NSA stwierdził, że wobec niejednoznaczności ustaleń co do zarządzającego transportem, decyzja o nałożeniu kary pieniężnej została podjęta bez dostatecznego wyjaśnienia stanu faktycznego, co uzasadnia jej uchylenie.

Przy ponownym rozpoznaniu, organ musi ocenić, czy przewóz był dokonywany w ramach zorganizowanej działalności gospodarczej, czy na potrzeby własne. Istotne jest dostateczne zgromadzenie i rozważenie materiału dowodowego.

Brak okoliczności uzasadniających uwzględnienie skargi kasacyjnej; skarżący zasadnie został uznany jako wykonawca przewozu, nie wykazując naruszenia przepisów proceduralnych i materialnych w zakresie ustalenia podstawy wymierzenia kary pieniężnej.

W sprawach dotyczących kar pieniężnych na podstawie ustawy o SENT, art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania, gdyż przedawnienie tych postępowań regulowane jest specyficznie w ustawie SENT.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność za naruszenia przepisów transportowych wynikające z ustalonych przez organy faktów oraz wpisu w Krajowym Rejestrze, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za stwierdzone uchybienia techniczne pojazdów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że w sprawie nie doszło do naruszenia zasad materialnego i proceduralnego prawa, które mogłyby wpłynąć na rozstrzygnięcie. Wysokość kary pieniężnej została prawidłowo określona przez GITD, a ewentualne uchybienia proceduralne nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Roszczenie o odszkodowanie, które nie jest jeszcze pewne i nie zostało przyznane w chwili otwarcia spadku, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

NSA utrzymuje w mocy wyrok WSA, stwierdzając prawidłowość decyzji ustalającej nienależne pobranie płatności z tytułu renty strukturalnej. Skarga kasacyjna uznana za nieuzasadnioną z powodu braku wykazania naruszeń przepisów prawa materialnego i proceduralnego przez organy administracyjne.

Decyzja administracyjna wydana przez osobę bez stosownego upoważnienia jest nieważna z powodu rażącego naruszenia prawa, a statuty i regulaminy wewnętrzne GITD nie mogą zastąpić formalnego upoważnienia wymaganego przez art. 268a k.p.a.

NSA potwierdził nieważność decyzji administracyjnej z powodu braku odpowiedniego upoważnienia osoby wydającej decyzję, co skutkuje rażącym naruszeniem prawa.

Operator rozprowadzający program w sieci telekomunikacyjnej, w rozumieniu art. 43 i 43a ustawy o radiofonii i telewizji, obejmuje także podmioty oferujące programy w transmisji strumieniowej online, podlegające obowiązkowi "must offer" na podstawie ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając, że decyzja administracyjna wydana przez nieupoważnioną osobę skutkuje jej nieważnością i stanowi rażące naruszenie prawa w myśl art. 268a k.p.a.

Posiadacz zależny lokalu, mimo zawarcia umowy podnajmu, może nadal ponosić odpowiedzialność za urządzenia hazardowe w nim znajdujące się, jeśli zachowuje faktyczne władztwo nad lokalem, co wyklucza zwolnienie go z odpowiedzialności administracyjnej.