Skarga kasacyjna N. F. L. przeciw decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku dot. zajęcia towaru została oddalona jako niezasadna z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw prawnych i uchybienie wymogom formalnym.

Przekroczenie terminu na przedstawienie dowodów spełnienia warunków celnych skutkuje utratą zabezpieczenia, a terminy wynikające z unijnych przepisów celnych nie podlegają zawieszeniu na mocy krajowej ustawy COVID-19. Odstąpienie od zasady first come, first served bez uzasadnienia nie jest uzasadnieniem dla zmiany ustaleń w kolejnej decyzji.

Klauzule indeksacyjne, które pozwalają bankowi na jednostronne i swobodne ustalanie kursów walut, są uznawane za niedozwolone i prowadzą do nieważności umowy kredytowej, jeśli ich eliminacja uniemożliwia dalsze trwanie umowy, zaś bank nie dopełnił obowiązków informacyjnych względem konsumentów.

Zgłoszenie towarów nieunijnych nie skutkuje powrotnym wywozem w rozumieniu art. 270 UKC, jeśli nie opuściły one obszaru celnego UE, co uzasadnia nałożenie należności celnych przywozowych.

Legitymacja czynna do dochodzenia roszczenia o opublikowanie sprostowania prasowego w sytuacji, gdy materiał prasowy dotyczy działań organu państwowego w sferze imperium, nie przysługuje Skarbowi Państwa, lecz właściwej państwowej jednostce organizacyjnej, której ten materiał bezpośrednio dotyczy i która korzysta ze szczególnej zdolności sądowej na podstawie art. 31a w związku z art. 39 ustawy Prawo

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż klasyfikację taryfową towaru jako płyt sklejkowych drewnopochodnych, zgodnie z kodem CN 4412 99 40, przeprowadzono prawidłowo, z uwagi na brak charakterystyki konstrukcyjnej wymaganej do uznania towaru za elementy budowlane podlegające kodowi CN 4418 40 00.

Przepis art. 115 k.c., zgodnie z którym jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą, ma zastosowanie również do terminów przedawnienia roszczeń.

Brak uiszczenia opłaty 300 zł za złożony po terminie wniosek o przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy nie równa się rażącemu naruszeniu prawa, jeśli organ zaniechał wezwania do uzupełnienia braków, co skutkuje uchyleniem decyzji o stwierdzeniu nieważności wcześniejszej decyzji przedłużającej prawo ochronne.

Posługiwanie się urządzeniem viaBox przypisanym do innego numeru rejestracyjnego stanowi podstawę do nałożenia kary za nieuiszczenie opłaty drogowej, a sądy należycie oceniły poprawność procedur i decyzji Inspektora Transportu.

Decyzja nakładająca obowiązki, mimo zmiany podstaw prawnych, pozostaje wiążąca i może być zmieniana w trybie art. 155 k.p.a., gdyż upływ terminu wykonania nie niweczy jej mocy prawnej ani możliwości egzekucji obowiązków.

Odpowiedzialność administracyjna posiadacza samoistnego lokalu za obecność i eksploatację niezarejestrowanych automatów do gier jest obiektywna i niezależna od okoliczności faktycznych związanych z podnajmem części lokalu oraz świadomości zarządu spółki.

NSA orzekł, iż art. 13 ust. 1 ustawy przekształceniowej dopuszcza przekształcenie użytkowania wieczystego na własność, gdy zmiana użytkowania budynku na mieszkalny i jego oddanie do użytkowania nastąpi po 1 stycznia 2019 r., w ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przetwarzanie danych osobowych w celach oceny zdolności kredytowej jest legalne, ale dalsze przechowywanie danych po osiągnięciu celu oceny kredytowej bez zawarcia umowy kredytowej wymaga prawnie uzasadnionego interesu, którego brak uniemożliwia dalsze przetwarzanie danych zgodnie z RODO.

Posiadanie licencji na krajowy transport drogowy nie uprawnia wykonującego do ignorowania przepisów dotyczących przewozów okazjonalnych, w tym wymogów konstrukcyjnych pojazdów. Ograniczenia te są zgodne z prawem i nie naruszają konstytucyjnych zasad równości oraz wolności prowadzenia działalności gospodarczej. Skarga kasacyjna oddalona.

Przewóz okazjonalny samochodem osobowym niespełniającym kryterium konstrukcyjnego podlega ograniczeniom wynikającym z art. 18 ust. 4b ustawy o transporcie drogowym. Posiadanie licencji na krajowy transport drogowy osób samochodem osobowym nie wyklucza konieczności spełnienia wymogów przewozu okazjonalnego.

W transporcie materiałów zakwalifikowanych jako odpady przewoźnik zobowiązany jest do posiadania odpowiedniej dokumentacji przewozowej, zgodnie z przepisami ustawy o odpadach. Brak dokumentu skutkuje nałożeniem kary administracyjnej zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

Decyzja administracyjna doręczona pełnomocnikowi przed poinformowaniem organu o cofnięciu pełnomocnictwa jest skuteczna, a odwołanie wniesione po tym terminie jest spóźnione. NSA nakazał rozpatrzenie, czy były przesłanki do przywrócenia terminu.

Uprawniony, któremu zarzucono niewykazanie rzeczywistego i ciągłego używania znaku towarowego przez 5 lat, musi przedstawić odpowiednie dowody potwierdzające to używanie. Brak pełnych danych dotyczących klientów i charakteru sprzedaży skutkować będzie uznaniem, że znak nie był realnie używany.

Decyzje administracyjne nakładające obowiązki, mimo upływu terminu wykonania tych obowiązków, mogą podlegać weryfikacji w trybie art. 155 k.p.a., jeśli istota zobowiązania pozostaje niezmieniona. Upływ terminu stanowi przesłankę ewentualną, lecz nie podważa prawnego bytu nałożonego zobowiązania.

Okoliczności wskazujące na zaniechanie zarządzającego transportem w zakresie obowiązku przeprowadzenia badań technicznych pojazdów nie mogą być uznane za sytuacje wyjątkowe, uzasadniające wyłączenie odpowiedzialności na podstawie art. 92c ust. 1 u.t.d. (orzeczenie NSA z dnia 13 lutego 2025 r.).

Kierujący pojazdem ciężarowym jest zobowiązany do posługiwania się prawidłowym urządzeniem viaBox przypisanym do aktualnego numeru rejestracyjnego pojazdu w celu uiszczenia opłat elektronicznych za przejazdy po drogach krajowych, a brak spełnienia tego warunku skutkuje nałożeniem sankcji prawnych.

Posiadanie licencji na krajowy transport drogowy osób samochodem osobowym nie uprawnia do wykonywania przewozu okazjonalnego bez spełnienia dodatkowych wymogów konstrukcyjnych przewidzianych przez Ustawę o Transporcie Drogowym.

Korzystanie z urządzenia viaBox przypisanego do innego numeru rejestracyjnego niż aktualnie wymagany stanowi naruszenie przepisów dotyczących opłat elektronicznych i uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, pomimo uprzedniego zamknięcia starego konta urządzenia.

Skarga kasacyjna została oddalona; Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem bez uiszczenia opłaty elektronicznej, potwierdzając prawidłowość rozstrzygnięć organu I instancji i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.