenia daty początkowej naliczania odsetek za opóźnienie, konieczne jest wezwanie dłużnika do zapłaty. Dlatego w przeciwieństwie do odsetek jako należności ubocznej (tj. za opóźnienie dłużnika w spełnieniu

Artykuł 382 k.p.c. określa podstawę merytorycznego orzekania przez sąd drugiej instancji, która obejmuje materiał dowodowy zebrany przez sąd pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Zebrany materiał w rozumieniu tego przepisu, to dowody przeprowadzone w sprawie oraz fakty powszechnie znane, znane sądowi urzędowo, fakty przyznane, a także objęte twierdzeniami jednej strony, co do których

Zgodnie z art. 39815 § 2 k.p.c., w razie uchylenia zaskarżonego orzeczenia na skutek skargi kasacyjnej i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał orzeczenie, lub innemu sądowi równorzędnemu albo - w razie uchylenia także orzeczenia sądu pierwszej instancji - sądowi temu samemu lub równorzędnemu - sąd rozpoznaje ją w innym składzie. Przez przewidziany w tych przepisach "inny skład

1. Działanie w ramach porządku prawnego wyłącza bezprawność naruszenia dobra osobistego, ale pod pewnymi warunkami. W ogólności bezprawność oznacza bowiem zachowanie niezgodne (sprzeczne) z prawem. Jeżeli więc obowiązujące przepisy przewidują określone procedury, to działanie w ich ramach (często wkraczające w sferę prawnie chronionych dóbr osobistych) z reguły nie jest bezprawne. Jeżeli jednak w toku