Pośrednik przy przewozie osób zobowiązany jest do sprawdzenia, czy przewoźnik posiada odpowiednią licencję oraz spełnia wymagane warunki techniczne i oznaczeniowe pojazdu. Przekazanie zlecenia przewozu podmiotowi, który tych wymogów nie spełnia, stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.
Decyzja administracyjna o odmowie rejestracji pojazdu powinna być oparta na pełnym i rzetelnym materiale dowodowym, uwzględniającym wszystkie okoliczności faktyczne i prawne, w tym przepisy prawa obcego, jeżeli mają zastosowanie do stanu faktycznego sprawy.
Dla ustalenia odszkodowania za działki wydzielone pod drogi publiczne zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami kluczowe znaczenie ma aktualny stan prawny ujawniony w księdze wieczystej, a organ administracji publicznej nie może samodzielnie ustalać stanu prawnego działki odmiennego niż wynika z księgi wieczystej.
Organ administracyjny nie jest zobowiązany do powoływania biegłego, jeżeli posiada wystarczającą wiedzę specjalistyczną do oceny stanu faktycznego, a skarga kasacyjna musi precyzyjnie wskazywać naruszone przepisy prawa wraz z ich uzasadnieniem oraz wpływem na wynik sprawy.
Art. 19 ust. 1 oraz art. 5 ustawy nowelizującej z 2003 r. nie przewidują automatycznego przedłużenia ważności zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych wydanych przed dniem 1 stycznia 2001 r.; okres obowiązywania takich zezwoleń może być zmieniany na wniosek przedsiębiorcy na podstawie ogólnych przepisów u.s.s.e.
Przewóz drogowy, który wykorzystywał jedynie krótki odcinek transportu kolejowego, nie spełnia definicji transportu kombinowanego zgodnie z art. 4 pkt 13 ustawy o transporcie drogowym, co nie wyklucza stosowania zakazu ruchu określonego w przepisach.
Brak określenia wartości ograniczonego prawa rzeczowego, jakim jest służebność gruntowa, oraz pominięcie osób uprawnionych do tego prawa w postępowaniu, stanowi naruszenie przepisów prawa, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy odszkodowawczej.