Granice skargi kasacyjnej stanowią wiążącą podstawę rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, a ostateczność i prawomocność decyzji administracyjnych determinują zakres kontroli sądu administracyjnego, który nie może na etapie kasacyjnym rewidować stanu faktycznego przyjętego na wcześniejszych etapach postępowania.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o PROW, w postępowaniach dotyczących płatności regulowanych przez tę ustawę, ciężar dowodu spoczywa na osobie wnioskującej o płatność, a organ administracyjny nie jest zobowiązany do ustalania prawdy obiektywnej, przez co wyłączona jest zastosowanie art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a., które statuują zasadę prawdy obiektywnej w postępowaniu administracyjnym. Dlatego zarzut naruszenia

Sformułowanie „w kwestiach nieuregulowanych”, zawarte w art. 558 k.p.k., pozwala na stosowanie art. 442 k.p.c. w sprawach prowadzonych na podstawie Rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego, a także w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.

1. Odpowiedzialność przewidzianą w art. 22 ust. 2a w zw. z art. 10a ust. 1 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi cechuje administracyjny i obiektywny charakter, co implikuje z kolei twierdzenie, że dla zastosowania sankcji wystarczające jest już samo popełnienie czynu opisanego w przepisie prawa materialnego. Kwestia zawinienia strony

W przypadku wskazania w wyroku sądowym miejsca zamieszkania dziecka, organy administracji publicznej oraz sądy administracyjne są związane tym ustaleniem przy rozstrzyganiu o przyznaniu świadczenia wychowawczego, co znajduje oparcie w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci oraz art. 365 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, wykluczając możliwość dokonywania odmiennych ustaleń

1. Okolicznością faktyczną istotną w sprawie o nałożenie kary pieniężnej za zajęcie drogi publicznej z przekroczeniem zezwolenia jest wielkość zajętego bez zezwolenia obszaru pasa drogowego. Od tego zależy wysokość nałożonej kary, którą oblicza się mnożąc stawkę za zajęcie jednego metra kwadratowego wynikającą z obowiązującego na danym terenie aktu prawa miejscowego przez ilość metrów zajętego bez

1. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Obowiązki z ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, z racji na cel ich wprowadzenia i konieczność stałej i prawidłowej