Podstawowym kryterium decydującym o tym, czy szkodę wyrządzono przy wykonywaniu powierzonej czynności, jest cel działania sprawcy, co pozwala na precyzyjne wyróżnienie zachowań, za które odpowiada Skarb Państwa na podstawie art. 417 § 1 k.c. w dawnym brzmieniu, jednakże wyjątki od tej zasady powinny być raczej wyjątkowe i nie mogą prowadzić do daleko idącej niepewności co do rezultatów zastosowania

W stosunkach ubezpieczenia na życie zasadniczą rolę odgrywa zasada, że wypadek ubezpieczeniowy powinien mieć charakter zdarzenia losowego, niezależnego od woli ubezpieczającego lub ubezpieczonego. Wyjątkiem od tej zasady jest samobójstwo ubezpieczonego, które uzasadnia się względami humanitarnymi, jednak z zachowaniem okresu karencji, mającego na celu minimalizację ryzyka wykorzystania ubezpieczenia

1. Art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego nakłada ograniczenia na przerwanie biegu przedawnienia przez czynność podjętą przed sądem, wymagając identyczności wierzytelności i osób w stosunku do których czynność ta została dokonana, co jest kolejną ogólną zasadą prawa cywilnego dotyczącą przedawnienia. 2. Możliwość powoływania się na art. 5 k.c. w kontekście nadużycia prawa jest ograniczona, zwłaszcza

W przypadku umów kredytowych, termin początkowy biegu przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy, gdy umowę uznano za nieważną, powinien być liczony od chwili unieważnienia umowy, a nie od momentu udzielenia kredytu.

Naruszenie przez sąd drugiej instancji przepisów odnoszących się do sposobu sporządzania uzasadnienia może jedynie wyjątkowo stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną; dzieje się tak wtedy, gdy wskutek uchybienia wymaganiom stawianym uzasadnieniu, zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej. Zgodnie z art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c. zarzut naruszenia przepisów postępowania tylko wtedy jest

Ustalenie treści oświadczenia woli należy do ustaleń faktycznych i wchodzi w zakres podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu, a uchybienia w tym zakresie mogą być - z ograniczeniami przewidzianymi w art. 3983 § 3 k.p.c. i art. 39813 § 2 k.p.c. - wykazywane w jedynie ramach podstawy przewidzianej w art. 3983 § 1 pkt 2 k.p.c.

W przypadku, gdy to za zgodą i wiedzą pracownika, a wręcz z jego inicjatywy (aby dla celów postępowania o alimenty ukryć dochody), inny podmiot spłaca dług pracodawcy, nie ma przeszkód, aby uznać, że zobowiązanie dłużnika (pracodawcy) zostało spełnione.

Wykładnia art. 76 Konstytucji RP w powiązaniu z przepisami Dyrektywy 93/13 nakłada na sąd, przed którym toczy się postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obowiązek stosowania nie tylko przepisów proceduralnych zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego, ale także z urzędu regulacji zapewniających ochronę konsumentom. Możliwe jest stosowanie weksla własnego in blanco w celu zabezpieczenia

Kondykcja w postaci nieosiągnięcia celu świadczenia (condictio ob rem lub ob causa datorum lub condictio causa data non secuta) zachodzi, gdy podstawa prawna świadczenia nie istnieje w chwili świadczenia i nie zaistnieje po jego spełnieniu, mimo oczekiwania, że wystąpi w sytuacji, w której celem świadczenia było uzyskanie ekwiwalentnego świadczenia od drugiej strony, nie będącej zobowiązaną do świadczenia

W przypadku, gdy wynagrodzenie powoda za wykonanie umowy zostało zaspokojone w całości przez pozostałych zleceniodawców w wykonaniu ugody, roszczenie podniesione przez powoda wobec pozwanej należy ocenić jako zaspokojone i niepodlegające uwzględnieniu w sprawie.

W przypadku braku terminowej zapłaty odszkodowania na podstawie art. 129 ustawy Prawo ochrony środowiska, prawidłowe wezwanie do zapłaty powoduje, że dłużnik popada w opóźnienie i naliczanie odsetek ustawowych zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. jest uzasadnione.

