Agencja Mienia Wojskowego, zarządzająca nieruchomościami mieszkalnymi dla żołnierzy zawodowych, nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Gospodarowanie nieruchomościami przez Agencję Mienia Wojskowego, przeznaczonymi na zakwaterowanie żołnierzy i zaspokojenie ich ustawowych uprawnień w ramach stosunku służbowego, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów prawa, a zatem nie podlega regulacjom dotyczącym przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności jako działalności gospodarczej.

Przedmiotowe wykorzystywanie nieruchomości mieszkaniowych przez Agencję Mienia Wojskowego, mające na celu zakwaterowanie żołnierzy zawodowych, nie stanowi działalności gospodarczej, a tym samym w tej kwestii Agencja nie może być traktowana jako przedsiębiorca.

W procesie ustalania opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności kluczowe jest precyzyjne rozgraniczenie zadań własnych Agencji Mienia Wojskowego gospodarującej nieruchomościami Skarbu Państwa od działalności gospodarczej prowadzonej przez tę Agencję, zwłaszcza gdy chodzi o zaspokojenie statutowych uprawnień określonych grup zawodowych, które nie powinny być zakwalifikowane

Prowadzenie przez Agencję Mienia Wojskowego zadań w zakresie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa nie jest tożsame z prowadzeniem działalności gospodarczej, a tym samym nie uzasadnia kwalifikacji czynności Agencji jako działalności gospodarczej w świetle obowiązującego prawa, co ma znaczenie przy ustalaniu opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Działalność Agencji Mienia Wojskowego na gruncie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa przeznaczonym na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu obowiązujących przepisów prawa i nie może być tak traktowana przy ustalaniu opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Agencja Mienia Wojskowego nie może być uznana za przedsiębiorcę w kontekście gospodarowania lokalami mieszkalnymi przeznaczonymi na zakwaterowanie żołnierzy, a tym samym działania takie nie mogą być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu prawa cywilnego i administracyjnego, co wpływa na zasady ustalania opłat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Działania Agencji Mienia Wojskowego związane z gospodarowaniem nieruchomościami Skarbu Państwa przeznaczonymi dla żołnierzy zawodowych nie mogą być uznawane za działalność gospodarczą w kontekście ustalania opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Taryfa obowiązuje przez okres, na jaki została zatwierdzona. Tylko ten okres może zostać skrócony przez organ regulacyjny w nadzwyczajnych przypadkach przewidzianych w art. 24j ustawy. Przepis art. 24g ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków reguluje sytuację szczególną – gdy nowa taryfa na kolejny okres 3 lat z różnych przyczyn nie wejdzie w życie przed upływem 3-letniego

W przypadku gospodarowania przez Agencję Mienia Wojskowego nieruchomościami mieszkalnymi przeznaczonymi dla żołnierzy, działalność ta nie jest równoznaczna z prowadzeniem działalności gospodarczej, stąd przy ustalaniu opłat za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie mogą być zastosowane stawki przewidziane dla przedsiębiorców.

Złożenie przez wierzyciela wniosku o wszczęcie egzekucji przeciwko zmarłemu dłużnikowi może stanowić oczywiście niecelowe wszczęcie postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 30 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych.

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości po 1 stycznia 2016 r. wymaga oceny niewypłacalności na podstawie przepisów obowiązujących po tej dacie, które określają niewypłacalność jako utratę zdolności do wykonywania wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Organy podatkowe zobowiązane są do przeprowadzenia postępowania dowodowego w oparciu o aktualne przepisy prawa materialnego, a nie te, które obowiązywały

Roszczenie o naprawienie szkody wynikłej ze zbrodni lub występku ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie odpowiedzialnej do jej naprawienia.

Utrata własności rzeczy na skutek zasiedzenia nie powoduje wygaśnięcia roszczenia byłego właściciela o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy w okresie poprzedzającym upływ terminu zasiedzenia.

Postanowienia umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, określające mechanizm ustalania kursu waluty na potrzeby wypłaty kredytu i jego spłaty, które pozwalają bankowi na jednostronne i dowolne określanie kursu waluty, są niedozwolonymi postanowieniami umownymi. Ich eliminacja z umowy prowadzi do niemożności określenia wysokości świadczeń stron i skutkuje nieważnością całej umowy kredytu.

Nabywca przedsiębiorstwa może uwolnić się od odpowiedzialności za zobowiązania zbywcy związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, jeśli wykaże, że pomimo zachowania należytej staranności, w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, a ich istnienia nie mógł przewidzieć na podstawie ówczesnego stanu prawnego i orzecznictwa.