Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

Wymierzenie kary za nieuzupełnienie danych w zgłoszeniu oraz nieprzekazywanie aktualnych danych geolokalizacyjnych nie jest podwójnym nałożeniem kary pieniężnej za ten sam delikt administracyjny.

Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

W ocenie działań podatnika, polegających na dokonywaniu czynności prawnych mających wpływ na obowiązki podatkowe, organy podatkowe i sądy muszą rozstrzygać, czy te czynności były pozorne lub dokonane przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej sprzecznej z celem i przedmiotem ustawy podatkowej, wykorzystując do tego odpowiednie regulacje prawne, w tym klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania

Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

Zgodnie z zasadami prawa o dostępie do informacji publicznej, każda decyzja odmawiająca udostępnienia informacji musi zawierać nie tylko oświadczenie o objęciu danego dokumentu tajemnicą przedsiębiorstwa, ale również szczegółowe uzasadnienie, dlaczego każdy z dokumentów podlega takiej ochronie. Zgodnie z art. 5 ust. 2 w związku z art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, tajemnica przedsiębiorstwa

Przy miarkowaniu kary umownej sąd dysponuje zakresem uznania co do sposobu rozstrzygnięcia, jednakże jego zadaniem jest odniesienie do relevanckich kryteriów oraz wyjaśnienie, dlaczego zredukowana wysokość kary umownej koresponduje z celami tej instytucji i pozostaje w adekwatnej proporcji do godnego ochrony interesu wierzyciela. Brak wyjaśnień co do podstaw redukcji kary oraz wskazanie stopnia jej

W przypadku umów kredytowych indeksowanych do waluty obcej, sąd zobowiązany jest z urzędu badać klauzule przeliczeniowe i ryzyka walutowego pod kątem ich potencjalnej abuzywności, niezależnie od postawy procesowej stron, w celu ochrony interesów konsumentów przed nieuczciwymi praktykami.

Klauzule przeliczeniowe oraz klauzule ryzyka walutowego w umowach kredytu indeksowanego do waluty obcej, determinując łącznie rozmiar świadczeń stron, współokreślają główne świadczenia stron i podlegają ocenie pod kątem abuzywności, jeżeli nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny i transparentny, umożliwiający kredytobiorcy pełne zrozumienie mechanizmu ustalania kursu walutowego i realnego ryzyka

Przepis art. 296 ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej nie stanowi podstawy do unieważnienia prawa ochronnego do znaku towarowego, a dotyczy roszczeń z zakresu własności przemysłowej, rozstrzyganych nie przez urząd patentowy, ale przez wyznaczone sądy powszechne.

1. Ustanowiona w art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, z mocą obowiązującą od dnia 31 marca 2020 r., szczególna instytucja wstrzymania rozpoczęcia lub zawieszenia biegu przewidzianego w przepisach prawa administracyjnego

Cechą charakteryzującą odpowiedzialność podatkową osób trzecich jest to, że odpowiadają one za cudzy dług, albowiem jest to odpowiedzialność gwarancyjna i zabezpieczająca należności publicznoprawne przed unikaniem odpowiedzialności przez podatników, płatników lub inkasentów.

Naruszenie przepisów prawa materialnego może być podstawą skargi kasacyjnej wyłącznie wtedy, gdy skarżący wykaże błędną wykładnię normy prawnej lub niewłaściwe zastosowanie tej normy przez sąd pierwszej instancji, a naruszenie przepisów postępowania może stanowić podstawę skargi kasacyjnej tylko wówczas, gdy mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy - zasada ta wynika z treści art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a