Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2025 r., sygn. akt I OSK 3050/23, stwierdził, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego o umorzeniu postępowania w sprawie aktualizacji opłaty rocznej gruntów była zgodna z przepisami ustawy przekształceniowej, a od decyzji tej przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdy nie wykazano naruszenia przepisów proceduralnych istotnego dla sprawy. SKO przekazało błędne pouczenie odnośnie środka zaskarżenia; jednakże wniesienie skargi do WSA jest uznane za terminowe w świetle art. 112 k.p.a., eliminując potrzebę przywrócenia terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że postępowanie w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte przed dniem 1 stycznia 2019 r. bez skutecznego doręczenia wypowiedzeń, podlega umorzeniu na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej z 2019 r.
Oddalono skargę kasacyjną, uznając, że sąd I instancji prawidłowo stwierdził niedostatki w postepowaniu dowodowym organu administracyjnego w zakresie uzasadnienia zmiany decyzji o przyznaniu pomocy na zalesianie.
Decyzja o karze pieniężnej nałożona za urządzanie gier hazardowych poza kasynem gry nie narusza przepisów prawa w sposób rażący, a materiał dowodowy uzasadnia odpowiedzialność podmiotu będącego stroną postępowania, nie naruszając art. 247 § 1 pkt 3 i 5 Ordynacji podatkowej.
Skargi kasacyjne Urzędu Patentowego RP oraz S. "P." w B. jako bezzasadne, wskazują rozbieżności w interpretacji art. 169 i 170 p.w.p., co nie unieważnia prawidłowości orzecznictwa dotyczącego rzeczywistego używania znaku 'LUXURY CREAM FUDGE'.
Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze wymaga wykazania naganności zgłaszającego w dacie zgłoszenia. W przypadku wątpliwości co do przysługującego prawa własności znaku, zagadnienia te powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd powszechny przed rozstrzygnięciem sprawy o unieważnienie prawa ochronnego.
Dla przypisania odpowiedzialności z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o grach hazardowych konieczne jest precyzyjne ustalenie faktycznego władztwa nad lokalem, w kontekście posiadania zależnego. W przypadku istnienia kilku posiadaczy zależnych, odpowiedzialność ponosi ten, który faktycznie włada lokalem.
Prawidłowość zebrania i oceny materiału dowodowego, w tym kontroli administracyjnej, warunkuje zgodność decyzji o przyznaniu płatności ONW z prawem, co uzasadnia uchylenie decyzji przez sąd administracyjny w wypadku stwierdzenia istotnych braków.