Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie ustawy SENT musi uwzględniać zasadę proporcjonalności oraz wymaga wnikliwej analizy przesłanek interesu publicznego i ważnego interesu przewoźnika w celu zapewnienia, iż kara jest niezbędna i proporcjonalna do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Organ administracyjny, wydając decyzję w sprawie nałożenia kary pieniężnej, musi bezwzględnie przestrzegać oceny prawnej zawartej w prawomocnych wyrokach sądów administracyjnych, a także uwzględniać aktualny stan faktyczny, aby decyzja była zgodna z zasadami praworządności i proporcjonalności.

W przypadku nałożenia kary pieniężnej na podstawie ustawy SENT, organ musi wnikliwie rozważyć przesłanki do odstąpienia od jej nakładania, uwzględniając ważny interes przewoźnika lub interes publiczny, przy jednoczesnym respektowaniu zasady proporcjonalności.

Właścicielowi nieruchomości, której wartość zmniejszyła się na skutek wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania, przysługuje odszkodowanie, niezależnie od konkretnych ograniczeń nałożonych na właściciela, ale nie przysługuje odszkodowanie za nieponiesione koszty zapewnienia ochrony akustycznej, chyba że istnieje prawny obowiązek dokonania takich działań.

Interes publiczny jako przesłanka odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej w ramach ustawy o systemie monitorowania przewozu towarów wymaga uwzględnienia indywidualnych okoliczności sprawy oraz zasady proporcjonalności, nie może być ograniczony wyłącznie do spełniania celów ustawy SENT.

Naruszenie dóbr osobistych osoby prawnej może wystąpić bez bezpośredniego wskazania jej w krytycznej wypowiedzi, o ile wypowiedź prowadzi do jej identyfikacji, a pojęcie przedsiębiorcy w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji obejmuje szeroki zakres podmiotów uczestniczących w działalności gospodarczej.

Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów wymaga uwzględnienia zasady proporcjonalności i indywidualizacji kary, nie ograniczając się tylko do oceniania samej wysokości kary, ale także interesu publicznego oraz interesu przewoźnika w kontekście ustalonych okoliczności faktycznych.

Decyzja administracyjna o skierowaniu na badania lekarskie ma charakter decyzji związanej, jeśli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia uprawnionego do kierowania pojazdem, w tym uzasadnione zastrzeżenia oparte na opinii sądowo-psychiatrycznej potwierdzającej uzależnienie od alkoholu.