Utrzymywanie automatów do gier o charakterze losowym bez koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych. Organ administracyjny miał podstawy do nałożenia kary pieniężnej, a decyzje sądów niższych instancji były prawidłowe i oparte na wystarczających dowodach.

Słowny znak towarowy "AKADEMIA DERMATOSKOPII" jako pozbawiony zdolności odróżniającej, opisujący jedynie rodzaj i miejsce świadczenia usług, nie kwalifikuje się do udzielenia prawa ochronnego na mocy przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej.

Nie można unieważnić prawa ochronnego na znak towarowy "EPOXILINA", gdyż nie wykazano identyczności lub podobieństwa towarów oraz powszechnego używania wcześniejszego znaku "POXILINA". Ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd nie zachodzi.

Decyzja administracyjna nieprzedstawienia propozycji służby, skutkująca wygaśnięciem stosunku służbowego, była zgodna z przepisami art. 165 ust. 7 ustawy o KAS i nie naruszała zasad konstytucyjnych, podlegając adekwatnej ocenie potrzeb kadrowych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość decyzji organów administracyjnych w przedmiocie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej za rok 2019 oraz prawidłowość zastosowanych sankcji.

Wspólnota mieszkaniowa nie jest uprawniona do naliczania właścicielowi opłat związanych z lokalami stanowiącymi jego odrębną własność, jeżeli brak jest skutecznego powierzenia jej zarządu tymi lokalami; uchwały wspólnoty podjęte bez takiego umocowania nie mogą stanowić podstawy dochodzenia roszczeń wobec właściciela.

Skarżący nienależnie uzyskał płatności rolne w wyniku stworzenia sztucznych warunków sprzecznych z celami wsparcia, co uzasadnia ich zwrot. Sąd potwierdził prawidłowość decyzji organów i oddalił skargę kasacyjną.

Skarga kasacyjna Ł.B. od wyroku WSA w Olsztynie dotycząca nienależnie pobranych płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych poprzez sztuczne stworzenie warunków została oddalona. NSA potwierdził, że procedura dowodowa była prawidłowa, a decyzja administracyjna zgodna z przepisami prawa unijnego i krajowego.

Przewóz okazyjny osób niespełniający kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ustawy o transporcie drogowym stanowi naruszenie prawa, uzasadniające nałożenie kary pieniężnej zgodnie z art. 92a u.t.d. Użycie aplikacji mobilnej do zleceń nie zwalnia z obowiązków licencyjnych.

NSA uchylił wyrok WSA oraz decyzję ARiMR, uznając naruszenie art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95 przez błędną wykładnię przerwania przedawnienia oraz niepełne rozważenie momentu ustania nieprawidłowości powtarzających się.

Nienależnie pobrane płatności podlegają zwrotowi, chyba że przedawnienie przed roszczeniem o zwrot zostało przerwane przez akt władzy, który wyraźnie wskazuje na postępowanie w sprawie nieprawidłowości, co nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie.

W sprawie o uchylenie decyzji o zwrocie nienależnych płatności Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że naruszenie zasad dochodzenia należności w zakresie terminu przedawnienia wymaga interpretacji uwzględniającej dokładne określenie przez właściwe organy zidentyfikowanych nieprawidłowości.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość odmowy płatności z uwagi na niedotrzymanie terminu rejestracji oraz niezgodności w ewidencji środków ochrony roślin, uznając zarzuty proceduralne skarżącego za bezzasadne.

Karę administracyjną za import drewna bez zezwolenia FLEGT można nałożyć przed upływem 3-letniego przedawnienia, niezależnie od etapu ostateczności decyzji. Sąd wprost potwierdza zgodność ustawy o lasach z normami prawa unijnego dotyczącymi proporcjonalności sankcji.

Wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia lub licencji oraz przewozu niespełniającego wymogów prawnych skutkuje zasadnym nałożeniem kary pieniężnej, niezależnie od jednorazowego charakteru przewozu oraz braku formalnej działalności gospodarczej.

W uznaniu Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga kasacyjna Ł.B. nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż organy administracyjne prawidłowo ustaliły sztuczne tworzenie warunków przez skarżącego, co skutkowało nienależnym pobraniem płatności ekologicznych. Wyrok WSA i decyzja ARiMR znajdują potwierdzenie w obowiązującym stanie prawnym.