Postanowienia umowy kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej, które przewidują jednostronne ustalanie kursu walut przez bank, rażąco naruszają interesy konsumenta i prowadzą do nieważności umowy.

Status konsumenta nie przysługuje stronom umowy kredytowej, gdy umowa służy bezpośrednio działalności gospodarczej, nawet jeśli nie wszystkie działania były bezpośrednio profesjonalne. Ocena statusu konsumenta powinna być dokonywana z uwzględnieniem celu umowy w momencie jej zawierania.

W przypadku nadzwyczajnej zmiany stosunków, poszkodowany może dochodzić przed sądem podwyższenia sumy gwarancyjnej z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, mimo wejścia w życie nowych przepisów o możliwościach kontynuacji świadczeń, jeżeli wcześniejsze przepisy mogą prowadzić do rażącej straty.

Klauzule umowne w kredycie indeksowanym do waluty obcej, które umożliwiają bankowi jednostronne i nieprzejrzyste ustalanie kursów wymiany oraz nie zapewniają konsumentowi pełnej informacji o ryzyku walutowym, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytów denominowanych do waluty obcej, które pozostawiają bankowi swobodę w ustalaniu kursu, są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumenta, co powoduje nieważność takich umów.

Roszczenie o rentę z tytułu zwiększonych potrzeb musi być oparte na wykazaniu rzeczywistego uszczerbku w dochodach lub poniesionych kosztach związanych z wypadkiem. Interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za przyszłe szkody wymaga wykazania rzeczywistej potrzeby takiego ustalenia w konkretnej sprawie, a nie wynika automatycznie z samego zdarzenia.

Postanowienia umowy kredytowej, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla konsumenta, a które pozwalają kredytodawcy na jednostronne określanie kursów walutowych, mogą prowadzić do uznania takich umów za nieważne z uwagi na ich abuzywny charakter zgodnie z art. 385¹ k.c. w kontekście dyrektywy 93/13/EWG dotyczącej nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.

Odstąpienie od nałożenia kary administracyjnej na gruncie ustawy o SENT może być uzasadnione, gdy z kontekstu sprawy wynika, że nałożenie takiej kary jest nieproporcjonalne w stosunku do potencjalnego naruszenia i nie służy realizacji celów ustawy. Teza od Redakcji

Podanie w zgłoszeniu SENT danych niezgodnych ze stanem faktycznym jest deliktem administracyjnym, za który przewoźnik ponosi obiektywną odpowiedzialność, i nie uzasadnia odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej przesłanka przedawnienia prawa do wszczęcia postępowania w świetle ustawy o SENT.

Przewoźnik zobowiązany do zgłoszenia przewozu towarów oraz przekazywania danych geolokalizacyjnych w systemie SENT jest odpowiedzialny za te działania, niezależnie od udziału innych podmiotów, a decyzja o karze pieniężnej za niewykonanie obowiązków prawidłowo opiera się na jego statusie jako przewoźnika w rozumieniu ustawy.

W przypadkach, w których kara pieniężna za naruszenie ustawy SENT jest nałożona na przewoźnika, organy administracji publicznej mają obowiązek rozważyć odstąpienie od nałożenia kary, uwzględniając zasadę proporcjonalności oraz analizując, czy odstąpienie jest zgodne z ważnym interesem przewoźnika bądź interesem publicznym.

Zaniechanie obowiązku przedstawienia środka transportu do kontroli w systemie SENT skutkuje nałożeniem kary administracyjnej, a organ, mimo posiadania uznania administracyjnego, nie ma podstaw do odstąpienia od kary bez zaistnienia szczególnych przesłanek interesu publicznego lub ważnego interesu przewoźnika.

W przypadkach niejednoznacznych lub formalnych błędów w zgłoszeniu SENT, sąd powinien rozważyć zastosowanie uznania administracyjnego i możliwość odstąpienia od kary, uwzględniając zasady proporcjonalności oraz cele ustawy o SENT, zwłaszcza gdy nie stwierdzono naruszeń mających istotny wpływ na bezpieczeństwo systemu monitorowania i interesy Skarbu Państwa. Teza od Redakcji

W przypadku nałożenia kar pieniężnych na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, organy administracji publicznej są zobligowane do wnikliwego rozważenia faktycznych okoliczności sprawy oraz stosowania zasady proporcjonalności, co może uzasadniać odstąpienie od nałożenia kary przy stwierdzeniu, że brak zgodności z obowiązkami nie naraził na istotny uszczerbek realizacji

Przepisy Ordynacji podatkowej, w tym art. 165b § 1, dotyczący przedawnienia, nie mają zastosowania do postępowań o nałożenie administracyjnej kary pieniężnej na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (ustawy o SENT), która zawiera autonomiczną i wyczerpującą regulację takich postępowań.

Na gruncie art. 24 ust. 3 ustawy SENT, organ administracyjny powinien uwzględniać przesłankę interesu publicznego oraz zasadę proporcjonalności przy podejmowaniu decyzji o nałożeniu kary pieniężnej, w szczególności biorąc pod uwagę cel ustawy i okoliczności stanu faktycznego danej sprawy. Teza od Redakcji

Możliwość odstąpienia od nałożenia sankcji administracyjnej na podstawie ustawy o SENT wymaga uwzględnienia zarówno przesłanek ważnego interesu podmiotu wysyłającego, jak i interesu publicznego, a także wcześniejszej praktyki organów kontrolnych, które mogą wpłynąć na wystąpienie tych przesłanek.

Przewoźnik realizujący transport towarów wrażliwych przez terytorium Polski jest zobowiązany do dokonania zgłoszenia w systemie SENT niezależnie od uzyskanych informacji od zleceniodawcy. Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, a uzasadnione okoliczności do odstąpienia od kary muszą być w sposób szczególny udokumentowane i nie mogą opierać się jedynie na informacji o rzekomym

Podmiotem, wobec którego odpowiedzialność za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry może być egzekwowana, jest każdy, kto – zapewniając m.in. miejsce i warunki do instalacji urządzeń do gier – współurządza gry na automatach, nawet w ramach wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego. Teza od Redakcji

Nieuzupełnienie zgłoszenia przewozu towarów przed przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z wymogami ustawy o SENT, skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, a uzupełnienie braków podczas kontroli nie eliminuje odpowiedzialności administracyjnej. Warunki odstąpienia od nałożenia kary muszą być rozpatrywane w relacji do celów ustawy i nie mogą być stosowane w sposób dowolny przez organy

Podmiot dokonujący zgłoszenia przewozu towarów zgodnie z przepisami ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (ustawa SENT) jest uznawany za przewoźnika zobowiązanego do przestrzegania obowiązków wynikających z tej ustawy, co obejmuje między innymi zgłoszenie przewozu, uzyskanie numeru referencyjnego i przekazywanie danych geolokalizacyjnych.

Zaniechanie wykonania obowiązków wynikających z ustawy SENT skutkuje powstaniem bezwzględnej odpowiedzialności administracyjnej w postaci kar pieniężnych, a odstąpienie od nałożenia kary możliwe jest tylko w szczególnych okolicznościach uzasadnionych ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, co powinno być oceniane w świetle zasady proporcjonalności.

Odstąpienie od nałożenia kary administracyjnej na gruncie ustawy o SENT może być uzasadnione, gdy z kontekstu sprawy wynika, że nałożenie takiej kary jest nieproporcjonalne w stosunku do potencjalnego naruszenia i nie służy realizacji celów ustawy. Teza od Redakcji