To na wierzycielu spoczywa obowiązek wykazania podstaw odpowiedzialności dłużnika, a więc również zdarzenia, które wywołało szkodę, której naprawienia domaga się wierzyciel, oraz adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą. Dopiero wykazanie tych przesłanek aktualizuje potrzebę obrony dłużnika, który może wykazać, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem

1. W prawie wekslowym weksel in blanco może służyć jako skuteczne narzędzie zabezpieczające różnorodne wierzytelności, jednak w przypadku sporów między wystawcą a remitentem, samodzielność zobowiązania wekslowego ulega złagodzeniu, a możliwości obrony pozwanych jako dłużników wekslowych zależą od podstaw materialnoprawnych zobowiązania wynikających ze stosunku podstawowego między wystawcą a remitentem

W myśl art. 4779 § 3 k.p.c., sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. Oznacza to, że w odrębnym postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w odniesieniu do odwołania wszczynającego postępowanie sądowe przepis ten ma charakter lex specialis, dlatego nie są stosowane ogólne

W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu

W przypadku umów kredytowych, termin początkowy biegu przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy, gdy umowę uznano za nieważną, powinien być liczony od chwili unieważnienia umowy, a nie od momentu udzielenia kredytu.

Ustalenie treści oświadczenia woli należy do ustaleń faktycznych i wchodzi w zakres podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu, a uchybienia w tym zakresie mogą być - z ograniczeniami przewidzianymi w art. 3983 § 3 k.p.c. i art. 39813 § 2 k.p.c. - wykazywane w jedynie ramach podstawy przewidzianej w art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c.

Naruszenie przez sąd drugiej instancji przepisów odnoszących się do sposobu sporządzania uzasadnienia może jedynie wyjątkowo stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną; dzieje się tak wtedy, gdy wskutek uchybienia wymaganiom stawianym uzasadnieniu, zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. Zgodnie z art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c. zarzut naruszenia przepisów postępowania tylko wtedy jest

1. Art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego nakłada ograniczenia na przerwanie biegu przedawnienia przez czynność podjętą przed sądem, wymagając identyczności wierzytelności i osób w stosunku do których czynność ta została dokonana, co jest kolejną ogólną zasadą prawa cywilnego dotyczącą przedawnienia. 2. Możliwość powoływania się na art. 5 k.c. w kontekście nadużycia prawa jest ograniczona, zwłaszcza

W stosunkach ubezpieczenia na życie zasadniczą rolę odgrywa zasada, że wypadek ubezpieczeniowy powinien mieć charakter zdarzenia losowego, niezależnego od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego. Wyjątkiem od tej zasady jest samobójstwo ubezpieczonego, które uzasadnia się względami humanitarnymi, jednak z zachowaniem okresu karencji, mającego na celu minimalizację ryzyka wykorzystania ubezpieczenia

Podstawowym kryterium decydującym o tym, czy szkodę wyrządzono przy wykonywaniu powierzonej czynności, jest cel działania sprawcy, co pozwala na precyzyjne wyróżnienie zachowań, za które odpowiada Skarb Państwa na podstawie art. 417 § 1 k.c. w dawnym brzmieniu, jednakże wyjątki od tej zasady powinny być raczej wyjątkowe i nie mogą prowadzić do daleko idącej niepewności co do rezultatów zastosowania

Także umowa zawarta przez rzekomego pełnomocnika, w razie spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 169 k.c., może prowadzić do nabycia własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego, jeżeli rzekomy mocodawca taką umowę potwierdzi na podstawie art. 103 § 1 k.c.

