Przesłanki art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym nie zaktualizowały się; organy administracyjne prawidłowo nałożyły kary za różne rodzaje naruszeń wynikające z uchybień wymaganych zezwoleń i orzeczeń, co skutkowało uchyleniem wyroku WSA i oddaleniem skargi.

Doręczenie decyzji na adres wskazany w CEIDG jest prawidłowe, nawet przy znanym adresie zamieszkania, gdy adres na CEIDG był adresem do doręczeń, niewłaściwe doręczenie nie stanowi podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli strona sama ten adres wskazała.

Skarga kasacyjna jest niezasadna, gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo ustalił, że organy administracyjne dokonały rzetelnych ustaleń co do powierzchni kwalifikowalnych działek rolniczych, uwzględniając wcześniejsze wyroki sądów oraz przepisów prawa administracyjnego.

Nie można wyłączyć stosowania ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności, dla budynków, które po 1 stycznia 2019 r. uzyskały status budynków mieszkalnych poprzez zmianę sposobu użytkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając raport OLAF za dokument urzędowy o mocy dowodowej, wspierający uznanie towarów za pochodzące z Chin, a nie z Indii, co uzasadniało nałożenie cła antydumpingowego przez organy celne.

Wartość celna towaru zadeklarowana przez zgłaszającego może być zakwestionowana przez organy celne na podstawie analizy porównawczej cen rynkowych, jeżeli zgłaszający nie przedstawi wystarczających dowodów uzasadniających zaniżenie ceny (sygn. akt III SA/Gd 493/21).

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak wystarczających dowodów potwierdzających zadeklarowaną wartość transakcyjną uzasadnia decyzję o zakwestionowaniu wartości celnej przez organy celne, zgodnie z art. 70 ust. 1 UKC.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak zarzutów dotyczących ustaleń faktycznych uniemożliwia skuteczne podważenie klasyfikacji taryfowej towaru, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej na podstawie art. 184 ppsa.

Raport OLAF stanowi dowód urzędowy uznawany na równi z krajowymi dokumentami, który uzasadnia zastosowanie cła antydumpingowego na towary deklarowane niezgodnie z rzeczywistym pochodzeniem.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że skarga kasacyjna nie wykazała naruszeń prawa materialnego w klasyfikacji taryfowej drewnopochodnych płyt szalunkowych, przez co zostaje oddalona. Klasyfikacja towaru winna być oparta na ustaleniach faktycznych oraz wyraźnych zarzutach proceduralnych, które nie zostały przedstawione.

Brak podniesienia zarzutów procesowych dotyczących ustaleń faktycznych uniemożliwia weryfikację zarzutów materialnych, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej w toku postępowania o klasyfikację taryfową.

Pierwotny posiadacz zależny lokalu nie może wyłączyć własnej odpowiedzialności sankcyjnej za odkryte niezarejestrowane automaty do gier, bez przedstawienia wiarygodnych dowodów zmiany posiadacza i uzasadnionej odpowiedzialności faktycznego władającego lokalem.

Raport OLAF, w kontekście postępowania celnego, należy traktować jako dokument urzędowy z domniemaniem zgodności z prawdą oraz autentyczności, na podstawie którego możliwe jest nałożenie cła antydumpingowego na towary uznane za pochodzące z Chin. Oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną dotyczącą klasyfikacji taryfowej płyt szalunkowych, uznając, że decyzja WSA oraz organy celne o sklasyfikowaniu towaru zgodnie z kodem CN 4412 99 40 były prawidłowe.

Zadeklarowana wartość celna towaru może zostać zakwestionowana, jeżeli organy celne posiadają uzasadnione wątpliwości co do jej zgodności z rzeczywistą wartością transakcyjną. Organy mają prawo stosować metody oszacowania zastępczej wartości celnej w razie niewystarczającego dowodu zadeklarowanej ceny zakupu.

Raport OLAF można uznać za dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 Ordynacji Podatkowej, stanowiący wiarygodny dowód celny określający pochodzenie towarów na odcinkach pozaeuropejskich. Skarga kasacyjna nie wykazała istotnego wpływu błędów proceduralnych na wynik postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że brak podstaw wznowienia postępowania z uwagi na nieprzedstawienie nowych dowodów w odpowiednim terminie uzasadniał odmowę wznowienia, co wypełniało przesłanki z art. 148 § 1 i art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.