Przewoźnik jest zobowiązany do ciągłego zapewnienia przekazywania aktualnych danych geolokalizacyjnych środka transportu objętego zgłoszeniem SENT przez cały czas trwania przewozu, a odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy SENT może mieć miejsce tylko w szczególnych, wyjątkowych przypadkach.

Proper interpretation of the term 'public interest' from art. 22 ust. 3 of the SENT Act requires examining elements such as the proportionality of the penalty, the relationship between the penalties imposed for transports carried out at the same time by the same transport to the carrier's income from these transports, and establishing whether the observed irregularities pose a real risk of tax revenue

Wykładnia pojęcia 'interes publiczny' z art. 22 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów powinna uwzględniać zasadę proporcjonalności, dochody przewoźnika, jednorazowość uchybień oraz realne zagrożenie dla dochodów budżetu państwa. Automatyzm w nakładaniu kar za formalne uchybienia bez analizy tych elementów jest sprzeczny z interesem publicznym.

Zmiana w składzie wspólników spółki komandytowej w trakcie toczącego się postępowania administracyjnego, wpływająca na firmę tej spółki, nie wpływa na jej podmiotowość prawną i nie prowadzi do niewykonalności decyzji wydanej w stosunku do tej spółki.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym wymogów konstrukcyjnych oraz bez wymaganej licencji stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym i wiąże się z nałożeniem kary pieniężnej.

Organ administracji ma obowiązek zwrotu nienależnie pobranych opłat na rzecz strony skarżącej, gdy są one pobrane na podstawie przepisu, który został uznany za niekonstytucyjny, niezależnie od zastosowania klauzuli odraczającej wejście w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Oznaczenie nie może pełnić funkcji znaku towarowego, jeśli posiada charakter opisowy i informacyjny, a jego semantyka nie pozwala na indywidualizację usług na rynku, nawet jeśli składa się wyłącznie z elementu słownego.

Sztuczne tworzenie warunków do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, prowadzi do odmowy przyznania takich korzyści zgodnie z art. 60 Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1306/2013.

Tworzenie przez podmioty sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, uzasadnia odmowę przyznania tych korzyści na podstawie art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1306/2013.

Oznaczenie, które wskazuje bezpośrednio, wyraźnie i jednoznacznie na cechy usług, dla których ma być przeznaczone, ma charakter opisowy i nie posiada zdolności odróżniającej, co wyklucza możliwość udzielenia na nie prawa ochronnego.

Zgłoszenie znaku towarowego będącego nazwą opisową, bez dostatecznych znamion odróżniających i mającego wyłącznie walor informacyjny, nie może prowadzić do uzyskania prawa ochronnego, ponieważ nie spełnia podstawowej funkcji znaku towarowego odróżniania usług jednego przedsiębiorcy od usług innego przedsiębiorcy.

Sztuczne stworzenie warunków wymaganych do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, szczególnie poprzez podział gospodarstw rolnych i tworzenie powiązanych podmiotów, jest sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej i skutkuje odmową przyznania płatności.

Do odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa z tytułu bezprawia normatywnego na tle prawa unijnego wystarczy wykazanie zwykłej bezprawności działania lub zaniechania ustawodawcy, bez konieczności uprzedniego stwierdzenia naruszenia przez właściwe organy.

Przepis aktu podustawowego sprzeczny z Konstytucją RP oraz prawem unijnym nie może stanowić podstawy prawnej do poboru opłat, a decyzje administracyjne oparte na takim przepisie są nieważne i nakładają na organ administracyjny obowiązek zwrotu nienależnie pobranych należności.

Przy stosowaniu administracyjnych kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania należy uwzględnić zasadę proporcjonalności i ocenić, czy nałożenie takiej kary leży w interesie publicznym oraz czy nie narusza ważnego interesu przewoźnika, zwłaszcza gdy ustawodawca przewiduje możliwość odstąpienia od jej wymierzenia.