Prawo sądu do przeprowadzania dowodu z urzędu w żadnym wypadku nie może służyć usuwaniu skutków uchybień procesowych stron; nie jest to przyczyna, która miałaby przemawiać za dopuszczeniem dowodu z urzędu. Konstytucyjna zasada sprawiedliwości nie może być rozumiana w taki sposób, że sąd orzekający ma obowiązek podejmować określone czynności z urzędu, niejako wyręczając stronę. Dopuszczenie dowodu niewskazanego

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym (co oznacza odwołanie do art. 444 § 1 k.c.) sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „odpowiedniej sumy”, użyte w art. 445 § 1 k.c., ma charakter niedookreślony, albowiem krzywda oraz przyznane z powodu jej wyrządzenia poszkodowanemu zadośćuczynienie

Dopuszczalna jest sytuacja, w której pierwotny nabywca jest jedynie pośrednikiem w obrocie biokomponentami i oprócz nabycia biokomponentów w ilości, która realizuje jego osobisty obowiązek (wynikający z NCW na poziomie minimalnym), nabywa taką ilość biokomponentów ponad jego minimalny obowiązek, że dokonuje zbycia tej nadwyżki na rzecz innego przedsiębiorcy – także zobowiązanego do realizacji NCW.

Zmiana kwoty dochodzonego roszczenia w toku procesu nie stanowi nowego żądania, lecz doprecyzowanie pozwu, którego rozmiary nie były możliwe do określenia w chwili wytaczania pozwu. Zmiana ta również przerywa bieg przedawnienia co do całej dochodzonej kwoty, a nie tylko do pierwotnie zgłoszonej.

Rektor uczelni wyższej ponosi odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa podczas imprezy studenckiej, nawet gdy określone decyzje w tej sprawie zostały podjęte przez innych pracowników uczelni.

Katalog kryteriów pozwalających na zmniejszenie kary umownej jest otwarty, a decyzja sądów meriti o miarkowaniu lub odmowie redukcji tej kary jest silnie warunkowana okolicznościami konkretnej sprawy, co stanowi wyraz prawa sędziowskiego i uprawnienia sądu do ingerencji w stosunki umowne równorzędnych podmiotów.

1. Obecność strony w postępowaniu sądowym nie jest konieczna, jeżeli strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, a nie istnieją konkretne czynności procesowe, których pełnomocnik nie mógłby wykonać w imieniu strony, nawet w przypadku usprawiedliwionej nieobecności strony, takiej jak choroba. 2. Jeśli każde wyznaczenie rozprawy przez sąd spotykało się z wnioskiem pozwanej o odroczenie terminu posiedzenia

Skoro płatnik składek nie ma w prawie procesowym statusu ubezpieczonego, to w sprawach z odwołania płatnika o objęcie ubezpieczeniem społecznym i wysokość podstawy wymiaru składek przepis art. 47714 § 21 k.p.c. nie znajdzie zastosowania. Nie jest to bowiem sprawa, w której wobec ubezpieczonego wydano decyzję nakładającą zobowiązanie, ustalającą wymiar tego zobowiązania lub obniżającą świadczenie.

Wykładnia art. 76 Konstytucji RP w powiązaniu z przepisami Dyrektywy 93/13 nakłada na sąd, przed którym toczy się postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obowiązek stosowania nie tylko przepisów proceduralnych zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego, ale także z urzędu regulacji zapewniających ochronę konsumentom. Możliwe jest stosowanie weksla własnego in blanco w celu zabezpieczenia

W przypadku, gdy to za zgodą i wiedzą pracownika, a wręcz z jego inicjatywy (aby dla celów postępowania o alimenty ukryć dochody), inny podmiot spłaca dług pracodawcy, nie ma przeszkód, aby uznać, że zobowiązanie dłużnika (pracodawcy) zostało spełnione.

W przypadku, gdy wynagrodzenie powoda za wykonanie umowy zostało zaspokojone w całości przez pozostałych zleceniodawców w wykonaniu ugody, roszczenie podniesione przez powoda wobec pozwanej należy ocenić jako zaspokojone i niepodlegające uwzględnieniu w sprawie.

Wysokość zadośćuczynienia powinna być adekwatna do doznanej krzywdy, uwzględniając rozmiar i intensywność cierpień oraz trwałość skutków czynu niedozwolonego, ale również musi być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Kryteria decydujące o wysokości zadośćuczynienia są oceniane według standardów zobiektywizowanych, a rażąco zawyżona lub zaniżona

W przypadku braku terminowej zapłaty odszkodowania na podstawie art. 129 ustawy Prawo ochrony środowiska, prawidłowe wezwanie do zapłaty powoduje, że dłużnik popada w opóźnienie i naliczanie odsetek ustawowych zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. jest uzasadnione.