Doręczenie decyzji administracyjnej na adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne, nawet jeśli przedsiębiorca wskazał w CEIDG inny adres do doręczeń, pod warunkiem niezgłoszenia odmiennego adresu w toku postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdza, że brak należytej staranności przy wypełnianiu wniosku o płatność rolnośrodowiskową wyklucza uznanie działania w dobrej wierze, jak określa art. 4 rozporządzenia 809/2014.

Skarga kasacyjna na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zostaje oddalona; doręczenia uznano za prawidłowe, a uchybienie terminu stanowiło podstawę prawną rozstrzygnięcia Głównego Inspektora Transportu Drogowego.

Przedsiębiorstwo nie może uchylać się od odpowiedzialności za stwierdzone naruszenia ustawy o transporcie drogowym poprzez powoływanie się na niezależne działania pracowników, gdy nie zapewniło prawidłowej organizacji i dyscypliny pracy umożliwiającej przestrzeganie przepisów o transporcie.

W systemie prawnym obowiązek uiszczenia opłaty paliwowej jest nierozerwalnie związany z obowiązkiem podatkowym w podatku akcyzowym. W przypadku tożsamości faktów i podmiotu, rozstrzygnięcia dotyczące podatku akcyzowego determinują odpowiedzialność wobec opłaty paliwowej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organ administracyjny dopuszcza się bezczynności, jeśli nie wyda postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawach wszczynanych z urzędu, tym samym umożliwiając stronie dochodzenie praw przed sądem administracyjnym.

Sąd rozpoznający sprawę, w której bank dochodzi od konsumentów zapłaty z tytułu umowy kredytu denominowanego/waloryzowanego, ma obowiązek z urzędu – niezależnie od inicjatywy konsumenta i pomimo braku zarzutu abuzywności – zbadać, czy mechanizm przeliczenia walutowego oparty jest na niedozwolonych postanowieniach umownych w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c. Jeżeli materiał procesowy stwarza wątpliwości

Decyzja Ministra Sprawiedliwości o powołaniu J. C. na stanowisko komornika sądowego została uznana za zgodną z prawem. Powołanie oparte było na rzetelnej ocenie przesłanek ustawowych, a zarzuty proceduralne dotyczące obsady sędziowskiej oraz pozbawienia prawa do obrony okazały się niezasadne.

Zarówno organy administracyjne, jak i sądy muszą opierać się na całokształcie dowodów; brak realnego i hipotetycznego wpływu naruszeń procesowych uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Sąd kasacyjny uznaje, że organy niższych instancji prawidłowo dokonały oceny pracy egzaminacyjnej skarżącego notariusza, nie dopatrując się naruszeń proceduralnych ani materialnych, które mogłyby wpłynąć na ostateczny wynik egzaminu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż wymóg złożenia zaświadczenia z rejestru koniowatych nie eliminuje możliwości uzupełnienia braków formalnych wniosku o płatność ekologiczną, jeśli organ nie wezwał strony do ich uzupełnienia. Skarga kasacyjna Dyrektora ARiMR została oddalona, a wyrok sądu I instancji uznany za prawidłowy.

Skarżący, jako profesjonalny przewoźnik, odpowiada za przestrzeganie ustalonej trasy i przystanków zawartych w zezwoleniu na przewozy. Nawet bez formalnego powiadomienia, znane jest mu zamknięcie dworca, co wyklucza uchylenie się od administracyjnej odpowiedzialności.

W przypadku stwierdzenia stworzenia sztucznych warunków uzyskania płatności bezpośrednich, zgodnie z art. 60 rozporządzenia 1306/2013, Państwa Członkowskie są zobowiązane do odmowy przyznania płatności, a wydzielanie działek w celu uzyskania wyższych dopłat stanowi naruszenie przepisów sektorowego prawodawstwa rolnego.

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., ponieważ świadczenia stron – wypłata kwoty kredytu przez bank oraz jej zwrot wraz z odsetkami przez kredytobiorcę – nie pozostają do siebie w stosunku wymiany i nie są swoimi odpowiednikami. W konsekwencji w razie dochodzenia przez konsumenta zwrotu świadczeń spełnionych na podstawie nieważnej umowy kredytu indeksowanego

Naczelny Sąd Administracyjny zatwierdził ocenę WSA oraz organów administracyjnych, że W. Sp. z o.o. sztucznie stworzyła warunki do uzyskania nienależnych płatności, co skutkuje brakiem możliwości przyznania takich świadczeń zgodnie z przepisami prawa unijnego oraz krajowego.