Artykuł 12 rozporządzenia nr 561/2006 wprowadza odstępstwo od norm czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku tylko w przypadku nieprzewidzianych okoliczności, które nie zagrażają bezpieczeństwu drogowemu i umożliwiają dotarcie do odpowiedniego miejsca postoju. Przedłużający się załadunek czy rozładunek nie stanowi takiej okoliczności i nie usprawiedliwia naruszenia tych norm.

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym jest odpowiedzialnością obiektywną, a ciężar wykazania przesłanek wyłączających odpowiedzialność spoczywa na podmiocie wykonującym przewóz drogowy.

Wykonywanie odpłatnego przewozu osób za pośrednictwem aplikacji mobilnej, nawet jeśli przewoźnik nie prowadzi formalnie zarejestrowanej działalności gospodarczej, podlega przepisom ustawy o transporcie drogowym, a tym samym wymaga posiadania stosownej licencji.

Odpowiedzialność administracyjna w zakresie naruszeń przepisów o czasie prowadzenia pojazdów, wymaganych przerwach i odpoczynkach ma charakter obiektywny, i jest nałożona na przewoźnika, chyba że obali on domniemanie odpowiedzialności, wykazując brak wpływu na naruszenia oraz spełnienie przesłanek z art. 92b i 92c ustawy o transporcie drogowym.

Kary administracyjne za naruszenia przepisów o transporcie drogowym nie mogą być sumowane dla tego samego naruszenia, jeżeli nie wynika to wprost z regulacji ustawowej; suma kar musi być zgodna z przepisami prawa materialnego.

Przewóz towarów wrażliwych, jak olej napędowy, który nie jest zgłoszony w systemie SENT i nie jest poparty odpowiednim dokumentem przesunięcia międzymagazynowego, podlega obowiązkowi monitorowania, niezależnie od braku zamiaru dokonania dostawy w rozumieniu przepisów o VAT.

Wykonywanie okazjonalnego przewozu drogowego osób bez wymaganych zezwoleń i odpowiednich badań lekarskich oraz psychologicznych stanowi naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, uzasadniając tym samym nałożenie administracyjnej kary pieniężnej.

Niewykonanie obowiązku niezwłocznego przekazania dokumentów kontrolnych w trakcie odpowiedniej procedury skutkuje uznaniem, że podmiot uniemożliwił pełne przeprowadzenie kontroli, co czyni zasadnym zastosowanie sankcji przewidzianych w ustawie, niezależnie od późniejszego przedłożenia tych dokumentów.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność za naruszenia przepisów o transporcie drogowym związane z eksploatacją pojazdów, niezależnie od kwestii własności pojazdu, a odpowiedzialność ta jest wyłączona spod regulacji o odstąpieniu od kary zawartych w dziale IVa k.p.a., jeżeli kwestie te są uregulowane w przepisach odrębnych ustawy o transporcie drogowym.

Podmiot wykonujący przewóz drogowy może być pociągnięty do odpowiedzialności administracyjnej za manipulacje tachografem dokonane przez kierowcę, jeżeli nie wykaże, że działania te były wynikiem okoliczności, na które nie miał wpływu i których nie mógł przewidzieć, mimo zachowania wymaganej staranności i przezorności.

Przeniesienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką skutkuje również przejściem hipoteki na nabywcę, co nie uniemożliwia dochodzenia zaspokojenia z nieruchomości obciążonej hipoteką mimo przedawnienia roszczenia. Przedawnienie wierzytelności osobistej nie zmienia funkcji zabezpieczającej hipoteki, a umieszczenie wierzyciela hipotecznego w księdze wieczystej jest kluczowe dla dochodzenia roszczeń zabezpieczonych

Zachowanie obdarowanego, polegające na rażącym naruszaniu więzi rodzinnych darczyńców poprzez przemoc wobec ich bliskich, może stanowić podstawę do odwołania darowizny zgodnie z art. 898 § 1 Kodeksu cywilnego.

Prawo zarządu do nieruchomości przez państwową jednostkę organizacyjną nie może być domniemane na podstawie czynności faktycznych; musi być udokumentowane decyzją administracyjną, umową o przekazaniu nieruchomości bądź innym aktem prawnym, zgodnie z art. 38 ust. 2 ustawy o gospodarce gruntami, co ma znaczenie przy stwierdzaniu nabycia prawa własności z mocy prawa na dzień 27 maja 1990 r.

Pozostawanie nieruchomości we władaniu przedsiębiorstwa państwowego PKP bez dokumentów potwierdzających prawo zarządu oznacza, że nieruchomości te na dzień 27 maja 1990 r. należały do rad narodowych i podlegały komunalizacji z mocy ustawy z dnia 10 maja 1990 r.