Wysokość zadośćuczynienia powinna być adekwatna do doznanej krzywdy, uwzględniając rozmiar i intensywność cierpień oraz trwałość skutków czynu niedozwolonego, ale również musi być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Kryteria decydujące o wysokości zadośćuczynienia są oceniane według standardów zobiektywizowanych, a rażąco zawyżona lub zaniżona

Zgodnie z art. 374 zd. 2 k.p.c. sąd odwoławczy jest związany wnioskiem o przeprowadzenie rozprawy apelacyjnej, a w przypadku braku takiego wniosku jest uprawniony do rozpoznania sprawy na posiedzeniu niejawnym. Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym w sytuacji, gdy strona skutecznie złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy, stanowi wadliwość postępowania i może być zakwalifikowane jako nieważność

Skarga kasacyjna, koncentrująca się na kwestionowaniu ustaleń faktycznych i oceny dowodów, nie znajduje uzasadnienia w świetle art. 398(3) § 3 k.p.c., który wyklucza zarzuty dotyczące ustalania faktów lub oceny dowodów jako podstawę skargi kasacyjnej, niezależnie od sposobu ich ujęcia przez skarżącego.

Art. 4171 § 3 k.c. nie może być stosowany także w takich przypadkach, w których przyczyną szkody jest wprawdzie przewlekłość postępowania, ale stronie postępowania administracyjnego nie przysługują żadne środki zwalczania bezczynności.

Art. 254 § 2 k.s.h. nie ma zastosowania do czynności zbycia udziałów przez wspólnika na rzecz osoby trzeciej, gdy umowa wymaga uzyskania zgody spółki na rozporządzenie nimi.

Przyczynienie poszkodowanego w rozumieniu art. 362 k.c. obejmuje każde zachowanie, któremu można przypisać cechy naganności i które stanowi normalny związek przyczynowy ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Zgodnie z kauzalną koncepcją przyczynienia, wystarczy, że bez udziału poszkodowanego szkoda by nie powstała lub nie przybrałaby ustalonych rozmiarów, a szkoda winna pozostawać

Oddanie pomieszczeń w podnajem nie jest równoznaczne z ich użytkowaniem przez najemcę, co wynika z wykładni umowy najmu i jej zapisów dotyczących "użytkowania pomieszczeń". Strony umowy jasno odróżniały prawo najemcy do używania lokalu od prawa do podnajmu, co uprawniało najemcę do wypowiedzenia umowy w przypadku naruszenia umówionych warunków.

Motywacja przyświecająca stronie przy zawieraniu umowy czy negatywny stosunek do wcześniejszych wspólników nie uzasadniają niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przedwstępnej ani obniżenia standardu staranności, który strona powinna zachować przy jej wykonywaniu.

1. Umowa dzierżawy różni się prawnie od umowy najmu, co skutkuje tym, że przepis art. 676 k.c. powinien być stosowany do umowy dzierżawy jedynie odpowiednio. Wykluczone powinno być prawo wydzierżawiającego do żądania przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli taka restytucja naruszałaby substancję rzeczy lub zmieniała jej przeznaczenie i charakter nabyty dzięki poczynionym nakładom. 2. W sytuacji, gdy

W przypadku kontroli przeprowadzonej przez ZUS z naruszeniem przepisów o dopuszczalnym czasie trwania kontroli, uchybienie to nie kwalifikuje decyzji podjętej przez ZUS jako nieważnej lub podlegającej uchyleniu, jeśli nie ma istotnego wpływu na wynik sprawy.

Przewidziany w art. 382 k.p.c. obowiązek orzekania sądu drugiej instancji na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym oznacza, że sąd ten musi uwzględnić materiał dowodowy zebrany przez sąd pierwszej instancji, który może uzupełnić o własne ustalenia faktyczne. Sąd drugiej instancji nie ma obowiązku ponawiania dowodów przeprowadzonych w postępowaniu

Konkubenci nie są objęci w sposób bezwzględny przepisami o bezpodstawnym wzbogaceniu, co oznacza, że osoba będąca właścicielem domu, w którym związek faktyczny jest realizowany, nie może żądać zwrotu korzyści majątkowej od konkubenta, z którym wspólnie zamieszkuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 387 § 21 pkt 2 k.p.c. wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku sądu drugiej instancji powinno obejmować ocenę poszczególnych zarzutów apelacyjnych. Ocena zarzutów apelacyjnych powinna być zatem nie tylko przeprowadzona przez sąd drugiej instancji, lecz także odpowiednio omówiona w uzasadnieniu wyroku sądu drugiej instancji.