NSA uchyla wyrok WSA i oddala skargę na decyzję GITD, potwierdzając, że organy prawidłowo ustaliły fakty przewozu i nałożyły karę administracyjną zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym. Protokół kontroli stanowił kluczowy dowód administracyjny.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenia ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a postępowanie organów administracyjnych przebiegło zgodnie z wymaganymi standardami.

Precedensowy problem art. 92a ust. 10 u.t.d., dotyczący nałożenia jednokrotnej kary, ma zastosowanie wyłącznie przy tożsamości naruszeń opisanych w załącznikach nr 3 i 4. Odmienność naruszeń wyklucza zastosowanie tej normy.

Kara pieniężna nałożona za każde niezależne naruszenie przepisów o transporcie drogowym opisana w różnych załącznikach do ustawy jest dopuszczalna, gdy te naruszenia nie stanowią jednego czynu w rozumieniu art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych, w szczególności wynikających z art. 18 ustawy o transporcie drogowym, uzasadnia nałożenie kary, gdy przewóz osób zamawiany jest za pomocą aplikacji mobilnej. Utrzymanie decyzji administracyjnej przez sąd I i II instancji jest prawidłowe, nawet przy uznaniu, że aplikacja nie została szczegółowo wyjaśniona w decyzji

Decyzja organu administracyjnego o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym była prawidłowa i zgodna z prawem, a podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty procesowe nie mogły mieć istotnego wpływu na wynik sprawy.

Sąd administracyjny uznaje, że nadanie decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności jest uzasadnione, gdy spełnione są przesłanki z art. 239b Ordynacji podatkowej, w tym krótkiego okresu do przedawnienia zobowiązania i uprawdopodobnienia jego niewykonania.

Opóźnione przekształcenie użytkowania wieczystego na własność następuje, gdy nieruchomość zostaje zabudowana na cele mieszkaniowe po 1 stycznia 2019 r., niezależnie od jej wcześniejszego zagospodarowania.

Sąd uznał, że automaty do gier spełniają przesłanki automatów losowych zgodnie z ustawą o grach hazardowych, uzasadniając nałożenie kary za brak zezwoleń; postępowanie dowodowe, w tym eksperyment, były prawidłowe.

Urządzenia należące do T. Sp. z o.o. w L. spełniają definicję automatów do gier hazardowych, co uzasadnia nałożenie kary na podstawie ustawy o grach hazardowych, a dowód z eksperymentu procesowego jest miarodajny dla ustalenia charakteru gier.

Uchwała Rady Miejskiej w Łodzi dotycząca ustalenia opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdów była sprzeczna z art. 130a Prawa o ruchu drogowym, gdyż ustalono ją na podstawie niezgodnych z prawem przesłanek finansowych.

Skarga kasacyjna T. Sp. z o.o. na wyrok WSA w Poznaniu została oddalona. Organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych; dowody przeprowadzone przez organy są wystarczające i zgodne z przepisami prawa.

Skarga kasacyjna, oparta na zarzutach nieprecyzyjnie wskazanych naruszeń prawa materialnego i proceduralnego, nie mogła prowadzić do uchylenia decyzji nakładającej karę pieniężną za urządzanie gier hazardowych na automatach bez wymaganej koncesji.

Organizowanie gier na automatach o charakterze losowym bez wymaganych zezwoleń podlega karze pieniężnej, a dowody przeprowadzone w formie eksperymentów procesowych funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej mają walor dokumentów urzędowych z wzmocnioną mocą dowodową.

Urządzanie gier o charakterze losowym bez koncesji, zezwolenia lub zgłoszenia, spełniających wymogi ustawowe dla gier hazardowych, podlega karze pieniężnej. Organy administracji i sądy mogą opierać ustalenia faktyczne na wynikach eksperymentów przeprowadzonych zgodnie z ustawą o Krajowej Administracji Skarbowej.

Za urządzanie gier hazardowych na automatach bez koncesji, zezwolenia czy zgłoszenia, wbrew przepisom u.g.h., podmiotowi urządzającemu przysługuje kara pieniężna zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 1 u.g.h., niezależnie od twierdzeń o logicznym charakterze gier.

NSA oddalił skargę kasacyjną T. Sp. z o.o., uznając, że urządzenie gier losowych na automatach bez wymaganej koncesji podlega karom, co jest zgodne z ustawą o grach hazardowych. Sąd potwierdził dopuszczalność dowodu z eksperymentu jako skutecznego narzędzia ustalenia charakteru gier.