Operator publicznego transportu zbiorowego jest zobligowany do uzyskania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania takich przewozów, co weryfikowane jest przez organy kontrolne, a jego brak uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Brak okazania wymaganej dokumentacji w trakcie kontroli przez przedsiębiorcę transportowego, obowiązanego do rejestrowania czasu pracy kierowców w przypadku przewozów przekraczających 50 km, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, o ile uniemożliwia to przeprowadzenie efektywnej kontroli zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych określonych w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym uzasadnia nałożenie kary, niezależnie od zgłoszenia licencji. Zamówienie takiego przewozu poprzez aplikację mobilną potwierdza jego charakter zarobkowy i nie zwalnia z wymogów przewozu okazjonalnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż oddala skargę kasacyjną w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, podtrzymując prawidłowość zastosowanej wykładni i uznając zarzuty skargi za niezasadne.

Profesjonalny zarządzający transportem drogowym nie może powoływać się na nieznajomość przepisów czy wyjątkowych okoliczności pandemii COVID-19 jako podstawy do uniknięcia kary, gdy formalnie ogłoszono przepisy niestosowania pewnych ulg.

NSA orzekł, że decyzja cofająca wypis z licencji wspólnotowej i zawieszająca wydawanie nowych świadectw kierowców jest zgodna z prawem, jako że wynika z ustalonego naruszenia przepisów unijnych dotyczących niewłaściwego wykorzystywania świadectwa kierowcy, co obliguje organ do wydania decyzji bez możliwości uznaniowości.

Oznaczenie "coffee break" nie posiada charakteru odróżniającego wymaganego dla znaku towarowego w rozumieniu art. 1291 ust. 1 pkt 2 p.w.p., ponieważ stanowi jedynie komunikat o powszechnie znanej treści nieodróżniającej, co wyklucza jego rejestrację jako znak towarowy.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uchylenie dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych w decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu jest czynnością informacyjną, niewymagającą podstawy prawnej jako rozstrzygająca, co uzasadnia oddalenie skargi na decyzję.

NSA oddala skargę kasacyjną z uwagi na jej formalne wady, podkreślając konieczność precyzyjnego i prawidłowego formułowania zarzutów kasacyjnych oraz respektowanie przymusu adwokackiego, co warunkuje możliwość skutecznej kontroli orzeczeń WSA.

Stwierdzenie o uchyleniu dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych w decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., a jedynie informacyjną konsekwencją wyrejestrowania pojazdu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłową i uzasadnioną decyzję administracyjną o nałożeniu kary na Spółkę A. w związku z nielegalnym przewozem odpadów, stwierdzając, że zebrany materiał dowodowy wystarczająco potwierdzał wymagany status odpadowy ładunku.