Obowiązki z ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, z racji na cel ich wprowadzenia i konieczność stałej i prawidłowej realizacji przez absolutnie każdego przewoźnika, z uwagi na wieloaspektową i wielopoziomową potrzebę pozyskiwania przez organy danych związanych z ruchem towarów wrażliwych, nie mogą być bagatelizowane, czy też osłabiane

Przewidziane przepisami prawa administracyjnego terminy przedawnienia (w tym ten przewidziany w art. 189g § 1 K.p.a.) nie rozpoczynały się w okresie od dnia 14 marca 2020 r. do dnia 23 maja 2020 r. (włącznie), a rozpoczęte ulegały zawieszeniu na okres od dnia 14 marca 2020 r. do dnia 23 maja 2020 r. (włącznie). Zawieszenie biegu terminu przedawnienia nastąpiło zatem na 71 dni i z woli ustawodawcy o

1. Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu administracyjnym toczącym się w sprawie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie

1. Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu administracyjnym toczącym się w sprawie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie

Wymierzenie kary za nieuzupełnienie danych w zgłoszeniu oraz nieprzekazywanie aktualnych danych geolokalizacyjnych nie jest podwójnym nałożeniem kary pieniężnej za ten sam delikt administracyjny.

Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

W przypadku umów kredytowych indeksowanych do waluty obcej, sąd zobowiązany jest z urzędu badać klauzule przeliczeniowe i ryzyka walutowego pod kątem ich potencjalnej abuzywności, niezależnie od postawy procesowej stron, w celu ochrony interesów konsumentów przed nieuczciwymi praktykami.

Zgodnie z zasadami prawa o dostępie do informacji publicznej, każda decyzja odmawiająca udostępnienia informacji musi zawierać nie tylko oświadczenie o objęciu danego dokumentu tajemnicą przedsiębiorstwa, ale również szczegółowe uzasadnienie, dlaczego każdy z dokumentów podlega takiej ochronie. Zgodnie z art. 5 ust. 2 w związku z art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, tajemnica przedsiębiorstwa

Przy miarkowaniu kary umownej sąd dysponuje zakresem uznania co do sposobu rozstrzygnięcia, jednakże jego zadaniem jest odniesienie do relevanckich kryteriów oraz wyjaśnienie, dlaczego zredukowana wysokość kary umownej koresponduje z celami tej instytucji i pozostaje w adekwatnej proporcji do godnego ochrony interesu wierzyciela. Brak wyjaśnień co do podstaw redukcji kary oraz wskazanie stopnia jej

Klauzule przeliczeniowe oraz klauzule ryzyka walutowego w umowach kredytu indeksowanego do waluty obcej, determinując łącznie rozmiar świadczeń stron, współokreślają główne świadczenia stron i podlegają ocenie pod kątem abuzywności, jeżeli nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny i transparentny, umożliwiający kredytobiorcy pełne zrozumienie mechanizmu ustalania kursu walutowego i realnego ryzyka