W procesie wymiaru kary pieniężnej za niezarejestrowanie pojazdu sprowadzonego z UE w terminie, organy administracji muszą opierać się na rzetelnych i udokumentowanych podstawach faktycznych dotyczących powtarzalności naruszeń oraz uzyskanych korzyści majątkowych, a także odpowiednio rozważyć możliwość odstąpienia od nałożenia kary zgodnie z art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a.

Przewóz okazjonalny, jako forma transportu drogowego, wymaga od przedsiębiorcy posiadającego licencję na przewóz osób samochodem osobowym, spełnienia dodatkowych warunków określonych w przepisach prawa o transporcie drogowym, co nie narusza przepisów Konstytucji RP ani prawa Unii Europejskiej.

Wyłączenie spod obowiązku stosowania przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, w tym obowiązku używania tachografów, przewidziane w art. 13 ust. 1 lit. h) rozporządzenia nr 561/2006, dotyczy jedynie przewozów bezpośrednio związanych z utrzymaniem dróg, a interpretacja tego wyjątku musi być ścisła.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem osobowym, który nie spełnia wymogów konstrukcyjnych określonych w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym, bez jednoczesnego spełnienia wszystkich dodatkowych warunków przewidzianych w art. 18 ust. 4b tej ustawy, stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 92a ust. 1 i lp. 2.11 załącznika nr 3 do ustawy.

W przypadku podania w zgłoszeniu przewozu towaru danych niezgodnych ze stanem faktycznym, organ ma obowiązek nałożenia kary pieniężnej, chyba że zachodzą wyjątkowe okoliczności uzasadniające odstąpienie od nałożenia kary na podstawie ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego, a ocena tych okoliczności musi być szczegółowa i oparta na konkretnej analizie sytuacji przewoźnika.

Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej w systemie SENT na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy SENT wymaga szczegółowego rozważenia okoliczności stanu faktycznego sprawy oraz uwzględnienia celów ustawy i zasady proporcjonalności, a decyzja organu administracji musi być odpowiednio uzasadniona i zindywidualizowana.

Umowa kredytu hipotecznego, nawet jeśli przewiduje wypłatę środków w transzach i kontrolę postępu prac budowlanych, może zostać uznana za skutecznie zawartą, jeśli strony zgodnie postanowiły o jednorazowej wypłacie kwoty kredytu, co wynika z okoliczności zawarcia umowy oraz celu kredytu.

Powód może domagać się ustalenia nieważności umowy, nawet gdy przysługuje mu dalej idące roszczenie o świadczenie, jeżeli z danego stosunku prawnego wynikają inne skutki, których dochodzenie w drodze roszczenia o zapłatę nie jest możliwe lub aktualne. Wyeliminowanie niedozwolonego postanowienia umowy, którego usunięcie zmienia charakter umowy, skutkuje jej nieważnością, chyba że konsument wyraźnie

W przypadku niezapewnienia przekazywania danych geolokalizacyjnych, ocena stosowania sankcji administracyjnej powinna uwzględniać nie tylko kondycję finansową przewoźnika, ale również całokształt okoliczności faktycznych, w tym ewentualne 'okoliczności łagodzące' oraz zgodność działań przewoźnika z celami ustawy SENT, przy jednoczesnym zachowaniu zasady proporcjonalności.

Obowiązek zwrotu nienależnie pobranych płatności nie ma zastosowania, jeżeli błąd organu, który spowodował wypłatę płatności, nie mógł być wykryty przez beneficjenta w zwykłych okolicznościach (art. 7 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 809/2014).

Postanowienia umowy kredytu, które pozostawiają swobodę bankowi w ustalaniu kursu waluty, są abuzywne i sprzeczne z dobrymi obyczajami, prowadząc do rażącego naruszenia interesów konsumenta. Eliminacja takiego postanowienia skutkuje nieważnością umowy, jeśli po jego wyłączeniu umowa nie jest możliwa do utrzymania w mocy. Konsument nie ponosi negatywnych konsekwencji wynikających z abuzywnych postanowień

W przypadku ujawnienia nowych istotnych okoliczności faktycznych nieznanych organowi wcześniej, które mogą mieć wpływ na ocenę zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do ponownego rozpatrzenia sprawy i uwzględnienia tych okoliczności w podjętej decyzji.

Weksel in blanco zabezpieczający wierzytelność ma charakter samodzielny i abstrakcyjny, co oznacza, że wierzyciel może domagać się zapłaty od poręczyciela wekslowego (awalisty) na podstawie treści weksla, niezależnie od wadliwości stosunku podstawowego, a ciężar dowodu zarzutu nieprawidłowego wypełnienia weksla spoczywa na dłużniku.

Zgłoszenie SENT zawierające numer referencyjny oraz wezwanie do kontroli jest wiążące i skuteczne, jeżeli zgłoszenia dokonuje osoba uprawniona. Przewoźnik jest odpowiedzialny za zapewnienie, by osoba dokonująca zgłoszenia była upoważniona do odbioru numeru referencyjnego i wezwania do kontroli. Nałożenie kary za nieprzedstawienie transportu oraz za nieprzesyłanie danych geolokalizacyjnych może być

Naruszenie obowiązku przedstawienia środka transportu do kontroli na wezwanie organu uprawnionego wiąże się z nałożeniem kary pieniężnej wynikającej z ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. Brak zgłoszenia się do kontroli, niezależnie od okoliczności takich jak rutyna czy niezrozumienie polecenia, skutkuje sankcją administracyjną, a odstąpienie

Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na przewoźnika na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów może nastąpić, jeśli wykazana zostanie nadmierna dolegliwość kary w relacji do okoliczności sprawy i braku wpływu naruszenia na zasadniczy cel ustawy, co wymaga uwzględnienia zasady proporcjonalności.