Decyzja o rejestracji pojazdu pozafabrycznie złożonego z różnych części, z fałszywymi oznaczeniami identyfikacyjnymi, narusza art. 73 ust. 1 P.r.d., co uzasadnia uchylenie rejestracji w trybie wznowienia postępowania zgodnie z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.

Sąd Naczelny uchylił wyrok WSA, wskazując na konieczność całościowej oceny lokalnych uwarunkowań świadczenia usług wodno-kanalizacyjnych, co ma decydujące znaczenie dla alokacji kosztów oraz zatwierdzania taryf w wielogminnych projektach infrastrukturalnych.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi, iż uchyla się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzję Urzędu Patentowego RP, wskazując na potrzebę ponownej oceny rzeczywistego używania znaku towarowego w kontekście dowodów przedłożonych przez stronę skarżącą.

W postępowaniu na podstawie art. 130a ustawy – Prawo o ruchu drogowym organy administracyjne nie mogą automatycznie przyjmować ustaleń dotyczących własności pojazdu wynikających z orzeczeń sądu cywilnego o przepadku, jeśli nie objęły one wprost sentencji orzeczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rejestracja pojazdu bez homologacji, przy pierwszej rejestracji w UE, narusza przepisy, lecz nie rażąco, gdyż brak społeczno-ekonomicznych skutków uniemożliwiających akceptację decyzji administracyjnej.

Wyrok NSA potwierdza prawo organu administracyjnego do skierowania na badania lekarskie na podstawie uzasadnionych zastrzeżeń, nawet gdy opinia pochodziła z innego postępowania, w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Rejestracja pojazdu po raz pierwszy na terenie UE wymaga posiadania odpowiednich świadectw homologacyjnych zgodnie z rozporządzeniem UE nr 167/2013. Brak takiego świadectwa może stanowić oczywiste naruszenie prawa, lecz niekoniecznie rażące, jeśli nie wywoła skutków nieakceptowalnych z perspektywy państwa prawa.

Słowno-graficzny znak towarowy "NAJ LEPSZA OFERTA na rynku" nie posiada dostatecznych znamion odróżniających, będąc jedynie sloganem reklamowym, co uzasadnia odmowę udzielenia prawa ochronnego na znak na mocy art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p.

Nie można uznać, że w sprawie organ regulacyjny bezpodstawnie odmówił wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy, gdyż 45-dniowy termin na rozstrzygnięcie został zachowany z wyłączeniem okresów dochodzeń wskazanych w art. 35 § 5 k.p.a.

Brak świadectwa homologacji przy rejestracji pojazdu z państwa spoza UE nie stanowi rażącego naruszenia art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., gdyż nie wywołuje skutków społeczno-gospodarczych niemożliwych do zaakceptowania w obrocie prawnym.

W razie dochodzenia przez konsumenta od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie nieważnej umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. Umowa kredytu nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenia stron – wypłata kapitału kredytu przez bank oraz jego zwrot

W razie nieważności umowy kredytu denominowanego z powodu klauzul abuzywnych, konsumentowi przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot wszystkich spłaconych rat jako nienależnego świadczenia, niezależnie od roszczenia banku o zwrot wypłaconego kapitału. Teoria salda nie znajduje zastosowania do roszczeń konsumenta, gdyż teoria dwóch kondykcji zapewnia skuteczniejszą ochronę konsumenta i realizuje cel

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną G.S., uznając za prawidłowe pozostawienie w ewidencji punktów karnych przypisanych za wykroczenia drogowe, w świetle braku podstaw do ich wykreślenia wobec niezaistnienia zatarcia ukarania (art. 46 k.w.).